Enzymhistochemische Methoden

هیستوشیمی آنزیمی مدرن به توسعه اثبات آلکالین فسفاتاز در بخش های بافت شناسی توسط GOMORI (1939) و TAKAMATSU (1939) برمی گردد. از آن زمان، انبوهی از تشخیص آنزیم های هیستوشیمیایی توصیف شده و در عمل آزمایشگاهی معرفی شده است. ارزیابی ارزش یک واکنش هیستوشیمیایی آنزیم و انتخاب صحیح از روش‌های موجود، به ویژه برای دانشمندان فعال هیستوشیمیایی و برای کارکنان فنی آزمایشگاه، اغلب دشوار است. این کتاب برای کمک به این امر در نظر گرفته شده است. این فقط شامل مهم ترین آزمایش های آنزیمی هیستوشیمیایی است که همگی آزمایش شده اند، به طور مکرر اصلاح شده اند و با موفقیت زیادی در طیف گسترده ای از تحقیقات و معاینات معمول اندام های طبیعی و آسیب شناسی تغییر یافته استفاده می شوند. رویه هایی که هیچ تجربه ای در مورد آنها وجود ندارد یا نتایج نامطلوبی دارند ذکر شده اند اما به عنوان روش توصیه نمی شوند. بنابراین این مجموعه یک انتخاب مهم از روش های هیستوشیمی آنزیمی است که به طور خاص برای کارهای آزمایشگاهی عملی در نظر گرفته شده است. جنبه‌های نظری تا جایی در نظر گرفته می‌شوند که به درک مشکلات هیستوشیمیایی عملی و فرآیندها و روابط مهم بیوشیمیایی عملکردی کمک می‌کنند. این کتاب از دو مجموعه دستور پخت به طور مستقل ایجاد شده است، که اصلاح شده، ادامه یافته و از بسیاری جهات با پیشرفت تحقیقات سازگار شده است. هر دو مجموعه روش در دوره‌های هیستوشیمی که در مکان‌های مختلف و برای گروه‌های بسیار متفاوتی از شرکت‌کنندگان انجام دادیم، آزمایش شدند. ما از سوالاتی که شرکت کنندگان در دوره پرسیدند چیزهای زیادی یاد گرفتیم. از هرگونه اطلاعات بیشتر سپاسگزاریم و از خوانندگان و کاربران این کتاب می خواهیم که توجه ما را به نقاط ضعف و کاستی در ارائه ما جلب کنند.

Die moderne Enzymhistochemie geht auf die Entwicklung eines Nachweises für die alkalische Phosphatase am histologischen Schnitt von GOMORI (1939) und TAKAMATSU (1939) zurück. Seitdem sind eine Fülle histochemischer Enzymnachweise beschrieben und in die Laborpraxis eingeführt worden. Oft ist es schwierig, insbesondere für den mehr angewandt-histochemisch tätigen Wissenschaftler und für die technischen Mitarbeiter im Labor, den Wert einer enzymhistochemischen Reaktion zu beurteilen und eine richtige Auswahl unter vorhandenen Methoden zu treffen. Hierbei soll das vorliegende Buch helfen. Es enthält nur die wichtigsten histochemischen Enzymnachweise, die alle selbst erprobt, häufig modifiziert und vielfach mit gutem Erfolg bei den verschiedensten Forschungs-und Routineuntersuchungen an normalen und pathologisch veränderten Organen eingesetzt wurden. Verfahren, mit denen keine Erfahrungen bestehen, oder die unbefriedigende Resultate erbringen, werden erwähnt, aber nicht als Methode empfohlen. Bei der Sammlung handelt es sich daher um eine speziell für die praktische Laborarbeit gedachte, kritische Auswahl enzymhistochemischer Methoden. Theoretische Gesichtspunkte finden insoweit Berücksichtigung, als sie zum Verständnis praktisch-histochemischer Probleme und wichtiger funktionell-biochemischer Vorgänge und Zusammenhänge beitragen. Hervorgegangen ist dieses Buch aus zwei unabhängig voneinander ent­ standenen Rezeptsammlungen, die vielfach verändert, weitergeführt und den Fortschritten der Forschung angepaßt wurden. Beide Methodensammlungen wurden in histochemischen Kursen erprobt, die wir an verschiedenen Orten und für sehr unterschiedliche Teilnehmerkreise durchgeführt haben. Aus den Fragen der Kursteilnehmer haben wir viel gelernt. Dankbar sind wir für jeden weiteren Hinweis und bitten die Leser und Benutzer dieses Buches, uns auf Schwächen und Mängel unserer Darstellung aufmerksam zu machen.