Domesticated: Evolution in a Man-Made World

بدون گیاهان و حیوانات اهلی شده ما، تمدن بشری آنطور که می دانیم وجود نداشت.

اگر اهلی سازی نبود، ما همچنان در سطح معیشتی به عنوان شکارچی-گردآورنده زندگی می کردیم. . تصادفی نیست که مهد تمدن -خاورمیانه- جایی است که گوسفندها، بزها، خوکها، گاوها و گربه ها به طور سرنوشت سازی ارتباط صمیمی خود را با انسان ها آغاز کردند.

قبل از انقلاب کشاورزی، شاید 10 مورد وجود داشت. میلیون انسان روی زمین الان بیش از 7 میلیارد نفر هستیم. گونه های اهلی ما نیز در تضاد کامل با اجداد وحشی خود رشد کرده اند. در یک محیط ساخته شده توسط انسان - یا جهان ساخته دست بشر - اهلی شدن به صرفه است.

اهلی شدن قبل از هر چیز یک فرآیند تکاملی است. آنچه بیشتر حیوانات اهلی را از اجداد وحشی آنها متمایز می کند، تغییرات ژنتیکی است که منجر به رام بودن، توانایی تحمل نزدیکی انسان می شود. اما انتخاب برای رام بودن اغلب منجر به مجموعه ای از محصولات جانبی به ظاهر نامرتبط می شود، از جمله گوش های فلاپی، تغییرات اسکلتی، کاهش پرخاشگری، افزایش اجتماعی بودن و کاهش اندازه مغز. این یک بسته بسته است که به عنوان سندرم اهلی‌سازی شناخته می‌شود.

عناصر سندرم اهلی‌سازی را می‌توان در هر گونه اهلی یافت - نه تنها گربه‌ها، سگ‌ها، خوک‌ها، گوسفندان، گاوها و اسب‌ها، بلکه در مخلوقات اخیر انسان نیز یافت می‌شود. مانند شتر اهلی، گوزن شمالی و موش آزمایشگاهی. این که اهلی شدن منجر به این مجموعه تغییرات در چنین طیف گسترده ای از پستانداران می شود، یک داستان تکاملی جذاب است، داستانی که به طور کلی روند تکامل را روشن می کند.

ما انسان ها نیز نشانه هایی از اهلی شدن را نشان می دهیم. سندرم، که برخی معتقدند کلید موفقیت تکاملی ما بود. با این دیدگاه، تکامل انسان به‌ویژه به موازات تکامل سگ‌ها از گرگ است.

یک داستان‌سرای طبیعی، ریچارد سی. فرانسیس، تاریخ، باستان‌شناسی و مردم‌شناسی را می‌بافد تا روایتی جذاب خلق کند و در عین حال بی‌نظیرترین‌ها را با هم ترکیب کند. ایده های لبه در زیست شناسی قرن بیست و یکم، از ژنومیک تا evo-devo.

Without our domesticated plants and animals, human civilization as we know it would not exist.

We would still be living at subsistence level as hunter-gatherers if not for domestication. It is no accident that the cradle of civilization―the Middle East―is where sheep, goats, pigs, cattle, and cats commenced their fatefully intimate association with humans.

Before the agricultural revolution, there were perhaps 10 million humans on earth. Now there are more than 7 billion of us. Our domesticated species have also thrived, in stark contrast to their wild ancestors. In a human-constructed environment―or man-made world―it pays to be domesticated.

Domestication is an evolutionary process first and foremost. What most distinguishes domesticated animals from their wild ancestors are genetic alterations resulting in tameness, the capacity to tolerate close human proximity. But selection for tameness often results in a host of seemingly unrelated by-products, including floppy ears, skeletal alterations, reduced aggression, increased sociality, and reduced brain size. It's a package deal known as the domestication syndrome.

Elements of the domestication syndrome can be found in every domesticated species―not only cats, dogs, pigs, sheep, cattle, and horses but also more recent human creations, such as domesticated camels, reindeer, and laboratory rats. That domestication results in this suite of changes in such a wide variety of mammals is a fascinating evolutionary story, one that sheds much light on the evolutionary process in general.

We humans, too, show signs of the domestication syndrome, which some believe was key to our evolutionary success. By this view, human evolution parallels the evolution of dogs from wolves, in particular.

A natural storyteller, Richard C. Francis weaves history, archaeology, and anthropology to create a fascinating narrative while seamlessly integrating the most cutting-edge ideas in twenty-first-century biology, from genomics to evo-devo.