Energetics of Geological Processes: Hans Ramberg on his 60th birthday

هانس رامبرگ در زمینه‌ای از زمین‌شناسی کار می‌کند که در آن 60 سال دوره زمانی کوتاه و اغلب ناچیز است. در زندگی مردها اینطور نیست. برای ما زمانی برای ارزیابی دستاوردهای گذشته و زمانی برای دوستان برای ابراز قدردانی و تحسین خود است. برخی از دانشگاه ها به دلیل این توانایی در پرورش دانشمندان برجسته در یک یا چند زمینه مشهور شده اند. موفقیت دانشگاه کمبریج در فیزیک یک مثال شناخته شده است، اما اگر از خود بپرسیم که آیا موفقیت دانشگاه اسلو در علوم زمین به همان اندازه شگفت انگیز نیست، می بینیم که هانس نمونه دیگری از این فرآیند است. اما این تمام ماجرا نیست. هنگامی که او تحصیلات خود را در زمین شناسی آغاز کرد، مطمئناً چشم اندازهای امیدوارکننده ای وجود داشت: V. M. Goldschmidt به تازگی از G6ttingen در آلمان بازگشته بود و تام بارت از آزمایشگاه ژئوفیزیک در واشنگتن دی سی بازگشته بود. دو رهبر همزمان در ژئوشیمی و سنگ شناسی! هانس شاگرد بارت شد و در سنگ‌های دگرگونی و مشکلات آنها تخصص داشت. اما به زودی وضعیت تغییر کرد. نروژ توسط آلمانی ها اشغال شد و امکان تحصیل در دانشگاه تقریباً از بین رفت. با این حال، با وجود همه مشکلات، دکترای خود را دریافت کرد. در سال 1946 و شروع به شرکت در نقشه برداری زمین شناسی گرینلند. در سال 1947 به دانشگاه شیکاگو رفت و تا سال 1961 در آنجا ماند تا اینکه به موقعیت فعلی خود در دانشگاه اوپسالا، سوئد رسید.

Hans Ramberg is working in an area of geology where 60 years are a short, often negligible period of time. This is not so in the lives of men. For us it is a time for evaluating past accomplishments and a time for friends to express their appreciation and admiration. Some universities have become famous for this ability to foster eminent scientists in one or several fields. The success of Cambridge University in physics is a well-known example, but if we ask ourselves whether the success of Oslo University in earth sciences is not equally astonishing, then we see that Hans is yet another example of this process; but it is not the whole story. There were certainly promising prospects when he started his studies in geology: V. M. Goldschmidt had just come back from G6ttingen in Germany and Tom Barth had returned from the Geophysical Laboratory in Washington, D.C. Two leaders in geochemistry and petrology at the same time! Hans became a student of Barth, specializing in metamorphic rocks and their problems; but soon the situation changed. Norway was occupied by the Germans and the possibili­ ties for university studies almost vanished. However, in spite of all difficulties he obtained his Ph.D. in 1946 and began participating in the geological mapping of Greenland. In 1947 he went to the University of Chicago and stayed there until 1961 when he came to his present position in the University of Uppsala, Sweden.