Eigensinnige Geographien: Städtische Raumaneignungen als Ausdruck gesellschaftlicher Teilhabe

در قرن بیست و یکم، شهر رابط مرکزی ابهامات پیچیده اجتماعی، زیست محیطی و فرهنگی و در عین حال نقطه شروع در جستجوی اشکال جدید مقابله با زندگی روزمره است. با توجه به این شکل بیانی دوسوگرا و اغلب متناقض، مشارکت‌کنندگان این پرسش را درباره پیکربندی‌های فضایی-اجتماعی این «جغرافیای‌های خاص» به‌طور تجربی تعیین‌شده مطرح می‌کنند. آنها منطق کنش‌ها را در حوزه‌های مختلف عملی که در آن محیط‌ها و گروه‌های سنی مختلف زندگی می‌کنند، شکل می‌دهند و واقعیت‌های شهری را تولید می‌کنند، تحلیل و تأمل می‌کنند. در پس زمینه این تغییر شهری و اجتماعی کنونی و سازماندهی مجدد شیوه های روزمره، این سوال مطرح می شود که چگونه می توان کنترل سیاسی و منطق مشارکت معاصر شهر را شکل داد.

Stadt ist im 21. Jahrhundert die zentrale Schnittstelle von vielschichtigen sozialen, ökologischen und kulturellen Verunsicherungen sowie gleichzeitig Ausgangspunkt bei der Suche nach neuen Formen der Alltagsbewältigung. Aufgrund dieser ambivalenten und oft paradoxen Ausdrucksgestalt, eröffne die BeiträgerInne die Frage nach den sozialräumlichen Konfigurationen dieser empirisch ermittelten „Eigensinnigen Geographien“. Sie analysieren und reflektieren Handlungslogiken von unterschiedlichen Handlungsfeldern, in denen unterschiedliche Milieus und Altersgruppen städtische Realitäten leben, ausgestalten und hervorbringen. Vor dem Hintergrund dieses aktuellen städtischen und gesellschaftlichen Wandels und der Reorganisation von lebensweltlichen Handlungspraktiken, wird die Frage diskutiert, wie sich zeitgemäße politische Steuerungs- und Beteiligungslogiken des Städtischen bilden können.