Epistemology, Methodology, and Philosophy of Science: Essays in Honour of Carl G. Hempel on the Occasion of His 80th Birthday, January 8th 1985

پروفسور سی. جی. همپل (که برای انبوهی از تحسین‌کنندگان و دوستانش با نام «پیتر همپل» شناخته می‌شود) یکی از ارجمندترین و دوست‌داشتنی‌ترین فیلسوفان در «اگر یک قدیس تجربه‌گرا» تا حدودی از دنیای ماینونگی بی‌معنا نبود. شاید بتوان پیتر همپل را یک قدیس تجربه‌گرا توصیف کرد. در عمل، او به همان اندازه که به خاطر درخشش، انعطاف فکری و خلاقیتش تحسین برانگیز است، به خاطر خونگرمی، مهربانی و صداقتش، و آیا وجود این همه صفات شگفت انگیز در یک انسان، ابعاد غیرممکن را به خود نمی گیرد؟ اما پیتر همپل نه تنها ممکن است بلکه واقعی است! یکی از ما (هیلاری پاتنام) موقعیتی را که برای اولین بار شاهد «در عمل» همپل بود را به خوبی به یاد می آورد. در سال 1950 بود، و کواین شروع به حمله به تمایز تحلیلی/ترکیبی کرده بود (تفاوتی که کارنپ و رایشنباخ اگر نگوییم سنگ بنای فلسفه پیرسیستی منطقی ام) را سنگ بنای آن قرار داده بودند. همپل، که هر ایده ای را که به نظر می رسد حاوی جوهر و بینش واقعی باشد، همانقدر سریع می پذیرد که ایده های پوچ یا سردرگم را از بین می برد، یکی از اولین فیلسوفان برجسته خارج از حلقه نزدیک کواین بود که به کواین در حمله او پیوست. همپل برای دیداری به لس آنجلس (جایی که رایشن باخ در آنجا تدریس می کرد) آمده بود و گروه کوچکی متشکل از رایشن باخ و چند نفر از دانشجویان فارغ التحصیلش با هم در خانه رایشنباخ گرد هم آمدند تا همپل از موقعیت جدید دفاع کند.

Professor C. G. Hempel (known to a host of admirers and friends as 'Peter' Hempel) is one of the most esteemed and best loved philosophers in the If an Empiricist Saint were not somewhat of a Meinongian Impos­ world. sible Object, one might describe Peter Hempel as an Empiricist Saint. In­ deed, he is as admired for his brilliance, intellectual flexibility, and crea­ tivity as he is for his warmth, kindness, and integrity, and does not the presence of so many wonderful qualities in one human being assume the dimensions of an impossibility? But Peter Hempel is not only possible but actual! One of us (Hilary Putnam) remembers vividly the occasion on which he first witnessed Hempel 'in action'. It was 1950, and Quine had begun to attack the analytic/synthetic distinction (a distinction which Carnap and Reichenbach had made a cornerstone, if not the keystone, of Logical Em­ piricist philosophy). Hempel, who is as quick to accept any idea that seems to contain real substance and insight as he is to demolish ideas that are empty or confused, was one of the first leading philosophers outside of Quine's immediate circle to join Quine in his attack. Hempel had come to Los Angeles (where Reichenbach taught) on a visit, and a small group consisting of Reichenbach and a few of his graduate students were gath­ ered together in Reichenbach's home to hear Hempel defend the new posi­ tion.