مشخصات کتاب

Encyclopedia of Planetary Landforms

ویرایش:  
نویسندگان: Henrik Hargitai. Ákos Kereszturi (auth.)  
سری:  
ISBN (شابک) : 9781461492139 
ناشر: Springer New York 
سال نشر: 2015 
تعداد صفحات: 3309 
زبان: English 
فرمت فایل : PDF (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود) 
حجم فایل: 182 مگابایت 

کلمات کلیدی مربوط به کتاب دایره المعارف زمین های سیاره ای: است

در صورت تبدیل فایل کتاب Encyclopedia of Planetary Landforms به فرمت های PDF، EPUB، AZW3، MOBI و یا DJVU می توانید به پشتیبان اطلاع دهید تا فایل مورد نظر را تبدیل نمایند.

توجه داشته باشید کتاب دایره المعارف زمین های سیاره ای نسخه زبان اصلی می باشد و کتاب ترجمه شده به فارسی نمی باشد. وبسایت اینترنشنال لایبرری ارائه دهنده کتاب های زبان اصلی می باشد و هیچ گونه کتاب ترجمه شده یا نوشته شده به فارسی را ارائه نمی دهد.

توضیحاتی در مورد کتاب دایره المعارف زمین های سیاره ای

تکنیک نقشه‌برداری از سطوح سیاره‌ای و روش‌های مورد استفاده برای شناسایی شکل‌های زمین سیاره‌ای مختلف در 400 سال گذشته بسیار بهبود یافته است. تا قرن بیستم، رصدگران تلسکوپی می‌توانستند شکل‌های زمین سیاره‌ای را صرفاً بر اساس ظاهرشان تفسیر کنند، در حالی که امروزه مجموعه‌های مختلف داده‌ای که توسط کاوشگرهای فضایی به دست می‌آیند می‌توانند برای تجزیه و تحلیل دقیق‌تر ترکیب و منشأ ویژگی‌های سطح استفاده شوند. قبل از یونانیان، زمین و آسمان بدون تردید منشأ و ماهیت متفاوتی داشتند. این یک پیشرفت بزرگ فلسفی بود - ابتدا به عنوان یک نظریه پیشینی ظاهر شد، بعدها بر اساس مشاهدات - که آسمان ها (اجرام سیاره ای) و زمین دارای ویژگی های مشترک هستند: گرانش، ترکیب و فاصله خورشیدی ممکن است متفاوت باشد، اما ماهیت فیزیکی فرآیندهای شکل دادن به لندفرم ها اساساً یکسان هستند. از اولین توصیف تلسکوپی دهانه‌های ماه تا شناسایی سازندهای مختلف زمین‌شناسی در مریخ یا سیارات کوچک، زمان زیادی گذشته است. ویژگی های برجسته ماه برای اولین بار توسط گالیله گالیله از طریق تلسکوپ خود مشاهده شد. در طول قرن های بعدی، بسیاری از لندفرم های ماه شناسایی شده اند. نظریه‌های مبتنی بر مشاهدات توسط یک الگوی علمی به هم مرتبط شده‌اند که منشأ آنها را به شیوه‌ای منطقی و به ظاهر غیرقابل انکار توضیح می‌دهد. تلسکوپ‌ها سطح ماه را پر از شکل‌های زمینی دایره‌ای به نام دهانه‌ها نشان دادند، منظره‌ای که هیچ شباهتی روی زمین نداشت. اما شکل‌های زمین منفرد دارای یک معادل مورفولوژیکی بودند، آتشفشان‌ها، که طبیعتاً به این نتیجه رسیدند که دهانه‌ها توسط فرآیندهای آتشفشانی ایجاد شده‌اند. ماریا ("دریا") به عنوان حوضه های طبیعی برای بدنه های آبی خدمت می کرد. مشاهدات به وضوح نشان داد که آب و هوا به سختی در ماه یافت می شود، کمبود ابر نشان دهنده کمبود بارندگی است. اما سطح صاف ماریا (بدیهی است که از رسوبات دریایی تشکیل شده است) و دره های پرپیچ و خم حاکی از وجود آب مایع و فشار اتمسفر بالاتر در گذشته - در دوران آتشفشان فعال و گاز زدایی است. هیچ فرآیند آتشفشانی فعال قابل مشاهده ای وجود نداشت، اما برخی از دهانه ها (اگرچه آتشفشان هستند) به عنوان فعال مشاهده شده اند: فلاش های نور - که به عنوان فوران تفسیر می شوند - توسط چندین ناظر گزارش شده است. وجود آذرآوارهای پرتاب شده از دریچه های آتشفشانی دهانه ها شواهد مستقلی را ارائه می دهد: بارش شهابی و شهاب سنگ های منفرد که از آسمان می افتند - که از دهانه های قمری سرچشمه می گیرند. مجموعه منطقی و به هم پیوسته توضیحات مبتنی بر مشاهدات در نیمه دوم قرن بیستم کاملاً نادرست بود. پارادایم جدید همان ویژگی ها را در زمینه جدیدی تفسیر کرد. مورد مریخ متفاوت بود. هیچ تلسکوپی وجود نداشت که بتواند اشکال برجسته را رصد کند (هیچ سایه‌ای روی مریخ از زمین قابل مشاهده نیست، زیرا مریخ همیشه یک فاز تقریباً کامل مریخ را نشان می‌دهد)، بنابراین فقط ویژگی‌های آلبیدو را می‌توان دید و برای تفسیر استفاده کرد. فقدان ویژگی‌های برجسته برجسته به‌عنوان فقدان توپوگرافی قابل‌توجه تفسیر شد: یک اعوجاج نامشخص در داده‌های رصدی. رنگ و کنتراست لکه های تیره و روشن، نارنجی، خاکستری و سفید در فصل تغییر کرده است، مناطق قطبی به وضوح یک کلاه قطبی ساخته شده از یخ و برف را نشان می دهند، اما ابرها مشاهده نشده اند. از آنجایی که مریخ از خورشید دورتر از زمین است، بدیهی است که مقادیر دما در آنجا کمتر است. دانشمندان به این نتیجه رسیدند که مریخ یک دنیای باستانی و خشک است. سپس زمین‌شناسی معاصر این نظریه را آموزش داد که بر اساس آن آب‌های روی زمین به موقع به زیر زمین نفوذ می‌کنند و سطح را خشک می‌کنند - مشاهدات نشان داد که این اتفاق قبلاً در مریخ رخ داده است. آخرین مخازن سطحی آب، کلاهک های قطبی بودند. برخی از ناظران گزارش دادند که شبکه جهانی از ویژگی های خطی را مشاهده کرده اند، اما برخی دیگر تنها تعداد بسیار کمی از چنین نشانه گذاری های آلبدو را دیده اند. این ویژگی‌ها به «کانال‌هایی» تعبیر می‌شدند که توسط تمدنی برای آبیاری ساخته شده بود و آب را از قطب‌ها به اطراف دشت‌های هموار مریخ می‌برد. آنچه از روی زمین قابل مشاهده بود، نوارهای وسیع پوشش گیاهی آبی بود (مانند آنهایی که در امتداد رود نیل هستند)، خود کانال ها آنقدر باریک بودند که از اینجا قابل مشاهده نبودند. همه تئوری ها همگرا شدند - با این فرض که ویژگی هایی که توسط برخی دیده می شود، اما توسط دیگران دیده نمی شود، واقعی هستند. هیچ شانسی برای راستی آزمایی وجود نداشت تا زمانی که فضاپیماهایی ساخته شوند که بتوانند مشاهدات محلی انجام دهند. به جای کانال‌ها، اولین عکس‌های بازگشتی، سطحی پر از دهانه را نشان دادند - شکلی که هیچ‌کس انتظارش را نداشت. برای توضیح ویژگی‌های مریخ «جدید» به یک تغییر پارادایم نیاز بود. در ماه، ویژگی ها قابل مشاهده بودند، اما تفسیر اشتباه بود. در مریخ، تنها نشانه‌های آلبدوی تار، همراه با خطوط تیز تخیل، که دوباره به اشتباه تفسیر شدند، قابل مشاهده بود. در مورد زهره، هیچ داده ای در مورد ویژگی های سطح وجود نداشت. فقط بالای ابر درخشان آن از روی زمین قابل مشاهده بود. اما این واقعیت همراه با پارامترهای مداری سیاره، اطلاعات کافی برای دید عمومی در مورد شرایط سطح آن فراهم می‌کند: یک جهان داغ (که از نزدیکی آن به خورشید استنباط می‌شود) و همچنین یک جهان بارانی (از پوشش ابری کامل آن). نتیجه: زهره یک جنگل جهانی است که احتمالاً با دایناسورها وجود دارد، مانند دنیای گرم و مرطوب دوران مزوزوئیک کشف شده در آن زمان. دانش کنونی ما از این تلاش‌های اولیه برای تفسیر شرایط سطحی و منشأ زمین‌شناسی شکل‌های زمین از مجموعه بسیار کمی از داده‌های موجود سرچشمه می‌گیرد. امروزه مجموعه عظیمی از تصاویر و سایر داده‌های فیزیکی داریم که امکان ایجاد مدل‌هایی از ساختار درونی و تاریخچه حرارتی اجسام سیاره‌ای را ممکن می‌سازد. مجموعه داده های ترکیبی منجر به مدل های پشتیبانی شده بهتر در شکل گیری ویژگی های سطح می شود. امروزه ما بر این باوریم که اکثر مدل ها توضیح قابل اعتمادی برای منشا شکل های زمین سیاره ای ارائه می دهند. تصاویر جدید با وضوح بالاتر مجموعه‌های جدیدی از شکل‌های زمین در مقیاس متوسط ​​و ریز را نشان می‌دهند، در حالی که تصاویر سیارات کوتوله، ماهواره‌ها، سیارک‌ها و هسته‌های دنباله‌دار که قبلاً تصویربرداری نشده بودند، شکل زمین‌هایی را نشان می‌دهند که قبلاً دیده نشده بود. در آینده انتظار می‌رود که سیارات فراخورشیدی انواع جدیدی از ویژگی‌های امدادی را ارائه دهند که توسط تخیل ما به زمین و منظومه شمسی قابل پیش‌بینی نیست. شکل‌های زمین بسیار متفاوتی در سطوح سیاره‌ای وجود دارد که تقریباً برای کسی غیرممکن است که همه آنها را که دقیقاً با آن نوع ویژگی خاص کار نمی‌کنند، مرور کند. دایره المعارف به ارائه شکل های زمین به ترتیب حروف الفبا و قابل جستجو کمک می کند. این کتاب شامل بیش از یک لیست ساده از ویژگی های مختلف است: زمینه و ارتباطات بین آنها را فراهم می کند و به منشأ آنها اشاره می کند. به عنوان مثال تپه های شنی بر روی زهره، مریخ و تیتان یافت شدند، دره های رودخانه ای و خطوط ساحلی در مریخ و تیتان وجود دارند، دهانه های برخوردی انواع مختلفی دارند - همه در اینجا ارائه و توضیح داده شده اند. فراتر از متون، ارجاعات، شکل های شماتیک، تصاویر و نقشه های سیاره ای با توصیف شکل های زمین همراه هستند که زمینه ای گسترده برای تحلیل های دقیق حتی برای ژئومورفولوژیست هایی که در علم سیاره کار می کنند فراهم می کند. این کتاب به خواننده کمک می‌کند تا تنوع زیادی از شکل‌های زمین سیاره‌ای را کشف کند.

توضیحاتی درمورد کتاب به خارجی

The technique of the mapping of planetary surfaces and the methods used for the identification of various planetary landforms improved much in the last 400 years. Until the 20th century, telescopic observers could interpret planetary landforms solely based on their appearance, while today various data sets acquired by space probes can be used for a more detailed analysis on the composition and origin of the surface features. Before the Greeks, the Earth and the Heavens were indisputably of different origin and nature. It was a major philosophical breakthrough - first appeared as an a priori theory, later based on observations - that the Heavens (planetary bodies) and the Earth share common features: gravity, composition and solar distance may be different, but the nature of the physical processes shaping the landforms are essentially the same. It has been a long way since we have arrived from the first telescopic description of lunar craters to the identification of various geological formations on Mars or on minor planets. Relief features of the Moon have first been observed by Galileo Galilee, via his telescope. During the next centuries, a multitude of Lunar landforms have been identified. Theories based on observations have been connected together by a scientific paradigm which explained their origin in a logical and seemingly undisputable manner. Telescopes showed a Lunar surface full of circular landforms, called craters, a landscape with no parallel on Earth. But the individual landforms had a morphological equivalent, volcanoes, which naturally led to the conclusion that craters had been created by volcanic processes. Maria ("seas") served as natural basins for water bodies. Observations clearly showed that water and air are hardly found on the Moon, the lack of clouds indicated the lack of precipitation. But the flat surface of the maria (obviously composed of marine sediments) and the meandering valleys suggested the presence of liquid water and a higher atmospheric pressure in the past - during the age of active volcanism and degassing. There were no observable active volcanic processes but some craters (though to be volcanoes) have been observed as being active: flashes of light - interpreted as eruptions - have been reported by several observers. The presence of pyroclasts thrown out from the volcanic vents of craters provided an independent evidence: meteor showers and individual meteorites falling from the sky - originating from Lunar craters. The logical and interconnected set of explanations based on observations proved to be completely false by the second half of the 20th century. The new paradigm interpreted the very same features in a new context. The case of Mars was different. There were no telescopes capable of observing relief forms (no shadows on Mars are visible from the Earth, because Mars always shows a nearly full Mars phase), so only albedo features could be seen and used for interpretation. The lack of visible relief features were interpreted as a lack of considerable topography: an unnoticed distortion in the observational data. The hue and contrast of dark and bright, orange, grey and white spots have changed seasonally, the polar areas clearly showed a polar cap made of ice and snow, but clouds have not been observed. Since Mars is farther away from the Sun than the Earth, it was evident that temperature values are lower there. Scientists concluded that Mars is an ancient, arid world. Then contemporary geology taught the theory according to which waters on the Earth are going to infiltrate underground in time, making the surface dry - observations showed that this had already happened on Mars. The last surface reservoirs of water were the polar caps. Some observers reported seeing a global network of linear features, but other have only seen very few of such albedo markings. These features were interpreted as "canals," made by a civilization for irrigation, carrying water from the poles to all around the flat plains of Mars. What was observable from the Earth were the broad stripes of irrigated vegetation (like those along the Nile), the canals themselves were too narrow to be visible from here. All theories converged - supposing that the features seen by some, but not seen by others, were real. There was no chance for verification until spacecrafts have been developed which were able to make local observations. Instead of canals, the first pictures returned revealed a surface full of craters - a landform not expected by anyone. A paradigm shift was needed to explain the features of the "new" Mars. On the Moon, features were observable, but the interpretation was wrong. On Mars, only blurred albedo markings could be observed, along with sharp lines of imagination, which again were interpreted falsely. In the case of Venus, there was no data on surface features. Only its bright cloud top could be observed from the Earth. But this fact along with the planet's orbital parameters provided enough information for a popular view on its surface conditions: a hot world (inferred from its proximity to the Sun) and also a rainy one (from its complete cloud cover). The conclusion: Venus is a global jungle possibly with dinosaurs, like the hot and wet world of the then-discovered Mesozoic era. Our current knowledge originated from these early attempts of interpreting surface conditions and geological origin of landforms from a very little set of available data. Today we have a huge set of images and other physical data which makes it possible to create models on the inner structure and thermal history of planetary bodies. Combined data sets lead to better supported models on the formation of surface features. Today we believe that most models give reliable explanation for the origin of planetary landforms. New, higher resolution images reveal new sets of meso- and microscale landforms, while images from previously not imaged dwarf planets, satellites, asteroids and cometary nuclei show landforms never seen before. In the future exoplanets are expected to provide brand new types of relief features no predictable by our Earth-and Solar System bound imagination. There are so many different landforms on planetary surfaces that it is nearly impossible for anybody to overview all of them who does not work exactly with that certain feature type. The Encyclopedia helps with presenting the landforms in searchable, alphabetical order. The book contains more than a simple list of various features: it provides context and connections between them and point to their origin. For example sand dunes were found on Venus, Mars and Titan, fluvial valleys and shorelines are present on Mars and Titan, impact craters have many different types - all are presented and explained here. Beyond the texts, references, schematic figures, images and planetary maps accompany the description of landforms, providing a wide background for detailed analyses even for geomorphologists working in planetary science. This book is to help the reader to discover the great variety of planetary landforms.

نظرات کاربران

کتاب های تصادفی

دانلود کتاب Geometric Dimensioning and Tolerancing for Mechanical Design. Answer Guide

دانلود کتاب Immunomodulation and immunotherapy: drugs, cytokines, cytokine receptors, and antibodies

دانلود کتاب Antigonus the One-Eyed: Greatest of the Successors

دانلود کتاب The Cult of the Goddess Kubjika, A Preliminary Comparative Textual and Anthropological Survey of a Secret Newar Goddess

دانلود کتاب Kindheit(en) in formalen, nonformalen und informellen Bildungskontexten: Ethnografische Beiträge aus der Schweiz