Eating the Ocean

در خوردن اقیانوس السپت پروبین اهمیت عمیق اقیانوس و آینده ماهی و درهم تنیدگی انسان را بررسی می کند. او در سفر قوم‌نگاری خود در اطراف اقیانوس‌ها و شیلات جهان، متوجه می‌شود که اقیانوس در یک سیاست غذایی که عمدتاً مبتنی بر خشکی است و با واژه‌هایی مانند «محلی» و «پایدار» مشغول است، در حال ساده‌سازی است. او با ترکیبی از تجزیه و تحلیل انتقادی و قوم نگاری تجسم یافته، به بازار پرسود و در خطر انقراض ماهی تن آبی، سیاست جنسیتی "پایداری"، تجارت شرم آور تولید پودر ماهی و روغن ماهی برای حیوانات و انسان ها، و سابقه طولانی رویارویی بین این دو می پردازد. انسان و صدف دیدن اقیانوس به‌عنوان محل درهم‌تنیدگی گونه‌های متعدد - که همگی در تعاملات فناوری، فرهنگ، سیاست و بازار دخیل هستند - ما را قادر می‌سازد تا در مورد راه‌هایی برای ایجاد یک اخلاق بازتابی از سلیقه و مکان مبتنی بر تحقق فکر کنیم. که ما نمی توانیم از سیاست غذایی رابطه انسان و ماهی فرار کنیم.

In Eating the Ocean Elspeth Probyn investigates the profound importance of the ocean and the future of fish and human entanglement. On her ethnographic journey around the world's oceans and fisheries, she finds that the ocean is being simplified in a food politics that is overwhelmingly land based and preoccupied with buzzwords like "local" and "sustainable." Developing a conceptual tack that combines critical analysis and embodied ethnography, she dives into the lucrative and endangered bluefin tuna market, the gendered politics of "sustainability," the ghoulish business of producing fish meal and fish oil for animals and humans, and the long history of encounters between humans and oysters. Seeing the ocean as the site of the entanglement of multiple species—which are all implicated in the interactions of technology, culture, politics, and the market—enables us to think about ways to develop a reflexive ethics of taste and place based in the realization that we cannot escape the food politics of the human-fish relationship.