Empathy and Counseling: Explorations in Theory and Research

جامعه معاصر در حال تغییر دائمی است. گذار و بحران در هر زندگی رخ می دهد، صرف نظر از موقعیت، قومیت، جنسیت، نژاد، تحصیلات یا مذهب. با این حال، اشکال سنتی اجتماعی برای کمک به این گذارها و بحران ها نیز در حال تغییر است. خانواده هسته ای معمولی جای خود را به ساختارهای تک والدی، ترکیبی یا دو شغله داده است. سیستم‌های حمایتی مذهبی، بهداشتی، آموزشی، خدمات اجتماعی، بشردوستانه و سایر سیستم‌های حمایتی سازمانی نیز نسبت به همتایان قبل از 1950 تغییر کرده‌اند. از آنجایی که این تغییرات گاهی تکاملی و گاهی انقلابی رخ داده است، پژوهش های علمی و تجربی قابل توجهی تلاش کرده اند تا روش هایی را برای کمک به مردم در مواجهه با این گذارها و بحران ها شناسایی و توسعه دهند. این تلاش ها از حوزه های مختلفی صورت گرفته است: روانشناسی، جامعه شناسی، مردم شناسی، زبان شناسی، حقوق، مددکاری اجتماعی، پرستاری، پزشکی، آموزش، روابط کار و غیره. هر کدام نظریه ها، روش های تحقیق و تجربیات عملی خود را برای مقابله با مشکلات آورده اند. یکی از روش هایی که این حوزه ها به طور جهانی مورد توجه قرار گرفته است، استفاده از همدلی است. همدلی، آن پدیده حیاتی اما گریزان (به طوری که ادبیات گزارش کرده است)، در تعاملات انسانی مهم شناخته شده است. به میانجی‌های کار، داوران حقوقی، روانکاوان روانپزشکی، تسهیل‌گران گروه برخورد، مربیان کلاس درس، و کمک‌کنندگان خویشاوند گفته شده است که "درک نحوه تفکر و احساس فرد یا گروه دیگر" به آن فرد یا گروه کمک خواهد کرد. از والدین مضطرب و همسر آشفته خواسته شده است که \"دیدگاه طرف مقابل را درک کنند\". برخی از نویسندگان حتی استدلال کرده اند که همدلی برای حل تنش های بین المللی و اقدامات خشونت آمیز گروه های تروریستی بسیار مهم است.

Contemporary society is in constant change. Transitions and crises occur in every life, regardless of status, ethnicity, sex, race, education, or religion. Yet, the traditional societal forms for helping with these transitions and crises are changing as well. The typical nuclear family has given way to single-parent, blended, or dual-career structures. Religious, health, educational, social service, philanthropic, and other organizational support systems have also changed from their pre-1950 counterparts. As these sometimes evolutionary, sometimes revolutionary, changes have occurred, considerable scholarship and empirical research has attempted to identify and develop methods of helping people encounter these transitions and crises. These efforts have come from various fields: psychology, sociology, anthropology, linguistics, law, social work, nurs­ ing, medicine, education, labor relations, and others. Each has brought its own theories, research methods, and practical experiences to bear on the problems. One of the methods that these fields have universally been intrigued with is the use of empathy. Empathy, that crucial but elusive pheno­ menon (so the literature has reported), has been identified as important in human interactions. Labor mediators, legal arbitrators, psychiatric psychoanalysts, encounter group facilitators, classroom instructors, and kindred helpers have been told that "understanding how the other person or group is thinking and feeling" will help that person or group. The anxious parent and troubled spouse have been urged to "understand the other's point of view." Some writers have even argued that empathy is crucial to resolving international tensions and terrorist group violent actions.