Drone Enlightenment: The Colonial Roots of Remote Warfare

جنگ هواپیماهای بدون سرنشین پرسش‌های گسترده‌ای را درباره مسئولیت، جنگ و حاکمیت ایجاد می‌کند. چه کسی می تواند پاسخگوی حملات هواپیماهای بدون سرنشین باشد؟ آیا هواپیماهای بدون سرنشین جنگ های سرزمین های ملی و مرزهای حاکمیتی را انجام می دهند؟ اگر چکمه ای روی زمین نباشد، تصرف یک زمین یا مردم چگونه است؟ با تمرکز ویژه بر استفاده ایالات متحده از پهپادهای قاتل در طول جنگ علیه ترور، روشنگری هواپیماهای بدون سرنشین استدلال می کند که این نوع جنگ ریشه های فکری، ایدئولوژیکی و عملی خود را در روشی که روشنگری عاملیت اخلاقی، شغل، نژاد و حاکمیت را تصور می کرد. در نتیجه دیدن جنگ هواپیماهای بدون سرنشین به عنوان مخلوق روشنگری، و از طریق خواندن نوآورانه هابز، لاک، گروتیوس، پوفندورف، باربیراک، و سویفت، این کتاب همچنین خود روشنگری را دوباره ارزیابی می‌کند.

Drone warfare raises far-reaching questions about responsibility, war, and sovereignty. Who can be held accountable for drone strikes? Do drones conduct wars of national territories and sovereign boundaries? What does the occupation of a land or people look like if there are no boots on the ground? Focusing specifically on the United States' use of killer drones during the War on Terror, Drone Enlightenment argues that this kind of warfare has its intellectual, ideological, and practical roots in the way the Enlightenment imagined moral agency, occupation, race, and sovereignty. As a consequence of seeing drone warfare as a creature of the Enlightenment, and through innovative readings of Hobbes, Locke, Grotius, Pufendorf, Barbeyrac, and Swift, the book also reevaluates the Enlightenment itself.