Eric Rohmer: Interviews

فیلم 1969 Ma Nuit chez Maud کارگردان خجالتی آکادمیک، اریک رومر (1920-2010) را در کانون توجه قرار داد و بیش از یک میلیون بلیت در فرانسه فروخت و نامزدی جایزه اسکار را به دست آورد. Ma Nuit chez Maud معروف‌ترین فیلم او باقی می‌ماند، برجسته‌ترین مجموعه فیلم‌هایی است که به بررسی آداب و رسوم جنسی، رمانتیک و هنری فرانسه معاصر، وسوسه‌های میل، شادی‌های کوچک زندگی روزمره می‌پردازند. و گاهی اوقات، فراز و نشیب های تاریخ و سیاست. با این حال، رومر چهل ساله بود که مود آزاد شد و قبلاً به عنوان ویراستار Cahiers du Cinéma کار کرده بود، موقعیتی که در سال 1963 در یک تصرف سیاسی از دست داد. مصاحبه‌های این کتاب پیشنهاد می‌کند. طیف وسیعی از بینش‌ها در مورد شرایط نظری، انتقادی و عملی مجموعه فوق‌العاده منسجم فیلم‌های رومر، اما همچنین به رومر اجازه می‌دهد به عنوان منتقد خود عمل کند و مجموعه‌ای از خوانش‌ها را در مورد علاقه‌اش به صحنه، فصل، رنگ و روایت به ما ارائه می‌دهد. مصاحبه‌های رومر در کنار اعمال دقت نظری در فیلم‌های خود، درباره کارگردان‌هایی مانند گدار، کارنه، رنوار و هیچکاک و روابط فیلم با نقاشی، معماری و موسیقی نیز بحث می‌کند. این کتاب مصاحبه‌های کم‌شناخته‌ای را بازتولید می‌کند، مانند مناظره‌ای که رومر با زنان و فیلم درباره فمینیسم انجام می‌دهد، در کنار بحث‌های مفصل از Cahiers و Positif، که بسیاری از آنها به زبان انگلیسی در اینجا برای انجمن تهیه شده‌اند. اولین بار.

The 1969 film Ma Nuit chez Maud catapulted its shy academic film director Eric Rohmer (1920-2010) into the limelight, selling over a million tickets in France and earning a nomination for an Academy Award. Ma Nuit chez Maud remains his most famous film, the highlight of an impressive range of films examining the sexual, romantic, and artistic mores of contemporary France, the temptations of desire, the small joys of everyday life, and sometimes, the vicissitudes of history and politics. Yet Rohmer was already forty years old when Maud was released and had already had a career as the editor of Cahiers du Cinéma, a position he lost in a political takeover in 1963. The interviews in this book offer a range of insights into the theoretical, critical, and practical circumstances of Rohmer's remarkably coherent body of films, but also allow Rohmer to act as his own critic, providing us with an array of readings concerning his interest in setting, season, color, and narrative.

Alongside the application of a theoretical rigor to his own films, Rohmer's interviews also discuss directors as varied as Godard, Carné, Renoir, and Hitchcock, and the relations of film to painting, architecture, and music. This book reproduces little-known interviews, such as a debate Rohmer undertakes with Women and Film concerning feminism, alongside detailed discussions from Cahiers and Positif, many produced in English here for the first time.