Empowering the Feminine: The Narratives of Mary Robinson, Jane West, and Amelia Opie, 1796-1812

مری رابینسون، زیبایی فوق‌العاده و هنرپیشه محبوب، و زمانی عاشق شاهزاده ولز، لقب "انگلیسی سافو" را برای شعر غزل خود دریافت کرد. آملیا اوپی، یکی از اعضای انجمن ادبی مد روز و بعداً یک کویکر، در میان دوستانش سیدنی اسمیت، بایرون و اسکات حضور داشت و ظاهراً به دلیل تحسین مری ولستون کرافت، پیشنهاد ازدواج گادوین را رد کرد. جین وست، که از خانه و لبنیات خود مراقبت می کرد و در عین حال به طور فراوان برای حمایت از فرزندانش می نوشت، در مخالفت مستقیم با ایده های رادیکال فمینیستی پیش از خود بود. این نویسندگان، هر کدام از زمینه های ایدئولوژیک و اجتماعی متفاوت، همگی با میل به توانمند شدن دست و پنجه نرم می کردند. این زنان با نوشتن در فضایی که در واکنش به تحولات انقلاب فرانسه نسبت به اصلاحات سخت شده است، روایات خود را بر روی نگرش‌های زنانه متمرکز می‌کنند - اطاعت، احساس مادری، حساسیت بالا (کلمه کلیدی آن دوره). تمرکز آنها این نگرش‌ها را با معنای جدیدی سرمایه‌گذاری می‌کند، و باعث می‌شود که ضعف‌های زنانه به طور بالقوه نیروهای فعالی برای تغییر اجتماعی باشند.

استدلال قانع‌کننده النور تای، که از طریق مطالعه دقیق ده متن کلیدی به دست آمد، افزوده مهمی به موج اخیر است. از نشریاتی که نویسندگان زن نادیده گرفته شده ای را به نمایش می گذارد که زندگی و آثار جذاب آنها درک ما از اواخر قرن هجدهم و رمانتیسیسم بریتانیا را بسیار غنی می کند.

Mary Robinson, a fantastic beauty and popular actress, and once lover of the Prince of Wales, received the epithet 'the English Sappho' for her lyric verse. Amelia Opie, a member of the fashionable literary society and later a Quaker, included amongst her friends Sydney Smith, Byron, and Scott, and reputedly refused Godwin's marriage proposal out of admiration for Mary Wollstonecraft. Jane West, who tended her household and dairy while writing prolifically to support her children, was in direct opposition to the radically feminist ideas preceding her. These authors, each from different ideological and social backgrounds, all grappled with a desire for empowerment. Writing in an atmosphere hardened towards reform in response to the French revolution's upheavals, these women focus their narratives on typically feminine attitudes - docility, maternal feeling, heightened sensibility (that key word of the period). Their focus invested these attitudes with new meaning, making supposed female weaknesses potentially active forces for social change.

Eleanor Ty's convincing argument, arrived at through close readings of ten key texts, is an important addition to the recent spate of publications which bring to the fore neglected women authors whose fascinating lives and works greatly enrich our understanding of the late eighteenth century and British Romanticism.