Empiricism and the Early Theory of the Novel: Fielding to Austen

این کتاب درباره چالش تجربه‌گرایانه با ادبیات، و تأثیر آن بر نظریه‌های داستانی قرن هجدهم است. تجربه گرایی بریتانیا از بیکن تا هیوم این تصور را به چالش کشید که ادبیات تخیلی می تواند منبع قابل اعتمادی از دانش باشد. این کتاب استدلال می‌کند که نظریه‌پردازان رمان، از هنری فیلدینگ گرفته تا جین آستن، نیروی چالش تجربه‌گرایی را تشخیص دادند، اما از تسلیم شدن خودداری کردند. این ردیابی می کند که چگونه این نویسندگان در تأملات خود در مورد رمان تلاش کردند تا پیوندی نظری بین دنیای تجربه و محصولات تخیل را فرموله کنند و بنابراین دفاع قدیمی شعر را برای دوران تجربی به روز کنند. روی هم رفته، چالش تجربه‌گرایی و پاسخ‌هایی که برانگیخت، نشان‌دهنده انتقالی در بحث دیرینه درباره ادبیات و دانش، به‌عنوان دور آغازین درگیری مداوم بین علوم تجربی و علوم انسانی ادبی بود.

This book is about the empiricist challenge to literature, and its influence on eighteenth-century theories of fiction. British empiricism from Bacon to Hume challenged the notion that imaginative literature can be a reliable source of knowledge. This book argues that theorists of the novel, from Henry Fielding to Jane Austen, recognized the force of the empiricist challenge but refused to capitulate. It traces how, in their reflections on the novel, these writers attempted to formulate a theoretical link between the world of experience and the products of the imagination, and thus update the old defenses of poetry for empirical times. Taken together, the empiricist challenge and the responses it elicited signaled a transition in the longstanding debate about literature and knowledge, as an inaugural round in the persisting conflict between the empirical sciences and the literary humanities.