Eco-Types: Five Ways of Caring about the Environment

چرا اعتراف به روابط متنوع اکو-اجتماعی می‌تواند به ما کمک کند بر قطب‌بندی سیاسی غلبه کنیم که توانایی ما برای حفاظت از محیط زیست را تضعیف می‌کند

وقتی یک محیط‌بان ایده‌آل را تصور می‌کنیم، احتمالاً کسی را در نظر داشته باشید که خود را وقف کاهش ردپای محیطی خود از طریق انتخاب های فردی در مورد مصرف می کند - برای مثال رانندگی با یک ماشین کم مصرف، یا خوردن گوشت کمتر، یا امتناع از نی های پلاستیکی. این معیاری است که بسیاری آرزوی آن را دارند - و بسیاری دیگر آن را رد می کنند. در Eco-Types، امیلی هادارت کندی نشان می دهد که بیش از یک راه برای مراقبت از محیط زیست وجود دارد، که طیفی از روابط اکو-اجتماعی را مشخص می کند که از تعامل تا بی تفاوتی را شامل می شود. کندی با تکیه بر سه سال مصاحبه و تحقیق، پنج رابطه کهن الگویی را با محیط زیست توصیف می کند: محیط زیست درگیر، اغلب از نظر سیاسی لیبرال، که سطح حادی نگرانی در مورد محیط زیست دارند، تعهد اخلاقی برای حفاظت از محیط زیست. آن، و اعتقاد به اینکه یک فرد می تواند تفاوت ایجاد کند. خودسوختگان، که با نگرانی های اکو درگیر مشترک هستند اما باور به کارآمدی خود ندارند. خوش‌بین‌ها، اغلب از نظر سیاسی محافظه‌کار، که به رابطه خود با محیط‌زیست اطمینان دارند، به شدت مشکلات زیست‌محیطی شک دارند، و از تلقین‌هایی که برایشان اهمیتی ندارد، ابراز ناراحتی می‌کنند. فتالیست ها که نسبت به زوال محیطی بدبین هستند و مسئولیت کمی در اتخاذ عادات دوستدار محیط زیست احساس می کنند. و بی تفاوت ها، که هیچ تمایلی به هیچ بخشی از جنبش زیست محیطی ندارند.

کندی استدلال می کند که وقتی لیبرال ها احساس می کنند انحصار اخلاقی در مسائل زیست محیطی دارند، قطبی شدن نتیجه می شود. اگر در مورد حفاظت از سیاره زمین جدی هستیم، باید بپذیریم که لازم نیست همه ما به یک اندازه به محیط زیست اهمیت دهیم.

Why acknowledging diverse eco-social relationships can help us overcome the political polarization that undermines our ability to protect the environment

When we picture the ideal environmentalist, we likely have in mind someone who dedicates herself to reducing her own environmental footprint through individual choices about consumption―driving a fuel-efficient car, for example, or eating less meat, or refusing plastic straws. This is a benchmark that many aspire to―and many others reject. In Eco-Types, Emily Huddart Kennedy shows that there is more than one way to care about the environment, outlining a spectrum of eco-social relationships that range from engagement to indifference.

Drawing on three years of interviews and research, Kennedy describes five archetypal relationships with the environment: the Eco-Engaged, often politically liberal, who have an acute level of concern about the environment, a moral commitment to protect it, and the conviction that an individual can make a difference; the Self-Effacing, who share the Eco-Engaged’s concerns but not the belief in their own efficacy; the Optimists, often politically conservative, who are confident in their relationship with the environment, doubt the severity of environmental problems, and resent insinuations that they don’t care; the Fatalists, who are pessimistic about environmental decline and feel little responsibility to adopt environment-friendly habits; and the Indifferent, who have no affinity for any part of the environmental movement.

Kennedy argues that when liberals feel they have a moral monopoly on environmental issues, polarization results. If we are serious about protecting the planet, we must acknowledge that we don’t all need to care about the environment in the same way.