دسترسی نامحدود
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
برای ارتباط با ما می توانید از طریق شماره موبایل زیر از طریق تماس و پیامک با ما در ارتباط باشید
در صورت عدم پاسخ گویی از طریق پیامک با پشتیبان در ارتباط باشید
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
درصورت عدم همخوانی توضیحات با کتاب
از ساعت 7 صبح تا 10 شب
ویرایش: نویسندگان: Luis Garcia, Felipe Calva, Adolfo Usero سری: ISBN (شابک) : 9791091837002 ناشر: Ici Même Editions سال نشر: 2012 تعداد صفحات: 74 زبان: French فرمت فایل : PDF (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود) حجم فایل: 18 مگابایت
کلمات کلیدی مربوط به کتاب الجازیر: داستان
در صورت تبدیل فایل کتاب El Djazaïr به فرمت های PDF، EPUB، AZW3، MOBI و یا DJVU می توانید به پشتیبان اطلاع دهید تا فایل مورد نظر را تبدیل نمایند.
توجه داشته باشید کتاب الجازیر نسخه زبان اصلی می باشد و کتاب ترجمه شده به فارسی نمی باشد. وبسایت اینترنشنال لایبرری ارائه دهنده کتاب های زبان اصلی می باشد و هیچ گونه کتاب ترجمه شده یا نوشته شده به فارسی را ارائه نمی دهد.
داستان : از زمان استعمار، الجزایری ها دچار تحقیر شده اند: اشغال استعماری، فلاکت اجتماعی، درمان اجباری پزشکی... در سال 1914، جنگ جهانی اول آغاز شد و بسیاری از الجزایری ها بسیج شدند. با سربازان مسلمان نیز بدون هیچ حقوقی مانند سربازان فرانسوی رفتار می شود و مجبور به خوردن گوشت خوک می شوند! پس از جنگ، برخی از رهبران الجزایر برای دادن حقوق بیشتر به مردم خود می جنگند. در دهه سی، با بهره گیری از موج سوسیالیستی فرانسه، الجزایری ها اکنون می توانند اتحادیه شوند. در سال 1934، با جبهه مردمی، الجزایری ها دست در دست کارگران اروپایی تظاهرات کردند. با این حال، دولت فرانسه به طور مرتب مداخله می کند و تظاهرات را خفه می کند. مفتی بندیلی ترور می شود که مقامات فرانسوی را برای کشتن شورش ها ترتیب می دهد. جنگ جهانی دوم آغاز شد و الجزایری ها در همه جبهه ها آسیب دیدند: بسیج در فرانسه، جنگ در شمال آفریقا، بمباران متفقین. در آزادی، الجزایری ها به طور جدی بسیج شدند و خواستار استقلال کشور الجزایر شدند... مشکلی واقعی که ژنرال دوگل باید با آن روبرو می شد. آنچه ما در مورد آن در سیاره BD فکر می کنیم: الجزایر آلبومی است که در ابتدا در سال 1970 منتشر شد و به سفارش دولت الجزایر منتشر شد. این کمیک استریپ قرار بود همتای فیلم نبرد الجزیره به کارگردانی ژیل پونتکوروو با هدف اطلاع رسانی به مردم الجزایر (و فرانسوی) در مورد ریشه های جنگ الجزایر باشد. بدون بازگشت به فتوحات ناپلئون، کار در قرن بیستم و دوره استعمار آغاز میشود و نشاندهنده ضعف بین یک دولت مستبد و مردمی مطیع است. هر صفحه بر حماقت اشغالگران فرانسوی که با آداب و رسوم الجزایر سازگار نیستند، پافشاری می کند. برخی از قسمتهای بیضرر، برگرفته از زندگی روزمره، شگفتانگیز است: پزشکانی که زنان محجبه را مجبور میکنند تا لباسهای خود را بلند کنند تا پشت بدن خود را خاردار کنند، سربازان بسیج شده الجزایری که به خوردن گوشت خوک دستور داده شدهاند... این قسمتها، برگرفته از داستان کوتاه، نشان میدهد. ظلمی که مردم عرب متحمل شدند. نویسندگان همچنین گالری از شخصیتهایی را ترسیم میکنند که در ناخوشی بین دو کشور مشارکت داشتهاند: بسیاری از فرانسویهای کسلمحور که با نژادپرستی هم مرز بودند مدام با الجزایریها بدرفتاری میکردند: سیاستمداران فاسد، افسران ارتش تشنه به خون و پلیس سرکوبگر. از آغاز قرن بیستم تا دهه 1950، اوضاع سیاسی دائماً متشنج بود. تقصیر رهبران دست و پا چلفتی است که حوادث خشونت بار و بیشتری را برانگیختند: شورش ها، ترورها، دستگیری های دسته جمعی، سرکوب های خونین... این آلبوم بسیار مختصر است و دوره کوتاهی از تاریخ الجزایر را ارائه می دهد. نویسندگان خطوط اصلی برخی از رویدادهای اساسی را بدون بارگذاری بیش از حد داستان دنبال می کنند. لوئیس گارسیا، فیلیپه اچ. کاوا و آدولفو یوسرو ترجیح می دهند جزئیات تاریخی را در ضمیمه های بسیار مستندتر و دقیق تر ارائه دهند. بنابراین، ضمائم توضیحاتی را در مورد قسمتهای کمیک استریپ ارائه میکنند و به دو بخش تقسیم میشوند: شخصیتهای برجسته تاریخ و رویدادهایی که تاریخ را ساختهاند. نویسندگان به شیوه ای تند و سازش ناپذیر، فرانسه را آشکارا به تحریک جنگ در الجزایر و سرکوب کل مردمی که حتی حق اعتراض نداشتند، متهم می کنند. در این صورت میتوانیم تنفر جهان عرب را نسبت به اروپاییهایی که از قدرت خود سوء استفاده کردهاند، بهتر درک کنیم. لوئیس گارسیا، انقلابی سابق اسپانیا علیه رژیم فرانکو، سیستم استعماری را در متون خشونت آمیز و اتهامی محکوم می کند. علاوه بر این، نقاشی بسیار واقعی است و صحنه های تکان دهنده ای را نشان می دهد. همچنین لازم به ذکر است که این صفحه سیاه از تاریخ فرانسه تا آن زمان هرگز در فرانسه منتشر نشده بود، اگرچه تاریخ این اثر مربوط به سال 1970 است! Ici-Même Editions این شایستگی را دارد که این برند آتشین را از طریق یک نسخه عالی که با مکمل های متعدد تزیین شده است، به روز کرده است: منابع تاریخی، منابع کتابشناختی، مصاحبه با لوئیس گارسیا، توصیفات فرانسویان الجزایری الجزایر (از جمله مراد بودجلال). یک اثر آموزشی تأثیرگذار و جذاب، حتی اگر تعصب گاهی اوقات رادیکال باشد.
L'histoire : Depuis l’époque coloniale, les Algériens subissent des humiliations : occupation coloniale, misère sociale, traitements médicaux forcés… En 1914, la première guerre mondiale éclate et beaucoup d’Algériens sont mobilisés. N’ayant aucun droit, les soldats musulmans sont en plus traités de la même façon que les soldats français et forcés de manger du porc ! Après la guerre, certains dirigeants algériens se battent pour donner plus de droits à leur peuple. Dans les années trente, profitant de la vague socialiste française, les Algériens peuvent désormais être syndiqués. En 1934, avec le Front Populaire, les Algériens manifestent, main dans la main avec les travailleurs européens. Pourtant, l’état français intervient régulièrement et étouffe les manifestations. Le Mufti Bendali est assassiné, ce qui arrange les autorités françaises pour tuer les révoltes. La seconde guerre mondiale éclate et les Algériens souffrent sur tous les fronts : mobilisation en France, guerre en Afrique du Nord, bombardement allié. A la libération, les Algériens se mobilisent sérieusement et demandent l’indépendance de l’état algérien… un vrai problème que doit affronter le Général de Gaulle. Ce qu'on en pense sur la planète BD : El Djazaïr est un album initialement publié en 1970 qui avait été commandé par l’état algérien. La bande dessinée devait être le pendant du film La bataille d’Alger, réalisé par Gilles Pontecorvo, avec pour objectif de renseigner le peuple algérien (et français) sur les origines de la guerre d’Algérie. Sans remonter jusqu’aux conquêtes de Napoléon, l’œuvre démarre sur le XXème siècle et la période coloniale, reflet d’un malaise entre un état autoritaire et un peuple soumis. Chaque page insiste sur la bêtise des occupants français qui ne s’adaptent pas aux coutumes algériennes. Certains épisodes anodins, extraits de la vie quotidienne, sont ahurissants : les médecins qui forcent les femmes voilées à lever leur robe pour piquer leur postérieur, les soldats algériens mobilisés qui sont sommés de manger du porc… Ces épisodes, issus de la petite histoire, montrent bien l’oppression subie par le peuple arabe. Les auteurs peignent également une galerie de personnages qui ont participé au malaise entre les deux pays : beaucoup de Français obtus et à la limite du racisme ont constamment maltraité les Algériens : hommes politiques corrompus, militaires gradés sanguinaires et police répressive. Du début du XXème siècle jusqu’aux années 50, la situation politique s’est constamment tendue. La faute à des dirigeants malhabiles qui ont provoqué des évènements de plus en plus violents : émeutes, assassinats, arrestations en masse, répressions sanglantes… L’album est très bref et présente une période courte de l’histoire d’Algérie. Les auteurs tracent les grandes lignes de certains évènements essentiels sans trop charger le récit. Luis Garcia, Felipe H. Cava et Adolfo Usero préfèrent apporter des précisions historiques dans les annexes beaucoup plus documentées et détaillées. Les annexes offrent ainsi des éclaircissements bienvenus sur les épisodes de la bande dessinée et se divisent en deux parties : les personnages marquants de l’Histoire et les évènements qui ont fait l’Histoire. De manière dure et sans concession, les auteurs accusent ouvertement la France d’avoir provoqué la guerre d’Algérie et d’avoir opprimé tout un peuple qui n’avait même pas le droit de protester. On comprend alors mieux la haine du monde arabe vis-à-vis des européens qui ont abusé de leur pouvoir. Luis Garcia, ancien révolutionnaire espagnol contre le régime Franco, dénonce le système colonial dans des textes violents et accusateurs. De plus, le dessin est très réaliste et montre des scènes chocs. Notons aussi que cette page noire de l’Histoire de France n’avait jusqu’alors jamais été publiée en France, alors que l’œuvre date de… 1970 ! Ici-Même Editions a le mérite de remettre au goût du jour ce brûlot, à travers une superbe édition agrémentée de nombreux suppléments : références historiques, bibliographiques, interview de Luis Garcia, témoignages de Français d’origine algérienne (dont Mourad Boudjellal). Un travail didactique impressionnant et passionnant, même si le parti-pris est parfois radical.