Enteroceptors

این مجموعه مقالات مختصر در مورد گیرنده های درونی برای علاقه مند کردن دانش آموزان فارغ التحصیل و تحریک تحقیقات طراحی شده است. حتی قبل از ظهور مطالعات الکتروفیزیولوژیک، تکنیک های فیزیولوژیکی کلاسیک جوهر نقش بسیاری از گیرنده های داخلی را نشان داده بودند. بنابراین تأثیر نظارت بر گیرنده‌های مکانیکی قلبی عروقی بر روی قلب و مقاومت عروقی سیستمیک، نقش گیرنده‌های شیمیایی شریانی در هیپوکسی و تأثیر گیرنده‌های کششی به‌اصطلاح هرینگ بروئر بر روی تنفس، همه مستند شده‌اند. کار پیشگام ADRIAN، BRONK، ZOTTERMAN و دیگران با استفاده از روش‌های الکترونوروگرافی، انگیزه قابل‌توجهی به مطالعه گیرنده‌های درونی خود داد. این در هیچ کجا بهتر از اندام های انتهایی آوران قلب، دستگاه تنفسی و احشای شکم و لگن مثال زدنی نیست. پیشرفت چشمگیر دانش ما در مورد تعدد انواع انتهای عصبی از احشاء قفسه سینه و شکم که از مطالعات الکتروفیزیولوژیکی به دست آمده است، توجه ما را مجدداً بر جزئیات بافت شناسی مکان های چنین گیرنده هایی متمرکز کرده است. یک بار دیگر تحقیقات در مورد جنبه ساختاری با سوال مطرح شده توسط شواهد به دست آمده از مطالعات عملکردی تسریع شد. این به خوبی در مورد بدن کاروتید نشان داده شده است، جایی که این باور قدیمی که سلول‌های اپیتلیوئیدی عصب‌شده مجموعه گیرنده‌های شیمیایی را تشکیل می‌دهند، اکنون مورد حمله قرار گرفته است. بررسی دقیق ویژگی‌های عملکردی هر گیرنده انترو در نظر گرفته شده، تمام توجه ما را به خود جلب نکرده است.

This series of concise essays on Enteroceptors is designed to interest the gradu­ ate student and to stimulate research. Even before the advent of electrophysiological studies, classical physiological techniques had shown the essence of the role of many of the enteroceptors. Thus the monitoring influence of the cardiovascular mechanoreceptors on the heart and on the systemic vascular resistance, the role of the arterial chemoreceptors in hypoxia and the influence of the so-called Hering Breuer stretch receptors on breathing had all been documented. The pioneering work of ADRIAN, BRONK, ZOTTERMAN and others using electroneurographic methods gave a remarkable impetus to the study of the enteroceptors themselves. Nowhere is this better exemplificd than in the case of the afferent end organs of the heart, the respiratory tract and the abdominal and pelvic viscera. The remarkable development of our knowledge of the multiplicity of types of nerve endings from the thoracic and abdominal viscera acquired from electrophysiological studies has refocussed our attention on the histological details of the sites of such receptors. Once more research on the structural side has been accelerated by the question raised by evidence obtained from functional studies. This is well illustrated in the case of the carotid body, where the long cherished belief that the innervated epithelioid cells constitute the chemoreceptor complex is now under attack. The detailed consideration of the functional characteristics of each entero­ ceptor considered has not occupied our whole attention.