Endometrial Cancer

بروز سرطان آندومتر در اوایل دهه 1970 به شدت در ایالات متحده افزایش یافت و به موازات تغییرات در استفاده از استروژن های پس از یائسگی توسط زنان آمریکایی بود. مجموعه قابل توجهی از شواهد از نقش استروژن درون زا و استروژن اگزوژن بیش از حد در علت شناسی سرطان آندومتر حمایت می کند. شواهد فزاینده‌ای وجود دارد که نشان می‌دهد پروژسترون ناکافی اثر معکوس دارد، زیرا مکمل‌های پروژسترون در درمان استروژن پس از قاعدگی، بروز سرطان آندومتر را کاهش می‌دهد. علیرغم این آگاهی جدید از نقش هورمونی که در سرطان آندومتر ایفا می شود، این بیماری همچنان گریبانگیر انکولوژیست است. رویکرد کلی به کارسینوم آندومتر در ایالات متحده، مرحله بندی جراحی اولیه است. این حداکثر اطلاعات را برای بهترین برنامه ریزی پرتودرمانی و/یا شیمی درمانی پس از عمل برای این بیماران فراهم می کند. به طور کلی، بیمارانی که کاندید مرحله بندی جراحی در نظر گرفته می شوند، بیمارانی هستند که بیماری پیشرفته یا سرطان آندومتر مرحله اول در معرض خطر دارند. کارسینوم آندومتر پرخطر به آن دسته از بیمارانی گفته می شود که ضایعات با تمایز متوسط ​​با تهاجم عمیق میومتر، کارسینوم ضعیف آندومتر تمایز یافته و هیستولوژی های پرخطر مانند کارسینوم پاپیلاری و کارسینوم سلول شفاف دارند. مرحله بندی جراحی در اکثر موسسات به بیماران مبتلا به سرطان مخفی مرحله دوم آندومتر گسترش یافته است. e.

The incidence of endometrial cancer rose sharply in the United States in the early 1970s, paralleling changes in the use of postmenopausal estrogens by American women. A sizeable body of evidence supports the role of both excessive endogenous estrogen and exogenous estrogen in the etiology of endometrial cancer. There is growing evidence that inadequate progesterone has the opposite effect, in that progesterone supplementation of postmeno­ pausal estrogen therapy reduces the incidence of endometrial cancer. Despite this new awareness of the hormonal role that is played in carcino­ ma of the endometrium, the disease still plagues the oncologist. The general approach to carcinoma of the endometrium in the United States is that of primary surgical staging. This provides the maximum amount of information to best plan postoperative radiation therapy and/or chemotherapy for these patients. In general, patients who are considered candidates for surgical staging are those with advanced disease or high-risk stage I endometrial carcinoma. High-risk endometrial carcinoma is defined as those patients with moderately differentiated lesions with deep myometrial invasion, poor­ ly differentiated carcinoma of the endometrium, and the high-risk histolo­ gies such as papillary carcinoma and clear-cell carcinomas. The surgical staging has extended in most institutions to patients with occult stage II carcinoma of the endometrium, i. e.