Endogenes Wachstum in OLG-Modellen: Normative und positive Aspekte der „Neuen Wachstumstheorie“

اقتصاددانان از زمان آدام اسمیت (1776) سعی در توضیح رشد اقتصادهای ملی داشتند. یک عامل احتمالی - تأثیر اقدامات سیاسی بر رشد اقتصادی - توسط نظریه رشد نئوکلاسیک رد شده است، در حالی که "نظریه رشد جدید" به نتیجه مخالف می رسد. پیتر استاوورمن ابتدا کاستی‌های نظریه رشد نئوکلاسیک را با استفاده از حقایق تلطیف‌شده نشان می‌دهد تا سپس بر پیامدهای اقدامات سیاسی خاص در چارچوب "نظریه رشد جدید" روشن شود. به ویژه، نویسنده به بررسی اقداماتی می‌پردازد که موضوع بحث سیاسی کنونی است، مانند یارانه‌های تشکیل سرمایه، اقدامات بازتوزیع بین نسلی یا سیاست توزیع، و به تفصیل پیامدهای نظری رشد این مداخلات دولتی را بررسی می‌کند.

Bereits seit Adam Smith (1776) versuchen Ökonomen das Wachstum von Volkswirtschaften zu erklären. Ein möglicher Faktor - der Einfluß politischer Maßnahmen auf das Wirtschaftswachstum - wird von der neoklassischen Wachstumstheorie verneint, wohingegen die "Neue Wachstumstheorie" zu gegenteiligen Ergebnissen kommt. Peter Stauvermann zeigt zunächst die Mängel der neoklassischen Wachstumstheorie anhand stilisierter Fakten auf, um dann die Konsequenzen bestimmter politischer Maßnahmen im Rahmen der "Neuen Wachstumstheorie" näher zu beleuchten. Der Autor diskutiert insbesondere Maßnahmen, die Gegenstand der aktuellen politischen Diskussion sind, wie beispielsweise Subventionierung der Kapitalbildung, Intergenerationelle Umverteilungsmaßnahmen oder Distributionspolitik und untersucht die wachstumstheoretischen Konsequenzen dieser Staatseingriffe im Detail.