Dreams in late antiquity : studies in the imagination of a culture

تعبیر خواب یکی از ویژگی‌های بارز دنیای فکری و خیالی اواخر دوران باستان، برای شهدا و جادوگران، فیلسوفان و متکلمان، مشرکان و موحدان بود. به دلیل دشواری یافتن توضیح در مورد رواج پیشگویی رویاها، دانش پژوهان مدرن اغلب آن را به عنوان یک ضعف فرهنگی محکوم کرده اند، و آن را یک فروپاشی جمعی به خرافه محض می دانند. پاتریشیا کاکس میلر در این کتاب از منابع بت پرستی، یهودی و مسیحی و نظریه نشانه شناسی مدرن استفاده می کند تا اهمیت یکپارچه رویاها را در اندیشه و زندگی اواخر دوران باستان نشان دهد. او استدلال می‌کند که ادبیات رویایی یونانی-رومی به‌عنوان زبان نشانه‌ها عمل می‌کند که الگوی شخصی و فرهنگی تخیل را شکل می‌دهد و به ایده‌هایی مانند زمان، تاریخ کیهانی و خود جوهری ملموس می‌دهد.


میلر. ابتدا تئوری های مربوط به رؤیا را با تأکید بر روش های الهیاتی، فلسفی و هرمنوتیکی رمزگشایی رویاها و همچنین کاربردهای عملی رویاها، به ویژه در جادو و آیین اسکلپیوس، مورد بحث قرار می دهد. او سپس موارد شش رویاپرداز یونانی-رومی را در نظر می‌گیرد: هرماس، پرپتوآ، آلیوس آریستیدس، جروم، گریگوری نیسا، و گریگوری نازیانوس. خوانش‌های مفصل او راه‌هایی را روشن می‌سازد که رویاها راه‌حل‌هایی برای مشکلات اخلاقی و مذهبی ارائه می‌کنند، به پیکربندی مجدد جنسیت و هویت اجازه می‌دهند، فرصت‌هایی را برای بیان ایده‌های اخلاقی فراهم می‌کنند، و در مجموع به عنوان وسیله‌ای برای ایجاد معنا و نظم در جهان عمل می‌کنند.

Dream interpretation was a prominent feature of the intellectual and imaginative world of late antiquity, for martyrs and magicians, philosophers and theologians, polytheists and monotheists alike. Finding it difficult to account for the prevalence of dream-divination, modern scholarship has often condemned it as a cultural weakness, a mass lapse into mere superstition. In this book, Patricia Cox Miller draws on pagan, Jewish, and Christian sources and modern semiotic theory to demonstrate the integral importance of dreams in late-antique thought and life. She argues that Graeco-Roman dream literature functioned as a language of signs that formed a personal and cultural pattern of imagination and gave tangible substance to ideas such as time, cosmic history, and the self.


Miller first discusses late-antique theories of dreaming, with emphasis on theological, philosophical, and hermeneutical methods of deciphering dreams as well as the practical uses of dreams, especially in magic and the cult of Asclepius. She then considers the cases of six Graeco-Roman dreamers: Hermas, Perpetua, Aelius Aristides, Jerome, Gregory of Nyssa, and Gregory of Nazianus. Her detailed readings illuminate the ways in which dreams provided solutions to ethical and religious problems, allowed for the reconfiguration of gender and identity, provided occasions for the articulation of ethical ideas, and altogether served as a means of making sense and order of the world.