برای ارتباط با ما می توانید از طریق شماره موبایل زیر از طریق تماس و پیامک با ما در ارتباط باشید

09117307688
09117179751

در صورت عدم پاسخ گویی از طریق پیامک با پشتیبان در ارتباط باشید

دسترسی نامحدود

برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند

ضمانت بازگشت وجه

درصورت عدم همخوانی توضیحات با کتاب

پشتیبانی

از ساعت 7 صبح تا 10 شب

دانلود کتاب En los altares de la patria, la construcción nacional española

دانلود کتاب در قربانگاه های میهن، ساخت ملی اسپانیا

مشخصات کتاب

En los altares de la patria, la construcción nacional española

دسته بندی: تاریخ
ویرایش:  
نویسندگان: Ignacio Peiro Martin  
سری:  
ISBN (شابک) : 9788446044635 
ناشر: Akal 
سال نشر: 2017 
تعداد صفحات: 352 
زبان: Spanish 
فرمت فایل : PDF (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود) 
حجم فایل: 2 مگابایت

قیمت کتاب (تومان) : 32,000

کلمات کلیدی مربوط به کتاب در قربانگاه های میهن، ساخت ملی اسپانیا: اسپانیا، اسپانیا، ملت، ناسیونالیسم، دولت

میانگین امتیاز به این کتاب :
تعداد امتیاز دهندگان : 7

در صورت تبدیل فایل کتاب En los altares de la patria, la construcción nacional española به فرمت های PDF، EPUB، AZW3، MOBI و یا DJVU می توانید به پشتیبان اطلاع دهید تا فایل مورد نظر را تبدیل نمایند.

توجه داشته باشید کتاب در قربانگاه های میهن، ساخت ملی اسپانیا نسخه زبان اصلی می باشد و کتاب ترجمه شده به فارسی نمی باشد. وبسایت اینترنشنال لایبرری ارائه دهنده کتاب های زبان اصلی می باشد و هیچ گونه کتاب ترجمه شده یا نوشته شده به فارسی را ارائه نمی دهد.

توضیحاتی در مورد کتاب در قربانگاه های میهن، ساخت ملی اسپانیا

فرهنگ ملی اسپانیا در رابطه با بعد نهادینه شده ملت، در طول قرن نوزدهم از انطباق بین موجودیت سیاسی دولت و نظام سیاسی لیبرال، همزیستی بین ایدئولوژی ها و فرهنگ های سیاسی، واقعیت های روزمره زندگی اجتماعی پدید آمد. و مجموعه تولیدات فکری، هنری یا فنی که به آن اشاره دارد. این مفهوم بدون منحصر به فرد بودن، نه یکنواخت، بلکه متکثر و متنوع، همه چیز را از تاریخ ملی و هم ارزی آن با تاریخ ادبیات، زبان اسپانیایی، هنر، دانش سیاسی و علوم طبیعی گرفته تا طیف گسترده پدیده های فکری را در بر می گرفت و در بر می گرفت. و ارزش های اخلاقی مرتبط با مذهب کاتولیک و احساسات میهن پرستانه، ترجمه های نمادین آنها و تصاویر جایگزین آنها، تفسیرهایی که اسطوره دو اسپانیا و فرهنگ خاطره یا بزرگداشت را به وجود آورد. به این معنا، سخنرانی‌ها و آیین‌های ملت روشن‌شده از اولین لیبرالیسم توسط جامعه بزرگداشت و فرهنگ بزرگداشت رسمی که از دهه 1880 تثبیت شد، تقویت شد. در نسخه های محلی و ملی خود، شامل رپرتوار متنوعی از مسابقات دانشگاهی، بازی های گل و سالگردهای ادبی و هنری بود. از آنجایی که ایالت بازسازی موقعیت خود را تضمین کرد، این کاتالوگ با سازماندهی رویدادهای بزرگ تجاری و صنعتی (نمایشگاه جهانی بارسلونا در سال 1888، اسپانیایی-فرانسوی در ساراگوسا در سال 1908 یا ایبرو-آمریکایی در سویل در سال 1929) گسترش یافت. و، البته، با جشن های «گذراندن شکوهمند» تاریخ اسپانیا. در این مرحله، به دلایل بسیار متفاوت، اما با کارکرد یکسان تقویت محتوای ناسیونالیسم اسپانیایی، دو رویدادی که در افق انتظارات و تجربیات فاجعه به نمایش گذاشته شد، به شیوه‌ای خاص به توسعه مکانیسم‌های بزرگداشت رسمی کمک کرد: پیش از این، چهارمین سالگرد کشف آمریکا در سال 1892، توسط ادوارد بیکر، "نقطه اوج فرهنگ یادبود قرن نوزدهم برای اسپانیا رسمی" در نظر گرفته شد. و در پشت سر، صدمین سالگرد محاصره ساراگوسا و جنگ استقلال 1908. اوضاع با نتیجه درگیری 1936-1939 تغییر کرد. تا جایی که «دشمنان» به خود اسپانیایی ها تبدیل شدند، جنگ داخلی و کثیفی سیاسی دوره بی نهایت پس از جنگ، مفهوم فرهنگ ملی را تکه تکه کرد. هنگامی که مردگان، تبعیدیان، اسیران و مغلوب‌ها ساکت شدند، دیکتاتوری غالب ژنرال فرانکو با اصرار مستمر و بی‌وقفه در تداوم شکاف عمیق در ایده اسپانیا، خود را در حاشیه تاریخ قرار داد. در عمل، دکترین های جدیدی که خود را اساساً ملی گرا معرفی می کردند، فرهنگ خاطره و بزرگداشت اسپانیایی را به زندانی برای آینده تبدیل کردند. سیاست های بزرگداشت دیکتاتوری تحمیل فرهنگ ملی اسپانیایی یکسان و یکسان را تقویت کرد. از سال 1975 تا به امروز، بازگشت به کثرت سیاسی باعث ایجاد یک سری کامل از فرآیندهای یادبود و جشن‌های عمومی مرتبط با ساخت دولت خودمختاری و حساسیت‌های سیاسی جدید و هویت‌های ملی شد. در سطح ایالتی، دولت‌های PSOE و حزب مردمی سیاست‌های یادبود خود را از طریق نهادی وابسته به وزارت فرهنگ مطرح کردند: انجمن دولتی بزرگداشت‌های فرهنگی (در حال حاضر Acción Cultural Española). عدم قطعیت‌های کنونی ناشی از دیدگاه‌های مختلف اسپانیا و هویت اسپانیایی‌ها در درگیری‌ها بر سر حافظه و جابجایی یادبود دویستمین سالگرد جنگ استقلال منعکس شده است. دوران پس از جهانی شدن که با بحران اقتصادی آغاز شد، بار دیگر سیاست های بزرگداشت ملی و مفهوم فرهنگ ملی اسپانیا را به روز کرد.

توضیحاتی درمورد کتاب به خارجی

En su relación con la dimensión institucionalizada de la nación, la cultura nacional española surgió a lo largo del siglo XIX de la adecuación entre la entidad política del Estado y el sistema político liberal, la convivencia entre las ideologías y las culturas políticas, las realidades cotidianas de la vida social y el conjunto de producciones intelectuales, artísticas o técnicas que a ella se referían. Sin ser única, ni uniforme, sino plural y diversa, la noción abarcaba e incluía desde la historia nacional y su equivalencia con la historia de la literatura, la lengua castellana, el arte, los saberes políticos y las ciencias naturales, hasta el amplio cortejo de fenómenos intelectuales y valores morales asociados a la religión católica y los sentimientos patrióticos, sus traducciones simbólicas y sus imágenes alternativas, las interpretaciones que dieron lugar al mito de las dos Españas y la cultura del recuerdo o de la conmemoración. En este sentido, los discursos y rituales de la nación alumbrados desde el primer liberalismo se vieron reforzados por la sociedad conmemorativa y la cultura de la conmemoración oficial que se consolidó a partir de la década de 1880. Un espectáculo público de la memoria histórica cuyas representaciones, ejecutadas por toda la geografía estatal en sus versiones locales y nacionales, incluían un variado repertorio de concursos académicos, juegos florales y aniversarios literarios y artísticos. A medida que el Estado de la Restauración aseguraba su posición, este catálogo se fue ampliando con la organización de magnos certámenes mercantiles e industriales (la Exposición Universal de Barcelona de 1888, la Hispano-francesa de Zaragoza de 1908 o la Iberoamericana de Sevilla de 1929) y, por supuesto, con las celebraciones de las «gloriosas efemérides» de la historia española. En este punto, por razones bien distintas pero con la función idéntica de reforzar los contenidos del nacionalismo español, dos eventos desplegados sobre el horizonte de expectativas y experiencias del Desastre contribuyeron de manera especial a desarrollar los mecanismos de las conmemoraciones oficiales: por delante, el IV Centenario del Descubrimiento de América de 1892, considerado por Edward Baker, «la culminación de la cultura conmemorativa decimonónica para la España oficial»; y, por detrás, el Centenario de los Sitios de Zaragoza y la Guerra de la Independencia de 1908. Las cosas cambiaron con el resultado del conflicto de 1936-1939. En la medida en que los «enemigos» pasaron a ser los mismos españoles, la guerra civil y la suciedad política de la infinita posguerra romperán en pedazos el concepto de cultura nacional. Una vez silenciados los muertos, los exiliados, los cautivos y los vencidos, la abrumadora dictadura del general Franco se situó al margen de la historia al persistir de forma continua e incesante en perpetuar la profunda escisión de la idea de España. En la práctica, las nuevas doctrinas que se autoproclamaban como esencialmente nacionalistas, convirtieron la cultura del recuerdo y la conmemoración española en un cárcel para el futuro. Las políticas de la conmemoración de la dictadura fomentaron la imposición de una cultura nacional española unívoca y uniforme. Desde 1975 hasta la actualidad, la vuelta a la pluralidad política impulsó el desarrollo de toda una serie de procesos conmemorativos y festividades públicas conectados con la construcción del Estado de las Autonomías y las nuevas sensibilidades políticas e identidades nacionales. A nivel estatal los gobiernos del PSOE y el Partido Popular plantearon sus políticas conmemorativas a través de un organismo dependiente del Ministerio de Cultura: la Sociedad Estatal de Conmemoraciones Culturales (en la actualidad Acción Cultural Española). Las incertidumbres actuales derivadas de las diferentes visiones de España y la identidad de los españoles se han reflejado en los conflictos sobre la memoria y la deslocalización conmemorativa del Bicentenario de la Guerra de la Independencia. La era de la postglobalización abierta por la crisis económica ha vuelto a poner de actualidad las políticas de las conmemoraciones nacionales y el mismo concepto de la cultura nacional española.