Dumpling Field: Haiku Of Issa

کویاشی عیسی (1763-1827)، که مدت‌ها در میان چهار شاعر بزرگ هایکوی ژاپن (به همراه باشو، بوسون و شیکی) شناخته می‌شد، احتمالاً بهترین دوست‌داشتنی است. این مجموعه متشکل از بیش از 360 هایکو که به صورت فصلی تنظیم شده و بسیاری از آنها برای اولین بار به انگلیسی ارائه شده اند، تلاش می کند تا طیف کامل زندگی خارق العاده شاعر را به گونه ای آشکار کند که گویی در یک سال متمرکز شده است. هایکوی عیسی به طور سنتی ساختاری دارد، از هفده هجا در اصل، از لحاظ لحنی یکپارچه و بسیار گویا، با این حال از چند جنبه مهم با هایکوییست های همکار متفاوت است. با توجه به شخصیت او مجبور بودند. شاعر هرگز سعی نمی‌کند احساسات خود را پنهان کند و بارها و بارها او را در غم و اندوه بدبختان - از هر نوع و همه گونه‌ای می‌بینیم.

هیچ شاعری، از هیچ زمان و فرهنگی، برای او دلسوزی بیشتری نمی‌کند. زندگی موجودات هیچ عیسی بودایی قرار نبود راهب شود -- اعتقادات ایمان خود را صادقانه تر اجرا می کند. این شاعر که از پیروان فداکار باشو بود، به سراسر کشور سفر کرد و اغلب پست ترین کارها را انجام داد و به دنبال همراهی معنوی و الهام گرفتن برای هزاران هایکویی بود که قرار بود بنویسد. با این حال، زندگی عاطفی و خلاقانه او در محل زادگاهش، کاشیوابارا در استان شینانو (استان ناگانو کنونی) متمرکز بود و شدیدترین درد او نتیجه محرومیت از حضور در خانه پدر مرده اش توسط نامادری و برادر ناتنی اش بود. BR>
در زمانی که عیسی توانست در خانه پدر محبوبش شریک شود، بیش از همه غم و اندوه زندگی را تجربه کرده بود و مرگ همسر و چهار فرزندشان بسیار بیشتر از آن بود. در برابر همه چیزهایی که او به نوشتن ادامه داد و با شور و شوق زندگی همه کسانی که در جهان با او سهیم بودند، همه مخلوقات، همه انسان ها جشن گرفت. جای تعجب نیست که عیسی توسط شاعران همکارش در سراسر جهان و عاشقان شعر در همه اعصار بسیار مورد علاقه است.

Koyashi Issa (1763-1827), long considered amoung Japan’s four greatest haiku poets (along with Basho, Buson, and Shiki) is probably the best loved. This collection of more than 360 haiku, arranged seasonally and many rendered into English for the first time, attempts to reveal the full range of the poet’s extraordinary life as if it were concentrated within a year. Issa’s haiku are traditionally structured, of seventeen syllables in the original, tonally unified and highly suggestive, yet they differ from those of fellow haikuists in a few important respects. Given his character, they had to. The poet never tries to hide his feelings, and again and again we find him grieving over the lot of the unfortunate - of any and all species.

No poet, of any time or culture, feels greater compassion for his life of creatures. No Buddhist-Issa was to become a monk -- acts out the credos of his faith more genuinely. The poet, a devoted follower of Basho, traveled throughout the country, often doing the most menial work, seeking spiritual companionship and inspiration for the thousands of haiku he was to write. Yet his emotional and creative life was centered in his native place, Kashiwabara in the province of Shinano (now Nagano Prefecture), and his severest pain was the result of being denied a place in his dead father’s house by his stepmother and half brother.

By the time he was able to share the house of his beloved father, Issa had experienced more than most the grief of living, and much more was to follow with the death of his wife and their four children. In the face of all he continued to write, celebrating passionately the lives of all that shared the world with him, all creatures, all humans. Small wonder that Issa is so greatly loved by his fellow poets throughout the world, and by poetry lovers of all ages.