El jazz de la física

این کتاب کلیدی جذاب برای درک برخی از پایدارترین معماها در فیزیک و کیهان شناسی معاصر به ما ارائه می دهد. پروفسور استیون الکساندر با جدی گرفتن این تشبیه قدیمی که - مانند فیثاغورس و کپلر، در میان دیگران - جهان تناسبات هارمونیک را پنهان می کند، از مفاهیم ریتم، هارمونی، تناسب، تونالیته یا بداهه استفاده می کند تا ما را در سفری که از ابتدا شروع می شود همراهی کند. جهان هستی و ما را به محدوده انبساط کیهانی نزدیکتر می کند. بنابراین، در حالی که نظریه ریسمان مدرن به ما از دنیایی از ذرات فرعی در حال ارتعاش مداوم می‌گوید، ستاره‌شناسان گمان می‌کنند که کیهان کلان در چرخه‌هایی که ساختارهای موسیقی را یادآوری می‌کند، منبسط و منقبض می‌شود.

Este libro nos ofrece una fascinante clave para comprender algunos de los enigmas más persistentes de la física y la cosmología contemporáneas. En efecto, tomándose en serio la antigua analogía de que —como sostuvieron, entre otros, Pitágoras o Kepler— el universo esconde proporciones armónicas, el profesor Stephon Alexander emplea las nociones de ritmo, armonía, proporción, tonalidad o improvisación para acompañarnos en un viaje que arranca en los inicios del universo y nos acerca a los confines de la expansión cósmica. Así, mientras que la moderna teoría de cuerdas nos habla de un mundo de subpartículas en continua vibración, los astrónomos sospechan que el macrocosmos se expande y se contrae en ciclos que recuerdan estructuras musicales.