Ethnic Humor in Multiethnic America

هنگامی که اکثریت سفیدپوست از طنز قومی استفاده می کنند، می توان برای تمسخر و تحقیر گروه های به حاشیه رانده شده استفاده کرد. در دست خود اقلیت های قومی، طنز قومی می تواند به عنوان محل اجتماع سازی و مقاومت عمل کند. با این حال، تقریباً در همه موارد، طنز قومی می تواند به عنوان پنجره ای برای بررسی پیچیدگی های روابط نژادی آمریکا عمل کند. در طنز قومی در آمریکای چند قومی، دیوید گیلوتا راه هایی را بررسی می کند که آثار کمیک معاصر هم در گفتگوهای ملی در مورد نژاد و قومیت منعکس می شوند و هم در آن شرکت می کنند.

گیلوتا به بررسی شیوه های طنزپردازان مختلف می پردازد. پاسخ به چندفرهنگی و تنوع روزافزون جمعیت آمریکا. این کتاب به جای نگاه کردن به یک یا دو گروه قومی در یک زمان - همانطور که رویه علمی رایج است - بر تعامل بین طنزپردازان از جوامع قومی مختلف تمرکز دارد. در حالی که برخی از متون کمیک دنیایی فانتزی را ارائه می‌کنند که در آن شخصیت‌های قومی مختلف با هماهنگی به ندرت مورد مناقشه همزیستی دارند، برخی دیگر واقعاً با پیچیدگی‌ها و تضادهای چند قومیتی آمریکا درگیر می‌شوند.

فصل اول بر کمدی آمریکایی آفریقایی تبار با بحث در مورد طنزپردازانی مانند پل مونی و کریس راک که تمایل دارند بینش سیاه/سفید را از روابط نژادی آمریکا تقویت کنند. این رویکرد در تقابل با کمدی دیو چاپل است که به فراتر از سیاه و سفید نگاه می کند و از طنز خود برای قرار دادن سیاهی در یک زمینه چند قومی بسیار گسترده تر استفاده می کند.

فصل 2 عمدتاً بر طنزپردازان یهودی سارا سیلورمن، لری دیوید متمرکز است. و ساشا بارون کوهن - سه هنرمندی که از شخصیت‌های خود برای کشف موقعیت عجیب یهودیان معاصر استفاده می‌کنند که در فضایی میانی بین سفید و دیگران وجود دارند.

در فصل 3، گیلوتا ساختارهای طنز متفاوتی از سفیدی را مورد بحث قرار می‌دهد. تجزیه و تحلیل دقیق South Parkبه "Blue Collar Comedy" و وبلاگ Stuff White People Like.

فصل 4 بر روی روشی متمرکز شده است که انیمیشن فیلم های کودکان و کمدی موقعیت شبکه اغلب دیدگاه های ساده و هماهنگ از تنوع را ارائه می دهند. در مقابل، فصل 5 در نظر می‌گیرد که چه تعداد از آثار اخیر، مانند هارولد و کومار به قلعه سفید می‌روند و سریال Showtime Weeds، به روش‌های پیچیده‌تر و سازنده‌تر با تنوع درگیر هستند.

When wielded by the white majority, ethnic humor can be used to ridicule and demean marginalized groups. In the hands of ethnic minorities themselves, ethnic humor can work as a site of community building and resistance. In nearly all cases, however, ethnic humor can serve as a window through which to examine the complexities of American race relations. In Ethnic Humor in Multiethnic America, David Gillota explores the ways in which contemporary comic works both reflect and participate in national conversations about race and ethnicity.

Gillota investigates the manner in which various humorists respond to multiculturalism and the increasing diversity of the American population. Rather than looking at one or two ethnic groups at a time—as is common scholarly practice—the book focuses on the interplay between humorists from different ethnic communities. While some comic texts project a fantasy world in which diverse ethnic characters coexist in a rarely disputed harmony, others genuinely engage with the complexities and contradictions of multiethnic America.

The first chapter focuses on African American comedy with a discussion of such humorists as Paul Mooney and Chris Rock, who tend to reinforce a black/white vision of American race relations. This approach is contrasted to the comedy of Dave Chappelle, who looks beyond black and white and uses his humor to place blackness within a much wider multiethnic context.

Chapter 2 concentrates primarily on the Jewish humorists Sarah Silverman, Larry David, and Sacha Baron Cohen—three artists who use their personas to explore the peculiar position of contemporary Jews who exist in a middle space between white and other.

In chapter 3, Gillota discusses different humorous constructions of whiteness, from a detailed analysis of South Park to “Blue Collar Comedy” and the blog Stuff White People Like.

Chapter 4 is focused on the manner in which animated children’s film and the network situation comedy often project simplified and harmonious visions of diversity. In contrast, chapter 5 considers how many recent works, such as Harold and Kumar Go to White Castle and the Showtime series Weeds, engage with diversity in more complex and productive ways.