Egyptian Oedipus: Athanasius Kircher and the Secrets of Antiquity

یکی از معاصران دکارت و نیوتن، آتاناسیوس کرچر، اس جی (1601/2-80)، یکی از مبتکرترین و همه کاره ترین دانشمندان اروپا در عصر باروک بود. او بیش از سی اثر در زمینه‌های متنوعی مانند نجوم، مغناطیس، رمزنگاری، اعداد، زمین‌شناسی و موسیقی منتشر کرد. اما کرچر بیش از همه به خاطر تلاش کیشوتانه‌اش برای رمزگشایی هیروگلیف‌های مصری و بازسازی سنت‌های باستانی که آنها رمزگذاری کرده‌اند، مشهور است. در سال 1655، پس از بیش از دو دهه تلاش، کرچر راه حل خود را برای هیروگلیف، Oedipus Aegyptiacus منتشر کرد، اثری که "یکی از آموخته ترین هیولاهای تمام دوران" نامیده می شود. در اینجا دانیل استولزنبرگ تفسیر جدیدی از مطالعات هیروگلیف کرچر ارائه می‌کند و آنها را در چارچوب مطالعات قرن هفدهم درباره بت پرستی و زبان‌های شرقی قرار می‌دهد. رم، با دانشمندان، هنرمندان، حامیان و سانسورچیان خود، استولزنبرگ نشان می دهد که چگونه مطالعه کرچر در مورد بت پرستی باستانی به گردش متون، مصنوعات و افراد بین تمدن های مسیحی و اسلامی بستگی دارد. همراه با دیگر شرکت کنندگان در ظهور شرق شناسی، کرچر با تسلط بر زبان های خاور نزدیک و بازیابی نسخه های خطی باستانی پنهان شده در کتابخانه های افسانه ای قاهره و دمشق، قصد داشت تحولی در مطالعه گذشته ایجاد کند. نقص‌های شگفت‌انگیز بورس تحصیلی او تصویری از کرچر به‌عنوان یک آناکرونیسم عجیب و غریب، بازگشتی به سنت هرمتیک رنسانس، پرورش داده است. استولزنبرگ با این دیدگاه مخالفت می‌کند و نشان می‌دهد که چگونه کرچر تنش‌های اساسی مرحله‌ای در تاریخ فکری اروپا را تجسم می‌دهد، زمانی که محققان پیش از روشنگری پیشگام روش‌های تجربی مدرن مطالعه گذشته بودند در حالی که هنوز در چارچوب‌های سنتی کار می‌کردند، مانند تاریخ کتاب مقدس و باورهای مربوط به جادو و جادو حکمت باطنی.

A contemporary of Descartes and Newton, Athanasius Kircher, S. J. (1601/2–80), was one of Europe’s most inventive and versatile scholars in the baroque era. He published more than thirty works in fields as diverse as astronomy, magnetism, cryptology, numerology, geology, and music. But Kircher is most famous—or infamous—for his quixotic attempt to decipher the Egyptian hieroglyphs and reconstruct the ancient traditions they encoded. In 1655, after more than two decades of toil, Kircher published his solution to the hieroglyphs, Oedipus Aegyptiacus, a work that has been called “one of the most learned monstrosities of all times.” Here Daniel Stolzenberg presents a new interpretation of Kircher’s hieroglyphic studies, placing them in the context of seventeenth-century scholarship on paganism and Oriental languages.

           

Situating Kircher in the social world of baroque Rome, with its scholars, artists, patrons, and censors, Stolzenberg shows how Kircher’s study of ancient paganism depended on the circulation of texts, artifacts, and people between Christian and Islamic civilizations. Along with other participants in the rise of Oriental studies, Kircher aimed to revolutionize the study of the past by mastering Near Eastern languages and recovering ancient manuscripts hidden away in the legendary libraries of Cairo and Damascus. The spectacular flaws of his scholarship have fostered an image of Kircher as an eccentric anachronism, a throwback to the Renaissance hermetic tradition. Stolzenberg argues against this view, showing how Kircher embodied essential tensions of a pivotal phase in European intellectual history, when pre-Enlightenment scholars pioneered modern empirical methods of studying the past while still working within traditional frameworks, such as biblical history and beliefs about magic and esoteric wisdom.