Duccio and the Origins of Western Painting

در سال 2004 موزه متروپولیتن یک Madonna and Child بسیار کمیاب و زیبا از نقاش بزرگ Duccio di Buoninsegna را به دست آورد. دوچیو که در سال 1318 درگذشت، مدتهاست که به عنوان پدر نقاشی سینی شناخته می شود و نسل جدیدی از نقاشان با استعداد و مبتکر را پرورش داده است. با این حال، در کتاب‌های درسی تاریخ هنر، سهم قابل توجه او در نقاشی اروپایی اغلب تحت الشعاع آثار جوتوی معاصرش قرار می‌گیرد. کریستینسن ارتباط جذاب بین جوتو و دوچیو را بررسی می‌کند، که او آن را به رابطه میکل آنژ با رافائل یا پیکاسو با ماتیس تشبیه می‌کند و ویژگی‌های خاصی را توضیح می‌دهد که دوچیو را به یک هنرمند ضروری تبدیل می‌کند.

In 2004 the Metropolitan Museum acquired an extremely rare and beautiful Madonna and Child by the great painter Duccio di Buoninsegna. Duccio, who died in 1318, has long been recognized as the father of Sienese painting, and he fostered a new generation of talented and innovative painters. In art history textbooks, however, his considerable contribution to European painting is often overshadowed by the work of his contemporary Giotto. Christiansen examines the fascinating connection between Giotto and Duccio, which he likens to Michelangelo’s relationship with Raphael, or Picasso’s with Matisse, and explains the particular qualities that make Duccio such an essential artist.