دسترسی نامحدود
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
برای ارتباط با ما می توانید از طریق شماره موبایل زیر از طریق تماس و پیامک با ما در ارتباط باشید
در صورت عدم پاسخ گویی از طریق پیامک با پشتیبان در ارتباط باشید
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
درصورت عدم همخوانی توضیحات با کتاب
از ساعت 7 صبح تا 10 شب
ویرایش:
نویسندگان: Patrick Bade
سری: Perfect Square
ISBN (شابک) : 9781780424590, 1780424590
ناشر: Sirrocco
سال نشر: 2005
تعداد صفحات: 80
[82]
زبان: English
فرمت فایل : PDF (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود)
حجم فایل: 24 Mb
در صورت تبدیل فایل کتاب Edvard Munch به فرمت های PDF، EPUB، AZW3، MOBI و یا DJVU می توانید به پشتیبان اطلاع دهید تا فایل مورد نظر را تبدیل نمایند.
توجه داشته باشید کتاب ادوارد مونک نسخه زبان اصلی می باشد و کتاب ترجمه شده به فارسی نمی باشد. وبسایت اینترنشنال لایبرری ارائه دهنده کتاب های زبان اصلی می باشد و هیچ گونه کتاب ترجمه شده یا نوشته شده به فارسی را ارائه نمی دهد.
ادوارد مونک، متولد 1863، محبوب ترین هنرمند نروژ بود. نقاشیهای غمانگیز و غمانگیز او که بر اساس غم و اندوه و وسواسهای شخصی بود، در توسعه اکسپرسیونیسم مؤثر بود. در دوران کودکی، مرگ پدر و مادر، برادر و خواهرش و بیماری روحی و روانی یک خواهر دیگر، تأثیر زیادی در هنر متشنج و پرپیچ و خم او داشت. مونک در آثار خود بارها و بارها به خاطره بیماری، مرگ و اندوه روی آورد. مونک در طول کار خود بارها اصطلاح خود را تغییر داد. در ابتدا، تحت تأثیر امپرسیونیسم و پست امپرسیونیسم، به سبک و محتوای بسیار شخصی روی آورد و به طور فزاینده ای به تصاویر بیماری و مرگ توجه داشت. در دهه 1892، سبک او یک اصطلاح «سنتتیست» را توسعه داد که در فریاد (1893) دیده میشود که به عنوان نماد و تصویری از اندوه روحی و وجودی بشریت مدرن در نظر گرفته میشود. او نسخه های مختلفی از آن را نقاشی کرد. در طول دهه 1890 مونک به یک فضای تصویری کم عمق علاقه داشت و از آن در تصاویر غالباً جلویی خود استفاده می کرد. آثار او اغلب شامل تصویر نمادین مضامینی مانند بدبختی، بیماری و مرگ بود. و ژستهای فیگورهای او در بسیاری از پرترههای او به منظور به تصویر کشیدن وضعیت روحی و روانی آنها انتخاب شدهاند. همچنین کیفیتی ماندگار و ایستا به نقاشی ها می بخشد. در سال 1892، اتحادیه هنرمندان برلین از مونک دعوت کرد تا در نمایشگاه نوامبر خود به نمایش بگذارد. نقاشی های او جنجال های تلخی را در نمایشگاه به راه انداخت و پس از یک هفته نمایشگاه بسته شد. در دهههای 1930 و 1940، نازیها به آثار او برچسب «هنر منحط» دادند و آثار او را از موزههای آلمان حذف کردند. این به مونک ضد فاشیست، که آلمان را وطن دوم خود احساس می کرد، به شدت آسیب رساند. در سال 1908 اضطراب مونک حاد شد و او در بیمارستان بستری شد. او در سال 1909 به نروژ بازگشت و در سال 1944 در اسلو درگذشت.
Edvard Munch, born in 1863, was Norway's most popular artist. His brooding and anguished paintings, based on personal grief and obsessions, were instrumental in the development of Expressionism. During his childhood, the death of his parents, his brother and sister, and the mental illness of another sister, were of great influence on his convulsed and tortuous art. In his works, Munch turned again and again to the memory of illness, death and grief. During his career, Munch changed his idiom many times. At first, influenced by Impressionism and Post-impressionism, he turned to a highly personal style and content, increasingly concerned with images of illness and death. In the 1892s, his style developed a ‘Synthetist' idiom as seen in The Scream (1893) which is regarded as an icon and the portrayal of modern humanity's spiritual and existential anguish. He painted different versions of it. During the 1890s Munch favoured a shallow pictorial space, and used it in his frequently frontal pictures. His work often included the symbolic portrayal of such themes as misery, sickness, and death. and the poses of his figures in many of his portraits were chosen in order to capture their state of mind and psychological condition. It also lends a monumental, static quality to the paintings. In 1892, the Union of Berlin Artists invited Munch to exhibit at its November exhibition. His paintings invoked bitter controversy at the show, and after one week the exhibition closed. In the 1930s and 1940s, the Nazis labeled his work “degenerate art”, and removed his works from German museums. This deeply hurt the anti-fascist Munch, who had come to feel Germany was his second homeland. In 1908 Munch's anxiety became acute and he was hospitalized. He returned to Norway in 1909 and died in Oslo in 1944.