Disordered: The Holy Icon and Racial Myths

کهن‌الگوهای نژادی در تصور غربی‌ها به چشم می‌خورد. جمعیت سیاه‌پوستان، به‌ویژه، اغلب به‌عنوان ذاتاً بی‌نظم تصویر شده‌اند، و تصور می‌شود که حضور آنها تأثیری بی‌نظم دارد - در واقع، حضور آنها به‌عنوان تهدیدی برای جامعه متمدن تلقی می‌شود. این تهدید مشهود به سیاهی است که به تاریخ طولانی تبعیض و ظلم آمریکا دامن زده است.

در قلب این نوع نگاه نژادپرستانه یک ادعای الهیاتی مهم وجود دارد: این که وضعیت درونی فرد را می توان از طریق بیرونی تشخیص داد. ویژگی های بدن در دوران بیزانس تصور می شد که نماد مقدس منعکس کننده نظم صحیح خداوند است. کسانی که نماد را رد کردند، دستور خدا را رد کردند. بدنهای ظاهراً ناقص کسانی که دستور مقدس خدا را رد می کردند به عنوان یک علامت هشدار عمل می کرد. با استفاده از چارچوب الهیات شمایل، بی نظم به بررسی رابطه بین غیرسفیدپوستان، و همچنین غیرمردانه، بدن و جامعه متمدن در لحظات کلیدی در توسعه مدرنیته می پردازد. جسیکا وای فونگ ونگ نشان می دهد که کهن الگوی سفیدی (مرد) چگونه نظم اجتماعی مناسب را تعریف می کند. ستایش مرد سفید پوست به عنوان آرمان مقدس قدرت قابل توجهی بر شکل گیری سوژه ها و شکل دادن به جامعه دارد. در این مورد، پرستش سفیدی به طور کلی، و مردانگی سفیدپوستان به طور خاص، به عنوان زمین مقدسی عمل می کند که ساختارهای ظالمانه جامعه غربی بر روی آن بنا شده است.

خوانش نمادین نژاد ارائه شده در اینجا نه تنها یک موضوع را ایجاد می کند. فرصتی برای تجزیه و تحلیل، اما همچنین فضایی را برای مداخله سازنده مسیحی باز می کند که با شیوه های مشکل دار در قلب نگاه نژادپرستانه مقابله می کند. عیسی همه مردم را به دیدی متفاوت دعوت می‌کند، دیدگاهی که مفروضات مخرب و مخرب موجود در منطق نژادی غالب را در هم می‌شکند. با یادگیری دیدن عیسی، نماد واقعی خدا، می آموزیم که درست ببینیم. و وقتی به درستی ببینیم، نظمی که هویت و رابطه ما را تعریف می کند، جبران می شود.

Archetypes of race loom large within the Western imagination. The Black population, in particular, has often been pictured as inherently disordered, and their presence thought to have a disordering effect―indeed, their presence has been seen as a threat to civilized society. It is this perceived threat of blackness that has fueled America’s long history of discrimination and oppression.

At the heart of this racialized way of seeing is a significant theological assertion: that one’s internal state can be discerned through the external attributes of the body. In the Byzantine era, the holy icon was thought to reflect the proper order of God; those who rejected the icon rejected God’s order. The supposedly deficient bodies of those who rejected the holy order of God functioned as a warning sign. Using the framework of icon theology, Disordered explores the relationship between non-white, as well as non-masculine, bodies and civilized society at key moments in the development of modernity. Jessica Wai-Fong Wong demonstrates how the archetype of (male) whiteness has come to define proper social order. The veneration of the white man as holy ideal wields significant power over the formation of subjects and the shaping of society. In this case, worship of whiteness in general, and white masculinity in particular, functions as the sacred ground upon which the oppressive structures of Western society are built.

The iconic reading of race offered here not only creates an opportunity for analysis but also opens up a space for constructive christological intervention that confronts the troubled practices at the heart of racialized sight. Jesus invites all people into a different way of seeing, one that shatters the distorting and destructive assumptions embedded within the dominant racial logic. By learning to see Jesus, the true icon of God, we learn to see rightly. And, when we see rightly, the order defining our identity and relationality is redeemed.