Employment, Poverty and Rights in India

در مقایسه با سایر گروه‌های اجتماعی، فقرای روستایی هند - و به‌ویژه آدیواسی‌ها و دالیت‌ها - از رشد اقتصادی این کشور در سه دهه گذشته سود کمی دیده‌اند. اگرچه اقتصاددانان و آماردانان قادر به مدل سازی شکل و میزان این نابرابری هستند، کار آنها به ندرت به شناسایی علل احتمالی مربوط می شود.

اشتغال، فقر و حقوق در هند، بیکاری در هند را تحلیل می کند و توضیح می دهد که چرا مسائل مربوط به اشتغال و بیکاری باید منشور مناسب برای درک وضعیت رفاه در هند باشد. نویسنده تحلیلی تاریخی از مداخلات سیاسی از طرف دولت استعماری و پسااستعماری با توجه به کاهش بیکاری و فقر در هند و به ویژه در بنگال غربی ارائه می دهد. با این استدلال که تا زمانی که فقر - ​​چه به عنوان یک مفهوم و چه به عنوان یک شرط تجربی - به عنوان یک موضوع فنی باقی بماند که باید توسط فناوری های دولتی مدیریت شود، "فقیر" مسئول سرنوشت خود خواهد بود و میزان فقر همچنان ادامه خواهد داشت. افزایش دادن. این کتاب ادعا می کند که بیکاری روستایی در هند فقط یک مسئله اقتصادی نیست، بلکه یک فرآیند سیاسی است که از دوره استعمار به طور مداوم توسط عوامل مختلف اجتماعی-اقتصادی، سیاسی و فرهنگی شکل گرفته است. تحلیلی که عمدتاً به قوم نگاری بستگی دارد به اجرای «برنامه حقوق جدید»، مانند MGNREGA، در حاشیه روستایی گسترش می یابد.

این کتاب با به چالش کشیدن رویکرد مسلط به فقر، مورد توجه قرار خواهد گرفت. محققانی که در زمینه‌های مطالعات آسیای جنوبی، اقتصاد سیاسی هند، نظریه‌های سیاسی معاصر، مطالعات فقر، نئولیبرالیسم، جامعه‌شناسی و انسان‌شناسی اجتماعی و همچنین مطالعات توسعه فعالیت می‌کنند.

In comparison to other social groups, India’s rural poor – and particularly Adivasis and Dalits - have seen little benefit from the country’s economic growth over the last three decades. Though economists and statisticians are able to model the form and extent of this inequality, their work is rarely concerned with identifying possible causes.

Employment, Poverty and Rights in India analyses unemployment in India and explains why the issues of employment and unemployment should be the appropriate prism to understand the status of wellbeing in India. The author provides a historical analysis of policy interventions on behalf of the colonial and postcolonial state with regard to the alleviation of unemployment and poverty in India and in West Bengal in particular. Arguing that, as long as poverty - either as a concept or as an empirical condition - remains as a technical issue to be managed by governmental technologies, the ‘poor’ will be held responsible for their own fate and the extent of poverty will continue to increase. The book contends that rural unemployment in India is not just an economic issue but a political process that has consistently been shaped by various socio-economic, political and cultural factors since the colonial period. The analysis which depends mainly on ethnography extends to the implementation of the ‘New Rights Agenda’, such as the MGNREGA, at the rural margin.

Challenging the dominant approach to poverty, this book will be of interest to scholars working in the fields of South Asian studies, Indian Political Economy, contemporary political theories, poverty studies, neo-liberalism, sociology and social anthropology as well as development studies.