Durch Hospitation zur logopädischen Handlungskompetenz: Ein Konzept für die klinisch-praktische Ausbildung

Birgit Müller-Kolmstetter این سوال را بررسی می کند که چگونه محیط های یادگیری باید برای توسعه مهارت های گفتار درمانی طراحی شوند. نویسنده تحلیل می کند که سایه زدن، یعنی مشاهده فعالیت های حرفه ای معتبر تا چه اندازه برای کسب مهارت مناسب است. وی از دیدگاه نظری-یادگیری و با پیشینه مدل های توسعه شایستگی توضیح می دهد که میزان فعالیت، همکاری و بازتاب فراگیران از عوامل تعیین کننده موفقیت یادگیری است. علاوه بر این، او مفهومی را برای آموزش عملی در مقطع کارشناسی در گفتار درمانی ارائه می دهد که دانشجویان را در موقعیت های کارآموزی قادر می سازد تا مهارت های عملی را کسب کنند. اساس این امر توصیه‌های دانشگاهی است، زیرا ویژگی‌های ضروری یادگیری-نظری یکپارچه شده‌اند و شایستگی عمل آغاز و گسترش می‌یابد.

Birgit Müller-Kolmstetter geht der Frage nach, wie Lernumgebungen konzipiert werden müssen, um logopädische Handlungskompetenzen zu entwickeln. Die Autorin analysiert, in welchem Maß Hospitation, also das Beobachten authentischer beruflicher Tätigkeiten, für den Kompetenzerwerb geeignet ist. Aus lerntheoretischer Sicht und mit dem Hintergrund von Kompetenzentwicklungsmodellen legt sie dar, dass der Grad der Aktivität, Kooperation und Reflexion der Lernenden entscheidende Faktoren für den Lernerfolg darstellen. Außerdem stellt sie ein Konzept für die praktische Ausbildung im Bachelorstudiengang Logopädie vor, das den Studierenden in Hospitationssituationen ermöglicht, Handlungskompetenz zu erwerben. Die Grundlage dafür ist die kollegiale Beratung, da wesentliche lerntheoretische Merkmale integriert sind und Handlungskompetenz angebahnt und erweitert wird.