Effects of Land-Use Change on Atmospheric CO2 Concentrations: South and Southeast Asia as a Case Study

بخش علوم زیست محیطی راجر سی دالمن، وزارت انرژی ایالات متحده، واشنگتن دی سی. پتانسیل انسان برای تغییر جو زمین از اواخر قرن نوزدهم زمانی که آرنیوس تخمین زد که دوبرابر شدن دی اکسید کربن اتمسفر می تواند تشعشعات جوی را تغییر دهد شناخته شده است. تعادل و افزایش میانگین دمای جهانی. امروزه، غلظت CO اتمسفر نقش مهمی در بحث تغییر آب و هوا دارد. منابع و مخازن CO مرتبط با کاربری زمین می توانند 2 عامل تعیین کننده مهم در میزان و میزان تغییر CO اتمسفر باشند. 2 احتراق سوخت‌های فسیلی و جنگل‌زدایی مرتبط با تغییر کاربری زمین، هر دو دی‌اکسید کربن را به جو کمک می‌کنند. در مقابل، فرآیندهای بیولوژیکی در خشکی 2 سینک بالقوه برای CO اضافی ایجاد می کنند. بنابراین، تغییر کاربری زمین و فرآیندهای بیولوژیکی 2 مرتبط با آن به عناصر مهمی در ارزیابی افزایش CO2 جوی آینده تبدیل می‌شوند. ویژگی‌های پوشش زمین نیز بر آلبیدوی زمین تأثیر می‌گذارد که بازخورد آب و هوایی است.

Roger C. Dahlman Environmental Sciences Division U.S. Department of Energy Washington, D.C. The potential for humans to alter Earth's atmosphere has been recognized since the end of the 19th century when Arrhenius estimated that a doubling of atmospheric carbon dioxide could alter the atmospheric radiation balance and raise average global temperature. Today, atmospheric CO concentrations play an important part in the 2 climate-change debate. Sources and sinks of CO associated with land use can be 2 significant determinants of the rate and magnitude of atmospheric CO change. 2 Combustion of fossil fuels and the deforestation associated with land-use change both contribute CO to the atmosphere; in contrast, biological processes on land create 2 potential sinks for the excess CO . Thus, land-use change and associated biological 2 processes become important elements in assessments of future atmospheric CO 2 increase; land-cover properties also affect the Earth's albedo, which is a climate feedback.