Edward Said and the Work of the Critic: Speaking Truth to Power

حداقل برای دو دهه، کار ادوارد سعید معنای امروزی بودن یک روشنفکر عمومی را مشخص کرده است. اگرچه سعید به عنوان یک تروریست مورد حمله قرار می گیرد و به خاطر کارش از طرف فلسطینی ها به عنوان کلاهبرداری مورد تمسخر قرار می گیرد، اهمیت سعید بسیار فراتر از فعالیت سیاسی او است. در این مجلد، گروهی برجسته از محققان تقریباً همه جنبه‌های کار سعید را ارزیابی می‌کنند - کمک‌های او در نظریه پسااستعماری، کار او در مورد نژادپرستی و قومیت، زیبایی‌شناسی و مقاومت او در برابر زیبایی‌شناسی سیاست، مفاهیم فیگوراسیون، ارزیابی او از نقش. در مورد تبعید در فرهنگ کلان شهرها و کار او در زمینه موسیقی و هنرهای تجسمی.
خود سعید در دو مصاحبه جداگانه درباره موضوعات مختلفی از جمله واکنش جامعه یهودی آمریکا به تلاش های سیاسی او در خاورمیانه. با این حال، حتی از آنجایی که مبارزه فلسطین در آثار او جایگاهی مرکزی پیدا می‌کند، ضروری است - همانطور که مشارکت‌کنندگان نشان می‌دهند - ببینیم که این مبارزه بر "نقد استعمارگران" عمومی او تکیه می‌کند و به او قدرت می‌بخشد و صرفاً نتیجه‌ای نیست. یک ناسیونالیسم محلی شاید بیش از هر فرد دیگری در ایالات متحده، سعید نحوه تفکر رسانه های ایالات متحده و روشنفکران آمریکایی را در مورد فلسطین، اسلام و خاورمیانه تغییر داده است. مهمتر از همه، این تغییر نه در نتیجه کنش سیاسی، بلکه ناشی از یک انسان گرایی قدرتمند - وسعت دانش و بینش است که زمینه های تحقیقاتی بسیاری را تغذیه کرده است. این کتاب که در اصل شماره ویژه مرز 2 بود، شامل مقالات جدیدی در مورد فرهنگ اقلیت و شرق شناسی در موسیقی و همچنین مصاحبه ای با سعید توسط ژاکلین رز است.
حمایت از این ادعا که یک سوم آخر قرن بیستم را می‌توان «عصر سعید» نامید، این مجموعه تقریباً در هر زمینه‌ای از مطالعات انسان‌گرایانه دانش‌آموزان را روشن می‌کند و درگیر می‌کند.

مشارکت‌کنندگان. جاناتان آراک، پل آ. بووه، تری کوکران، باربارا هارلو، کوجین کاراتانی، رشید آی. خالدی، سابو کوهسو، رالف لاک، مصطفی ماروچی، جیم مرود، دبلیو جی تی میچل، عامر آر. مفتی، ژاکلین رز، ادوارد ساعید. گایاتری چاکراورتی اسپیواک، لیندسی واترز

For at least two decades the career of Edward Said has defined what it means to be a public intellectual today. Although attacked as a terrorist and derided as a fraud for his work on behalf of his fellow Palestinians, Said’s importance extends far beyond his political activism. In this volume a distinguished group of scholars assesses nearly every aspect of Said’s work—his contributions to postcolonial theory, his work on racism and ethnicity, his aesthetics and his resistance to the aestheticization of politics, his concepts of figuration, his assessment of the role of the exile in a metropolitan culture, and his work on music and the visual arts.
In two separate interviews, Said himself comments on a variety of topics, among them the response of the American Jewish community to his political efforts in the Middle East. Yet even as the Palestinian struggle finds a central place in his work, it is essential—as the contributors demonstrate—to see that this struggle rests on and gives power to his general "critique of colonizers" and is not simply the outgrowth of a local nationalism. Perhaps more than any other person in the United States, Said has changed how the U.S. media and American intellectuals must think about and represent Palestinians, Islam, and the Middle East. Most importantly, this change arises not as a result of political action but out of a potent humanism—a breadth of knowledge and insight that has nourished many fields of inquiry. Originally a special issue of boundary 2, the book includes new articles on minority culture and on orientalism in music, as well as an interview with Said by Jacqueline Rose.
Supporting the claim that the last third of the twentieth century can be called the "Age of Said," this collection will enlighten and engage students in virtually any field of humanistic study.

Contributors. Jonathan Arac, Paul A. Bové, Terry Cochran, Barbara Harlow, Kojin Karatani, Rashid I. Khalidi, Sabu Kohsu, Ralph Locke, Mustapha Marrouchi, Jim Merod, W. J. T. Mitchell, Aamir R. Mufti, Jacqueline Rose, Edward W. Said, Gayatri Chakravorty Spivak, Lindsay Waters