Does History Make Sense?: Hegel on the Historical Shapes of Justice

فلسفه تاریخ هگل - که اکثر منتقدان آن را به عنوان نظریه ای از پیشرفت اجتناب ناپذیر به سمت تمدن مدرن اروپایی می دانند - امروزه به طور گسترده به عنوان یک شکست تلقی می شود. در آیا تاریخ معنا دارد؟ تری پینکارد استدلال می‌کند که درک هگل از پیشرفت تاریخی آن نوع روایت غایت‌شناسانه یا ترقی‌گرایانه‌ای نیست که مخالفان آن ادعا می‌کنند، بلکه مبتنی بر درک ظریفی از ذهنیت انسانی است.

پینکارد نشان می‌دهد که برای هگل چنین است. زمانی که انسان ها راهی جدید برای درک خود به عنوان موجودات عقلانی و خودآگاه پیدا کردند، میان مدرنیته و همه چیزهایی که پیش از آن آمده بود، گسستی رخ داد. در دیدگاه هگل از تاریخ، با تغییر شرایط اجتماعی و ظهور اشکال جدیدی از سوبژکتیویته، انواع مختلف حس‌سازی قابل دوام می‌شوند. در هسته اصلی این تغییرات، مفاهیم در حال تکامل از عدالت - در مورد اینکه چه کسی صلاحیت حکومت بر دیگران را دارد - است. هگل معتقد است در اروپای مدرن، درک بی‌سابقه‌ای از عدالت به مثابه آزادی پدید آمد که بر اساس این تصور است که هر انسانی باید بر خود حکومت کند. آزادی شکل قوی تری از عدالت نسبت به تصورات قبلی است، بنابراین پیشرفت در واقع حاصل شده است. اما عدالت، مانند سلامت، مستلزم تلاش مداوم برای حفظ است و هرگز نمی تواند به طور کامل به دست آید.

از نظر هگل، فلسفه و تاریخ جدایی ناپذیرند. دفاع جانانه پینکارد از دیدگاه هگلی از تاریخ، نقش اساسی در ارزیابی مجدد آثار فیلسوف معاصر خواهد داشت.

Hegel’s philosophy of history―which most critics view as a theory of inevitable progress toward modern European civilization―is widely regarded as a failure today. In Does History Make Sense? Terry Pinkard argues that Hegel’s understanding of historical progress is not the kind of teleological or progressivist account that its detractors claim, but is based on a subtle understanding of human subjectivity.

Pinkard shows that for Hegel a break occurred between modernity and all that came before, when human beings found a new way to make sense of themselves as rational, self-aware creatures. In Hegel’s view of history, different types of sense-making become viable as social conditions change and new forms of subjectivity emerge. At the core of these changes are evolving conceptions of justice―of who has authority to rule over others. In modern Europe, Hegel believes, an unprecedented understanding of justice as freedom arose, based on the notion that every man should rule himself. Freedom is a more robust form of justice than previous conceptions, so progress has indeed been made. But justice, like health, requires constant effort to sustain and cannot ever be fully achieved.

For Hegel, philosophy and history are inseparable. Pinkard’s spirited defense of the Hegelian view of history will play a central role in contemporary reevaluations of the philosopher’s work.