Education and Modernity in Colonial Punjab: Khalsa College, the Sikh Tradition and the Webs of Knowledge, 1880-1947

این کتاب به بررسی محلی‌سازی مدرنیته در اواخر دوره استعمار می‌پردازد. به عنوان یک مطالعه موردی، بر تاریخ ناگفته استعماری کالج خلسا، امریتسار، یک موسسه آموزشی پیشگام و بسیار تأثیرگذار که در سال 1892 در استان پنجاب هند بریتانیا توسط جامعه اقلیت مذهبی سیک ها تأسیس شد، تمرکز دارد. این مطالعه با پرداختن به موضوعاتی مانند سیاست، مذهب، توسعه روستایی، نظامی گری یا تربیت بدنی، نشان می دهد که چگونه مربیان و فعالان سیک از گفتمان ها و دانش جمعی، امپراتوری، ملی و فراملی استفاده کرده و آنها را «محلی» کرده اند. دیدگاه ها و طرح های مدرنیستی آنها از چارچوب ها و شبکه های ملی گرایانه امپریالیستی و جریان اصلی فراتر رفت. این کالج در تلاش برای آموزش سیک مدرن - علمی، عملی، منضبط و از نظر بدنی مناسب - بین ادعاها، فرصت‌ها و پیشامدهای بسیار محلی و جهانی حرکت کرد و همزمانی دوسوگرایانه جهان‌شمولی و خاص‌گرایی مدرنیته را منعکس کرد.

This book explores the localisation of modernity in late colonial India. As a case study, it focuses on the hitherto untold colonial history of Khalsa College, Amritsar, a pioneering and highly influential educational institution founded in the British Indian province of Punjab in 1892 by the religious minority community of the Sikhs. Addressing topics such as politics, religion, rural development, militarism or physical education, the study shows how Sikh educationalists and activists made use of and ‘localised’ communal, imperial, national and transnational discourses and knowledge. Their modernist visions and schemes transcended both imperialist and mainstream nationalist frameworks and networks. In its quest to educate the modern Sikh – scientific, practical, disciplined and physically fit – the college navigated between very local and global claims, opportunities and contingencies, mirroring modernity’s ambivalent simultaneity of universalism and particularism.