Early Wittgenstein and modernity

دسته بندی: فلسفه
ویرایش:  
نویسندگان: Gakis D.  
سری:  
 
ناشر:  
سال نشر:  
تعداد صفحات: 18 
زبان: English 
فرمت فایل : PDF (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود) 
حجم فایل: 176 کیلوبایت 

قیمت کتاب (تومان) : 56,000

مقاله منتشر شده در «تاریخ فکری» — 2015 — DOI: 10.1080/17496977.2015.1031577 موضوع رابطه ویتگنشتاین با زمانه‌اش تاکنون چندان مورد توجه قرار نگرفته است. به عنوان حوزه های «هسته» فلسفه او (منطق، فلسفه زبان، فلسفه روانشناسی/ذهن، و معرفت شناسی). با این وجود، تعداد فزاینده‌ای از آثار در این زمینه، به ویژه از سال 1973 که آلن جانیک و استفان تولمین ویتگنشتاین وین منتشر شد، وجود داشته است. این اثر اولین رویکرد زمینه‌ای به زندگی و اندیشه ویتگنشتاین را تشکیل می‌دهد و تأثیر نسبتاً گسترده‌ای داشته است. ما می‌توانیم دو موضوع اصلی را در ادبیات مربوط تشخیص دهیم، اولی رابطه ویتگنشتاین با جنبه‌های مختلف مدرنیسم و ​​دومی موضع‌گیری او در قبال مدرنیته. علیرغم تنوع این رویکردها، دو تز مشترک کلی وجود دارد که از آنها بیرون می آید. اولین مورد این است که فلسفه پردازی ویتگنشتاین از چندین جهت جذاب با برنامه مدرنیستی مطابقت دارد. دوم این که ویتگنشتاین نمونه‌ای از متفکری است که از مدرنیته بیگانه است یا حتی با آن دشمنی دارد. در حالی که هر دو ادعا ویژگی های مهم کار و شخصیت او را روشن می کند، مقاله حاضر سعی دارد نشان دهد که آنها را نباید بدون صلاحیت پذیرفت.

Article published in the «Intellectual History» — 2015 — DOI: 10.1080/17496977.2015.1031577 The issue of Wittgenstein’s relation to his times has not so far received as much attention as the “core” areas of his philosophy (logic, philosophy of language, philosophy of psychology/mind, and epistemology). Nevertheless, there has been a growing number of works on the issue, especially since 1973 when Allan Janik and Stephen Toulmin’s Wittgenstein’s Vienna was published. That work constituted the first contextual approach to Wittgenstein’s life and thought, and it has had a fairly wide impact. We can discern two main themes in the relevant literature, the first being the relation of Wittgenstein to various facets of modernism and the second his stance toward modernity. Despite the diversity of those approaches, there are two general common theses that emerge from them. The first is that Wittgenstein’s philosophizing fits in several intriguing ways with the modernist agenda. The second is that Wittgenstein constitutes a typical example of a thinker alienated from, or even hostile to, modernity. While both claims illuminate significant features of his work and personality, the present article attempts to show that they should not be accepted without qualification.