دسترسی نامحدود
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
برای ارتباط با ما می توانید از طریق شماره موبایل زیر از طریق تماس و پیامک با ما در ارتباط باشید
در صورت عدم پاسخ گویی از طریق پیامک با پشتیبان در ارتباط باشید
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
درصورت عدم همخوانی توضیحات با کتاب
از ساعت 7 صبح تا 10 شب
دسته بندی: ادبیات ویرایش: نویسندگان: Nandini B. Pandey سری: ناشر: University of California سال نشر: 2011 تعداد صفحات: 218 زبان: English فرمت فایل : PDF (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود) حجم فایل: 3 مگابایت
در صورت تبدیل فایل کتاب Empire of the Imagination: The Power of Public Fictions in Ovid’s ‘Reader Response’ to Augustan Rome [thesis] به فرمت های PDF، EPUB، AZW3، MOBI و یا DJVU می توانید به پشتیبان اطلاع دهید تا فایل مورد نظر را تبدیل نمایند.
توجه داشته باشید کتاب امپراتوری تخیل: قدرت داستان های عمومی در «پاسخ خواننده» اوید به آگوستن روم [پایان نامه] نسخه زبان اصلی می باشد و کتاب ترجمه شده به فارسی نمی باشد. وبسایت اینترنشنال لایبرری ارائه دهنده کتاب های زبان اصلی می باشد و هیچ گونه کتاب ترجمه شده یا نوشته شده به فارسی را ارائه نمی دهد.
ایده «گفتمان آگوستن» نشان دهنده گامی ارزشمند به جلو از این باور قرن بیستمی است که آگوستوس از طریق حمایت و تبلیغات حکومت می کرد، تا آنجا که بهتر با چندواژگی ادبیات عصر خود و همچنین ظرافت سیاسی شاهزاده ها سازگار است. موقعیت بین جمهوری و امپراتوری من به دنبال گسترش این رویکرد با کشاندن آثار ادبی به گفتگوی دقیق تر با "متون" معاصر در رسانه های دیگر، از جمله سکه ها و معماری، و با در نظر گرفتن همه اینها به عنوان نمونه هایی از پاسخ های خواننده به آگوستوس هستم که هم تفاسیر عمومی را می سازد و هم بازتاب می کند. امپراتور این اثر بهویژه بر خوانشهای اوید از شمایلنگاری بصری اصلی متمرکز است، و استدلال میکند که اینها بر برداشت مورخان باستان و مدرن از آگوستوس به عنوان معمار اصلی تصویر عمومی خود تأثیر گذاشته است. پروژه من از ایجاد حس رقابت حرفه ای بین خود و شاهزاده ها توسط شاعران الهام گرفته شده است، به ویژه تصویر اووید از آگوستوس به عنوان همکار دستکاری داستان ها. با این حال، فصلهای جداگانه این ایده را با بررسی اینکه چگونه نمادهای خاص «طرفدار آگوستا» را نمیتوان به عنوان ابزاری برای تبلیغات در نظر گرفت، تجزیه میکنند، بلکه تنها در بازنماییهای فردی وجود دارند که اغلب دیدگاههای انتقادی، در حال تحول و گفتگو را در مورد امپراتور تعبیه میکنند. فصل اول شواهد تاریخی برای ظهور و تفسیر یک دنباله دار بر فراز بازی های تشییع جنازه سزار در سال 44 قبل از میلاد، و همچنین بازنمایی این sidus Iulium در سکه های رومی و اشعار Vergil، Horace، Propertius و Ovid را تحلیل می کند. من استدلال میکنم که دگردیسی تخیلی سیدوس از ستاره به دنبالهدار در طول سلطنت آگوستوس، منعکسکننده رشد این حس غیرتاریخی است که اکتاویان جوان نقشی فعال در خداییکردن سزار داشته است، و تمایل بزرگتری به عقبنشینی بزرگسالان آگوستوس. قدرت را به حرفه اولیه خود فصل دوم من تحلیلی از بقایای باستانشناسی مجموعه معبد آگوستوس در پالاتین را با خوانشهای دقیق هوراس، پروپرتیوس و پاسخهای ادبی اوید به معماری آن در هم آمیخته است. من استدلال میکنم که تخصیص مجدد این شاعران از فضای عمومی برای اهداف خصوصی، بهویژه نقد اووید از شمایلنگاری پالاتین و توپوگرافی شهری، محققان مدرن را تشویق کرده است تا اهداف پیروزمندانه را در برنامه ساختمانسازی آگوستن بخوانند. در آخرین فصلم، بازنماییهای بصری و شفاهی مراسم پیروزی را با هم مقایسه میکنم که با استفاده اووید از موضوع به اوج خود رسید تا کشف کند که چگونه میتوان آیین را در زمان و مکان گسترش داد، چگونه میتوان از نوشتن برای خدمت به امپراتوری استفاده کرد، و چگونه خوانندگان میتوانند در آن مداخله کنند. ایجاد معنا توسط یک متن با تکیه بر این ایده اخیر، یک نتیجه گیری کوتاه نشان می دهد که چگونه اشعار تبعید اووید با خود آگوستوس به عنوان یک متن برخورد می کند - یعنی به عنوان یک نمایش عمومی در گردش از قدرت که به طور بالقوه بیانگر واقعیت نبود، در معرض تفسیر مخاطب در سرپیچی از قصد مؤلف، و مشاهده می شود. به مشارکت خیالی سوژه های خواننده در سراسر امپراتوری. اووید همچنین ابزارهایی را در اختیار خوانندگان آگوستایی قرار می دهد که به وسیله آنها کنترل تفسیری بر متون را در دست بگیرند و همدستی خود را در ساختن قدرت آگوستایی بررسی کنند. این به موازات موضوع گستردهتر من است که تفسیرهای علمی مدرن از دوره را نمیتوان از این پاسخهای ذهنی خواننده به روم آگوستا جدا کرد، و بنابراین بخشی از مجموعهای از بازخوانیهای تخیلی و بازتفسیرهای شخصیت آگوستوس میشود.
The idea of an ‘Augustan discourse’ represents a valuable step forward from the twentieth-century belief that Augustus ruled through patronage and propaganda, insofar as it better accommodates the polyvocality of the literature of his age as well as the delicacy of the princeps’ political position between republic and empire. I seek to expand on this approach by drawing literary works into more thoroughgoing dialogue with contemporary ‘texts’ in other media, including coins and architecture, and by treating all these as examples of reader responses to Augustus that both construct and reflect public interpretations of the emperor. This work focuses in particular on Ovid’s readings of the visual iconography of the principate, arguing that these influenced both ancient and modern historians’ conception of Augustus as the master architect of his own public image. My project is inspired by poets’ creation of a sense of professional rivalry between themselves and the princeps, particularly Ovid’s portrayal of Augustus as a fellow manipulator of fictions. However, individual chapters deconstruct this idea by examining how specific ‘pro- Augustan’ icons cannot be regarded as a tool of propaganda, but rather, exist only within individual representations that often embed critical, evolving, and dialogic perspectives on the emperor. The first chapter analyzes historical evidence for the appearance and interpretation of a comet over Caesar’s funeral games in 44 BCE, as well as representations of this sidus Iulium in Roman coins and the poems of Vergil, Horace, Propertius, and Ovid. I argue that the imagistic metamorphosis of the sidus from a star into a comet over the course of Augustus’ reign reflects the growth of an ahistorical sense that the young Octavian took a proactive role in deifying Caesar, and a larger tendency to retroject Augustus’ mature power onto his early career. My second chapter interweaves an analysis of the archaeological remains of Augustus’ temple complex on the Palatine with close readings of Horace, Propertius, and Ovid’s literary responses to its architectonics; I argue that these poets’ reappropriations of public space for private purposes, particularly Ovid’s critique of the Palatine iconography and urban topography, have encouraged modern scholars to overread triumphalist intentions into the Augustan building program. In my last chapter, I compare visual and verbal representations of the triumph ceremony, culminating with Ovid’s use of the subject to explore how ritual may be extended through time and space, how writing may be employed to serve empire, and how readers may intervene in a text’s creation of meaning. Building on this latter idea, a brief conclusion explores how Ovid’s exile poems treat Augustus himself as a text – that is, as a publicly circulating representation of power that was potentially unrepresentative of reality, subject to audience interpretation in defiance of authorial intention, and beholden to the imaginative participation of reader-subjects throughout the empire. Ovid also gives Augustan readers the tools by which to take interpretive control over texts and to examine their own complicity in constructing Augustan power. This parallels my broader theme that modern scholarly interpretations of the period cannot be disentangled from these subjective reader responses to Augustan Rome, and thus become part of a succession of imaginative rereadings and reinterpretations of the figure of Augustus.