Einstein und die Sowjetphilosophie: Krisis einer Lehre

این کتاب به عنوان گزارشی از محاکمه اینشتین در نظر گرفته شده است. از سال 1951 تا 1955 اینشتین توسط فلسفه رسمی حزب اتحاد جماهیر شوروی متهم شد. این فرآیند در فراخوانی برای کنار گذاشتن نظریه نسبیت و جایگزینی آن با یک «تئوری حرکت سریع» ماتریالیستی به اوج خود رسید. حتی نام "نظریه نسبیت" باید از کتاب های درسی فیزیک ناپدید شود. این اتهام توسط نخبگان ایدئولوژیک قدرتمندترین قدرت زمینی عصر ما مطرح شد. متهم که در دوران بلوغ خود با شدیدترین حملات مواجه شده بود، تنها توانست از طریق کار خود صحبت کند. با این حال، این کافی بود تا صداهای دفاعی مردانه در میان فیزیکدانان و فیلسوفان شوروی حتی در زمان استالین یافت شود. در سال 1955 این فرآیند با به رسمیت شناختن رسمی نظریه نسبیت توسط فلسفه حزب تکمیل شد. این پیروزی حقیقت بر خشونت بود. عواقب آن قطعاً اعتبار ایدئولوژی کمونیستی را متزلزل خواهد کرد. آشکار شده بود که شکافی بین آنچه ظاهراً تنها فلسفه علمی بود و دقیق‌ترین علم طبیعی، فیزیک، وجود دارد، که فلسفه شوروی هنوز در تلاش است تا امروز آن را پر کند. از سوی دیگر، فیزیکدانان شوروی که با جذابیت های فیلسوفان بیدار شده بودند، با استفاده از روش های مناسب شروع به تفکر در مورد جهان بینی خود کردند. کل این پیشرفت برای تشخیص ساختار فکری جامعه شوروی ارزش زیادی دارد.

Dieses Buch soll ein Bericht über den Prozess Einstein sein. Es enthält das Material über die Diskussion um die Relativitätstheorie in der UdSSR seit 1950. Von 1951 bis 1955 wurde Einstein durch die offizielle Parteiphilosophie der UdSSR in den Anklagezustand versetzt. Der Prozess gipfelte in der Aufforderung, die Relativitätstheorie zu verwerfen und durch eine materialistische 'Theorie schneller Bewegungen' zu ersetzen. Selbst der Name 'Relativitätstheorie' sollte aus den physikalischen Lehrbüchern verschwinden. Die Anklage wurde vertreten von der ideologischen Führungsschicht der gewaltigsten irdischen Macht unseres Zeitalters. Der Angeklagte, in der Reife seines Lebens vor die vehementesten Angriffe gestellt, kam nur durch sein Werk zu Wort. Dies genügte jedoch, dass sich unter den sowjetischen Physikern und Philosophen noch zur Zeit Stalins mannhafte Stimmen der Verteidigung fanden. 1955 wurde der Prozess mit der offiziellen Anerkennung der Relativitäts­ theorie durch die Parteiphilosophie abgeschlossen. Es war ein Sieg der Wahrheit über die Gewalt. Die Folgen mussten das Ansehen der kommunistischen Ideologie erschüttern. Es hatte sich herausgestellt, dass zwischen der angeblich einzig wissenschaftlichen Philosophie und der exaktesten Naturwissen­ schaft, der Physik, ein Abgrund klafft, den zu überbrücken die Sowjet­ philosophie bis heute bemüht ist. Andererseits begannen die sowjetischen Physiker, wachgerufen durch die Appelle der Philosophen, ihr eigenes Weltbild mit adäquaten Methoden zu durchdenken. Diese ganze Ent­ wicklung ist von hohem Wert für eine Diagnose der geistigen Struktur der Sowjetgesellschaft.