Environment and Utopia: A Synthesis

با توانایی خود در درک و دستکاری نیروهای طبیعی و اجتماعی، تصور و نوآوری کنیم. ما باید بین چشم انداز امید و دانش علمی خود از محیط فیزیکی و اجتماعی ارتباط سازنده ایجاد کنیم. این کار تلاشی برای پیشبرد این ارتباط است. ما به دنبال تمرکز بر روابط آینده بین انسان و محیط او هستیم. به طور خاص، ما تلاش می کنیم دو رویکرد متمایز را برای این موضوع ترکیب کنیم: نظریه محیطی و حدس و گمان آرمان شهر. این دو دیدگاه به ندرت، یا هرگز، عمداً بر روی یکدیگر متمرکز شده اند. ما معتقدیم که هر کدام سوالات جدیدی را پیشنهاد می‌کنند و امیدواریم پاسخ‌های جدیدی ارائه کنند که معمولاً از طریق بینش‌های جداگانه رشته دیگر آشکار نمی‌شوند. هر دو دیدگاه قرن ها به یک شکل وجود داشته اند. با این حال، امروز، فوریت فزاینده ای برای توسعه و تعامل متقابل آنها وجود دارد. این قرن، با از دست دادن خود، تمایل به کنار گذاشتن حدس و گمان آرمان‌شهری داشت. ما شاهد "عقب نشینی از تفکر سازنده در مورد آینده برای حفر خود در سنگرهای حال هستیم. این حذف بی رحمانه ایده آلیسم آینده محور توسط رئالیسم امروز محور است. ما توانایی دیدن چیزهای بیشتر را از دست داده ایم. در عین حال، تحقیقات معاصر در مورد محیط زیست نیاز مبرمی به تغییر در الگوهای اساسی رفتار انسانی، برای ایجاد نهادها و ساختار اجتماعی جدید را نشان می‌دهد.

to imagine and innovate with our ability to comprehend and manipulate natural and social forces. We must produce constructive contact between our visions of hope and our scientific knowledge of the physical and social environment. This work is an effort to further that contact. We seek to focus upon the future relationship between man and his environment. Specifically, we attempt to synthesize two distinct approaches to this issue: environmental theory and utopian speculation. These two perspectives have rarely, if ever, been deliberately focused upon one an­ other. We believe that each suggests new questions and hopefully new an­ swers that would not normally be revealed through the separate insights of the other discipline. Both perspectives have existed in one form or another for centuries. Yet today, there is an increased urgency for their mutual development and interaction. This century, to its loss, has tended to abandon utopian specu­ lation. We witness "a retreat from constructive thinking about the future in order to dig oneself into the trenches of the present. It is a ruthless elim­ ination of future-centered idealism by today-centered realism. We have lost the ability to see any further than the end of our collective nose. " 2 At the same time, contemporary research on the environment suggests an urgent need for change in basic patterns of human behavior, for the for­ mation of new institutions and social structure.