دسترسی نامحدود
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
دانلود کتاب El periplo de Hannón ilustrado
دانلود کتاب سفر هانو به تصویر کشیده شده است
مشخصات کتاب
El periplo de Hannón ilustrado
ویرایش:
نویسندگان: Anónimo
سری:
ناشر:
سال نشر: 1756
تعداد صفحات: 0
زبان: Spanish
فرمت فایل : EPUB (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود)
حجم فایل: 115 کیلوبایت
قیمت کتاب (تومان) : 54,000
کلمات کلیدی مربوط به کتاب سفر هانو به تصویر کشیده شده است: تاریخ
در صورت تبدیل فایل کتاب El periplo de Hannón ilustrado به فرمت های PDF، EPUB، AZW3، MOBI و یا DJVU می توانید به پشتیبان اطلاع دهید تا فایل مورد نظر را تبدیل نمایند.
توجه داشته باشید کتاب سفر هانو به تصویر کشیده شده است نسخه زبان اصلی می باشد و کتاب ترجمه شده به فارسی نمی باشد. وبسایت اینترنشنال لایبرری ارائه دهنده کتاب های زبان اصلی می باشد و هیچ گونه کتاب ترجمه شده یا نوشته شده به فارسی را ارائه نمی دهد.
توضیحاتی در مورد کتاب سفر هانو به تصویر کشیده شده است
«پریپلوس هانو نسخه یونانی داستان به زبان پونیکی است که هانو، پادشاه کارتاژ، از کشتیرانی طولانی ساحلی خود در غرب آفریقا ساخته است. این در دو کد حفظ شده است، یکی از قرن نهم، Codex Palatinus (یا Heidelbergensis) Graecus 398، fols. 55r-56r، و دیگری متعلق به قرن چهاردهم، وابسته به نسخه قبلی، Codex Vatopedinus 655. دومی در زمان خود در صومعه Βατοπεδιου در کوه آتوس محافظت می شد، در سال 1840 به دو بخش تقسیم شد که در حال حاضر در لندن (موزه بریتانیا، خانم اضافی 19391) و در پاریس (Bibliothèque Nationale de Paris، ضمیمه grec 443 A). این قطعه پاریسی است که حاوی آپوگرافی Periplus هانو است. (Luis Gil, \"On the Periplus of Hannón de Campomanes\", Notebooks of Classical Philology: Greek and Indo-European Studies, vol. 13, 2003, pp. 213-237.) بحث قرن ها که توسط منتقدان در سراسر معنای جزوه ناشناس که ما آن را به عنوان Periplus هانو می شناسیم در حال حاضر در بن بست قرار دارد و نمی تواند دو موضع کاملاً متضاد را با هم تطبیق دهد: هنوز کسانی هستند که معتقدند به نسخه یونانی، کم و بیش وفادار، این گزارش نگاه می کنند که - همانطور که در عنوانی که قبل از آن در نسخه خطی آمده است - سوفه کارتاژی هانو پس از لشکرکشی خود در امتداد سواحل اقیانوس اطلس آفریقا در دهه های اول قرن بیستم، مولوخ را در معبد بعل سپرد. می رود. سی. از سوی دیگر، از اواسط قرن گذشته، به نظر می رسد آن دیدگاه دیگری که اصرار بر اولویت دادن به ماهیت اساساً ادبی اثر دارد، بدون توجه به ارتباط احتمالی آن با مدل اصلی فرضی، جا افتاده است. با این حال، همه اختلافات در طول این سفر طولانی مشترک وجود نداشته است. بدون شک، محسوس ترین نقطه ملاقات بین هر دو جریان تفسیری با دفاع متفق القول از ساختار دوجانبه پریپلوس مشخص می شود که بر اساس آن کار مذکور از اولین بخش تشکیل می شود که در آن فعالیت استعماری انجام می شود. اولویت داشته باشند، که پس از آن دومین و آخرین مورد به دنبال خواهد داشت... که در آن اکتشاف صرف ساحلی در جنوب سرن به حساب می آید. و اگرچه به نظر می رسد این بخش آخر به روشی دقیق و صمیمانه نکات و نکات یک سفر واقعی در امتداد سواحل استوایی آفریقای باستان را ارائه می کند، فرض بر این است که و همچنین عملاً متفق القول است که نشان دهنده درجه بیشتری از سفر است. بدهکاری ادبی: در واقع، کم جاه‌طلبانه‌ترین تحلیل‌های زبان‌شناختی شباهت‌های متعدد و بی‌تردید آن را با برجسته‌ترین نثرنویسان یونانی، از هرودوت تا نویسندگان هلنیسم پایین، آشکار می‌کند. (Francisco J. González Ponce, “Documentary Veratity and Literary Deal in the Periplo de Hanón, 1-8”, Mainake, XXXII (II), 2010, pp. 761-780.) خوب، این اثر مختصر توسط ترجمه و مطالعه شده است. وکیل، سیاستمدار، زبان شناس و مورخ برجسته کامپومانز (1723-1802) به شیوه ای مثال زدنی که به خوبی شیوه انجام تاریخ آن زمان را نشان می دهد. نتیجه کار او اثر باستانی دریایی جمهوری کارتاژ با سفر ژنرال آن هانون بود که از یونانی ترجمه و توسط دون پدرو رودریگز کامپومانز، وکیل شوراها، مشاور کل کورئوس و پستاس اسپانیا به تصویر کشیده شد. و غیره، منتشر شده در سال 1756. این شامل دو بخش مختلف است (حتی با صفحه بندی متفاوت: گفتار مقدماتی در مورد نیروی دریایی، کشتیرانی، بازرگانی و لشکرکشی های جمهوری کارتاژ، که تاریخ کلی این شهر را تشکیل می دهد، و Periplus of Hanno نشان داده شده است که در اینجا بازتولید می کنیم. این یک تحلیل کلمه به کلمه از متن اصلی مختصر است که به یونانی و اسپانیایی ارائه شده است. لوئیس گیل در مقاله فوق به تأثیر آن در محافل مصور اسپانیایی اشاره می کند. اکنون، او نتیجه می گیرد: «ارزیابی کار کامپومان با معیارهای کنونی ناعادلانه است (...) به آنچه «پانپونیسیزم» ریشه شناسی های او می گوییم، باید در گرفتن داده ها از منابع، نقد ساده لوحانه خاصی اضافه کنیم. همان طور که درست است، همان طور که قبلاً در آن زمان، یسوعی سباستین نیکلائو در مشاهدات مربوط به «پریپلوس هانون» که به مدیر همیشگی آکادمی سلطنتی تاریخ، دون آگوستین د مونتیانو و لوگندو ارائه کرد، اشاره کرد. این احترام ساده لوحانه به متون باعث می شود که او به جای این که آن را به عنوان یک داستان سفر افسانه ای که تنها ارزش گواهی آن بازتاب یک ذهنیت و پیشنهاد خاص است، Periplus را به شکلی که به ما رسیده است به عنوان یک نمودار ناوبری واقعی در نظر بگیرد. همانطور که ویکتور ژابوی به خوبی می گوید، چشم اندازی از جهان و دانش جغرافیایی پراکنده با یک پایه واقعی از راه دور. همین احترام باعث می شود که کامپومانز چهره های داستان را خوب بپذیرد. چگونه می توان باور کرد که در شصت پنتکونتور کمتر از 30000 نفر با مقررات مربوطه وجود داشته است؟ در دفاع از وی، بگوییم که همه کسانی که تلاش کرده اند اسامی جغرافیایی که پریپلاس ارائه می دهد با حوادث توپوگرافی آفریقا شناسایی کنند، دچار همین عیب یا نقص شده است. در نهایت، با توجه به شیوه کنونی درک دانش تاریخی، باید به تعلیم و تربیت سفرهای او اشاره کرد، که تنها در صورتی قابل بخشش است که توجه داشته باشیم که Periplus هانو قصد دارد نوعی مقدمه برای تاریخ دریایی اسپانیا باشد و زمانی که کامپومانز نوشت، «مفهوم تاریخ به‌عنوان magistra vitae و نه بازسازی واقعی رویدادهای گذشته، عاری از هرگونه هدف سودگرایانه یا اخلاق‌گرایانه، کاملاً وجود داشت».
توضیحاتی درمورد کتاب به خارجی
«El Periplo de Hannón pretende ser la versión griega del relato en lengua púnica que habría hecho Hannón, rey de Cartago, de su larga navegación costera por el África occidental. Se conserva en dos códices, uno del siglo IX, el Codex Palatinus (o Heidelbergensis) Graecus 398, fols. 55r-56r, y otro del siglo XIV, dependiente del anterior, el Codex Vatopedinus 655. Custodiado este último en su día en el monasterio de Βατοπεδιου del monte Atos, en 1840 fue dividido en dos partes que actualmente se encuentran en Londres (British Museum, additional Ms. 19391) y en París (Bibliothèque Nationale de Paris, suplément grec 443 A). Es el fragmento parisino el que contiene el apógrafo del Periplo de Hannón.» (Luis Gil, “Sobre el Periplo de Hannón de Campomanes”, Cuadernos de Filología Clásica: Estudios griegos e indoeuropeos, vol. 13, 2003, pp. 213-237.) «El secular debate mantenido por la crítica en torno al significado del opúsculo anónimo que conocemos como Periplo de Hanón se halla en la actualidad en una vía muerta, incapaz de reconciliar dos posturas definitivamente antagónicas: sigue habiendo quienes creen estar ante la versión griega, más o menos fiel, del informe que –como reza en el título que le precede en el manuscrito– el sufete cartaginés Hanón depositara en el templo de Baal Moloch tras su expedición por las costas atlánticas de África en las primeras décadas del s. V a. C.; por contra, desde mediados del pasado siglo parece afianzarse aquella otra visión que insiste en primar la naturaleza esencialmente literaria de la obra, con independencia de su posible vinculación al hipotético modelo originario. Sin embargo, no todo han sido discrepancias a lo largo de ese dilatado trayecto compartido. Sin duda, el punto de encuentro más palpable entre ambas corrientes de interpretación viene marcado por la unánime defensa de la estructura bipartita del Periplo, según la cual dicha obra estaría integrada por una primera parte... en la que primaría la actividad colonizadora, a la que seguiría entonces una segunda y última... donde se rendiría cuenta de la mera exploración del tramo costero al sur de Cerne. Y, a pesar de que esta última sección parece exhibir de forma detallada y sincera los pormenores de un viaje real a lo largo de las costas tropicales del África antigua, se da por hecho, y se hace también de forma prácticamente unánime, que es ella la que acusa un mayor grado de endeudamiento literario: en efecto, el menos ambicioso de los análisis filológicos pone de manifiesto sus múltiples e indudables paralelismos con los más destacados prosistas griegos, desde Heródoto hasta los autores del bajo helenismo.» (Francisco J. González Ponce, “Veracidad documental y deuda literaria en el Periplo de Hanón, 1-8”, Mainake, XXXII (II), 2010, pp. 761-780.) Pues bien, esta breve obra fue traducida y estudiada por el destacado abogado, político, lingüista e historiador Campomanes (1723-1802) de modo modélico que nos ilustra a la perfección el modo de hacer historia de la época. El resultado de su trabajo fue la obra Antigüedad marítima de la república de Cartago, con el periplo de su general Hannón, traducido del griego e ilustrado por don Pedro Rodríguez Campomanes, abogado de los Consejos, asesor general de los Correos y Postas de España, etc., publicada en 1756. Se compone de dos partes diferenciadas (incluso con paginación distinta: un Discurso preliminar sobre la marina, navegación, comercio y expediciones de la república de Cartago que constituye una historia general de este pueblo, y El Periplo de Hannón ilustrado, que aquí reproducimos. Constituye un análisis, palabra a palabra, del breve texto original, que presenta en griego y en castellano. Luis Gil, en el artículo antes citado señala la repercusión que tuvo en los círculos ilustrados españoles y su difusión internacional. Ahora bien, concluye: «Valorar con criterios actuales la obra de Campomanes es injusto (...) A lo que hemos llamado ‘panpunicismo’ de sus etimologías hemos de agregar cierto acriticismo ingenuo en dar por ciertos los datos de las fuentes, como ya en su momento señaló el jesuita Sebastián Nicolau en las Observaciones sobre el «Periplo de Hannón» que presentó al director perpetuo de la Real Academia de la Historia, don Agustín de Montiano y Lugendo. Ese respeto crédulo a los textos le induce a tener por genuina carta de navegación el Periplo en la forma en que nos ha llegado, en vez de considerarlo como un relato de viajes legendario cuyo único valor testimonial es el de reflejar una determinada mentalidad y ofrecer una visión del mundo y unos conocimientos geográficos difusos con un remoto fundamento real, como muy bien dice Victor Jabouille. Ese mismo respeto le hace a Campomanes dar por buenas las cifras de relato. ¿Cómo creer que en sesenta pentecóntoros iban nada menos que 30.000 personas con el correspondiente avituallamiento? En descargo suyo digamos que en los mismos o parecidos defectos han incurrido cuantos se han esforzado por identificar con los accidentes de la topografía africana los nombres geográficos que el Periplo ofrece. Por último, frente a la actual manera de concebir el conocimiento histórico, se debe señalar el pedagogismo de sus excursos, sólo disculpable si se tiene en cuenta que el Periplo de Hannón pretende ser una especie de introducción a una historia náutica de España y que el concepto de la historia como magistra vitae y no reconstrucción verídica de los hechos pasados, exenta de toda finalidad utilitaria o moralizante, estaba en plena vigencia cuando Campomanes escribía.»
