Démographie, climat et alimentation mondiale

آیا بشریت در سال 2050، در شرایط اقلیمی احتمالاً دشوارتر، به اندازه کافی برای تغذیه 9 میلیارد نفر خواهد یافت؟ این نگرانی جدید نیست، اما رشد جمعیت در نیمه دوم قرن بیستم شتاب گرفت و ترس از بحران جهانی غذا دوباره ظاهر شد. مطمئناً پیشرفت در فناوری‌های کشاورزی در مجموع، حفظ سطح متوسط ​​تغذیه در طول سال‌های «انقلاب سبز» را ممکن کرد، اما وضعیت هنوز رضایت‌بخش نبود، زیرا حدود 850 میلیون نفر در آغاز 21 ام دچار سوء تغذیه بودند. قرن. با این حال، نگرانی های جدیدی در حال ظهور است: مناطق قابل کشت دیگر چندان قابل توسعه نیستند، بهره وری خاک به سطوحی می رسد که خطر آسیب جبران ناپذیری به آنها می دهد، قیمت انرژی و نهاده های ضروری برای کشاورزی مدرن در سطح پایینی قرار دارند. افزایش... و چشم انداز زیرا تغییرات آب و هوایی اطمینان بخش نیستند. آیا پیشرفت فناوری جدید غلبه بر محدودیت‌های طبیعی و جمعیتی را ممکن می‌سازد؟ این اثر ابتدا این محدودیت‌های جمعیتی، اقلیمی و زیست‌محیطی را که تا سال 2050 بر در دسترس بودن منابع تأثیر می‌گذارد، یادآوری می‌کند و سپس به عوامل تحول تقاضای غذا، ابزارهای فنی و اقتصادی مقابله با آن‌ها و در نهایت شرایط تعادل احتمالی خلاصه ای در ابتدای جلد آمده است. توصیه‌هایی در آنجا ارائه می‌شود که برای مقامات دولتی فرانسه در نظر گرفته شده است تا آنها را در مورد سیاست ملی و بین‌المللی خود آگاه کنند، بلکه جامعه مدنی را نیز نگران می‌کند، زیرا مشکلات فقط علمی یا فنی نیستند، بلکه رفتارهای فردی تولیدکنندگان و مصرف‌کنندگان را نیز شامل می‌شوند. سه حوزه ای که باید بدون تأخیر اقدام شود برجسته می شود: تغذیه و عادات غذایی، سپس جمعیت شناسی، و در نهایت اقتصاد جهانی و تجارت بین المللی. سپس توصیه‌ها بر تولید کشاورزی و مسائل زیست‌محیطی، سپس بر پیشگیری، پیش‌بینی و مدیریت شرایط بحرانی تمرکز می‌کنند که متاسفانه تقریباً اجتناب‌ناپذیر است.

L'humanité trouvera-t-elle de quoi nourrir 9 milliards d'hommes en 2050, dans un contexte climatique probablement plus difficile ? L'inquiétude n'est pas nouvelle, mais la croissance démographique s'est emballée dans la seconde moitié du XXe siècle, et la crainte d'une crise alimentaire mondiale est réapparue. Certes, les progrès des technologies agricoles ont permis, au plan global, de maintenir le niveau nutritionnel moyen pendant les années de la "Révolution verte", mais la situation restait loin d'être satisfaisante, puisque environ 850 millions de personnes étaient sousalimentées au début du XXIe siècle. Or de nouvelles inquiétudes se font jour : les surfaces cultivables ne sont plus guère extensibles, la productivité des sols atteint des niveaux qui risquent de les endommager de façon irréversible, les prix de l'énergie et des intrants indispensables à l'agriculture moderne sont à la hausse... Et les perspectives de changements climatiques ne sont pas rassurantes. De nouveaux progrès technologiques permettront-ils de dépasser, une fois encore, les contraintes naturelles et démographiques ? Cet ouvrage rappelle d'abord ces contraintes démographiques, climatiques et environnementales qui pèseront sur la disponibilité de ressources à l'horizon 2050, et traite ensuite des facteurs d'évolution de la demande alimentaire, des moyens techniques et économiques d'y faire face, et enfin des conditions d'un équilibre possible. Une synthèse est proposée en début de volume. Des recommandations y sont faites, destinées aux pouvoirs publics français pour les éclairer sur leur politique nationale et internationale, mais aussi à la société civile, qui est concernée car les problèmes ne sont pas seulement scientifiques ou technologiques : ils mettent aussi en jeu les comportements individuels des producteurs et des consommateurs. Trois domaines où il faut agir sans tarder sont mis en valeur : la nutrition et les habitudes alimentaires, puis la démographie, et enfin l'économie mondiale et le commerce international. Les recommandations portent ensuite sur la production agricole et les questions d'environnement, puis sur la prévention, l'anticipation et la gestion des situations de crise, hélas quasi inévitables.