Emperor of the World: Charlemagne and the Construction of Imperial Authority, 800-1229

شارلمانی هرگز دورتر از ایتالیا به شرق سفر نکرد، اما در اواسط قرن دهم، داستانی در مورد اتحادهای دوستانه ای که امپراتور هنگام بازدید از اورشلیم و قسطنطنیه ایجاد کرده بود، شروع شد. این داستان در سراسر قرون وسطی ارزش زیادی پیدا کرد، و اغلب در تواریخ، تاریخ‌ها، فرمان‌های امپراتوری و هیجوگرافیک‌ها - حتی در شیشه‌های رنگی و اشعار و نثر عامیانه - ظاهر شد. در امپراطور جهان، Anne A. Latowsky تاریخ عجیب این اسطوره قرون وسطی را ردیابی می کند و نشان می دهد که چگونه حافظه امپراتور فرانک برای شکل دادن به نهادهای پادشاهی و امپراتوری در قرون وسطی عالی دستکاری شده است.

این افسانه مضامین آخرالزمانی مانند جانشینی سلطنت‌های جهانی در پایان روز و پیش‌گویی آخرین امپراتور روم را در خود جای داده است. سفر آخرالزمان شارلمانی به شرق به طور فزاینده ای شبیه سفر نهایی آخرالزمان آخرین امپراتور بود، که انتظار می رفت پس از اتحاد مجدد امپراتوری روم قبل از قضاوت آخر، به سلطنت خود در اورشلیم پایان دهد. این شارلمانی به جای دست کشیدن از حیثیت امپراطوری خود و واگذاری حکومت یک مسیحیت متحد به خدا همانطور که پیش بینی شده بود، به غرب باز می گردد تا سلطنت خود را آغاز کند. لاتوفسکی در می یابد که نویسندگانی که این افسانه را به کار بردند، این کار را برای حمایت، یا در موارد خاص برای انتقاد از ادعاهای امپراتوری رژیم هایی که تحت آن نوشته اند، انجام دادند. نسخه‌های جدید این اسطوره در زمان‌های گذار و در دوره‌هایی که با ادعاهای قوی از اقتدار امپراتوری سبک رومی و درگیری با حکومت پاپ مشخص می‌شد، به‌ویژه در دوران سلطنت هنری چهارم و فردریک بارباروسا ظاهر می‌شد. لاتوفسکی رویارویی شارلمانی با شرق را از زمینه‌ای که مدت‌ها پیش فرض می‌شد جنگ‌های صلیبی آن‌ها حذف می‌کند و نشان می‌دهد که چگونه داستانی که به‌عنوان رایج بلاغی ستایش امپراتوری آغاز شد، در طول قرن‌ها به‌عنوان بیان جهان‌شمولی رومی مسیحی تکامل یافت.

Charlemagne never traveled farther east than Italy, but by the mid-tenth century a story had begun to circulate about the friendly alliances that the emperor had forged while visiting Jerusalem and Constantinople. This story gained wide currency throughout the Middle Ages, appearing frequently in chronicles, histories, imperial decrees, and hagiographies—even in stained-glass windows and vernacular verse and prose. In Emperor of the World, Anne A. Latowsky traces the curious history of this medieval myth, revealing how the memory of the Frankish Emperor was manipulated to shape the institutions of kingship and empire in the High Middle Ages.

The legend incorporates apocalyptic themes such as the succession of world monarchies at the End of Days and the prophecy of the Last Roman Emperor. Charlemagne's apocryphal journey to the East increasingly resembled the eschatological final journey of the Last Emperor, who was expected to end his reign in Jerusalem after reuniting the Roman Empire prior to the Last Judgment. Instead of relinquishing his imperial dignity and handing the rule of a united Christendom over to God as predicted, this Charlemagne returns to the West to commence his reign. Latowsky finds that the writers who incorporated this legend did so to support, or in certain cases to criticize, the imperial pretentions of the regimes under which they wrote. New versions of the myth would resurface at times of transition and during periods marked by strong assertions of Roman-style imperial authority and conflict with the papacy, most notably during the reigns of Henry IV and Frederick Barbarossa. Latowsky removes Charlemagne's encounters with the East from their long-presumed Crusading context and shows how a story that began as a rhetorical commonplace of imperial praise evolved over the centuries as an expression of Christian Roman universalism.