Empire's Nursery: Children's Literature and the Origins of the American Century

چگونه ادبیات کودکان و کودکان به ساخت امپراتوری آمریکا کمک کرد

امپراتوری آمریکا تنها توسط بزرگسالان ساخته نشد. در طول قرن نوزدهم و بیستم، جوانان برای ایجاد آن ضروری بودند. نویسندگان از طریق ادبیات کودکان، ایده قدرت آمریکا و اهمیت برجستگی جهانی آن را القا کردند. همانطور که بچه‌ها مشتاقانه رمان‌های سکه‌ای، داستان‌های سریالی، مجلات عمومی و کتاب‌های مصور را می‌خواندند که فضایل امپراتوری را به نمایش می‌گذارد، آنها به تثبیت باور رو به رشد در مورد ضروری بودن آمریکا در نظم بین‌المللی کمک کردند.

امپراتوری‌ها عموماً به داستان‌هایی برای توجیه نیاز دارند. وجود آنها ادبیات کودکان این باور را در میان جوانان ایجاد کرد که فرمانروایی کشورشان بر یک قاره (و بعداً جهان) برای ثبات جهانی ضروری است. این ژانر به امپریالیست های سرسخت این امکان را می داد تا برنامه های تهاجمی خود را با پوششی از بی ضرری یا سرگرمی پنهان کنند. ماهیت ظاهراً تهدیدآمیز کودک و ادبیات کودک به این ترتیب به پنهان کردن ماهیت نامطلوب سلطه کمک کرد.

دوران مدرن هم «قرن آمریکایی» و هم «قرن کودک» نامیده می‌شود. برایان رولو نشان می دهد که چگونه این مفهوم سازی ها با به تصویر کشیدن کودکان در نقش تاثیرگذارشان به عنوان شرکای کوچکتر شرکت امپراتوری ایالات متحده گرد هم آمدند.

How children and children’s literature helped build America’s empire

America’s empire was not made by adults alone. During the nineteenth and twentieth centuries, young people became essential to its creation. Through children’s literature, authors instilled the idea of America’s power and the importance of its global prominence. As kids eagerly read dime novels, series fiction, pulp magazines, and comic books that dramatized the virtues of empire, they helped entrench a growing belief in America’s indispensability to the international order.

Empires more generally require stories to justify their existence. Children’s literature seeded among young people a conviction that their country’s command of a continent (and later the world) was essential to global stability. This genre allowed ardent imperialists to obscure their aggressive agendas with a veneer of harmlessness or fun. The supposedly nonthreatening nature of the child and children’s literature thereby helped to disguise dominion’s unsavory nature.

The modern era has been called both the “American Century” and the “Century of the Child.” Brian Rouleau illustrates how those conceptualizations came together by depicting children in their influential role as the junior partners of US imperial enterprise.