Discursive Design: Critical, Speculative, and Alternative Things

طراحی خوب راه‌حل‌هایی برای مشکلات ارائه می‌دهد. ساختمان‌ها، تجهیزات پزشکی، لباس‌ها، و ظروف آشپزخانه و سایر اشیاء ما را بهبود می‌بخشد. اما اگر طراحی بتواند مشکلات اجتماعی را نیز با ایجاد تغییرات ایدئولوژیک مثبت بهبود بخشد، چه؟ در این کتاب، بروس و استفانی تارپ شیوه‌های طراحی انتقادی اخیر را بررسی کرده و زمینه‌ای جدید و فراگیرتر از عملکرد اجتماعی را پیشنهاد می‌کنند: طراحی گفتمانی. در حالی که بسیاری طراحی خوب را محجوب، شهودی، نامرئی و از نظر فکری بی‌طلاق می‌دانند، طراحی گفتمانی در عوض عقل را مورد هدف قرار می‌دهد و باعث تأمل در خود و برانگیختن تخیل می‌شود. طراحی گفتمانی (برگرفته از «گفتمان») مرزهای نحوه استفاده از طراحی را گسترش می‌دهد – اینکه چگونه اشیا در واقع خوب (ها) برای تفکر هستند.

طراحی گفتمانی ما را دعوت می‌کند تا اشیا را در نوری جدید ببینیم، تا بیشتر از شکل اولیه و کاربرد آنها درک کنیم. بروس و استفانی تارپ فراتر از کانون‌های مختلف طراحی انتقادی، طراحی نظری، تخیلی طراحی، طراحی استفهامی، و طراحی خصمانه، چشم‌اندازی جامع‌تر و یکپارچه‌تر و همچنین روش‌های نوآورانه ایجاد می‌کنند. آنها نه تنها انتقاد اجتماعی ارائه می‌کنند، بلکه به بررسی این موضوع نیز می‌پردازند که چگونه می‌توان از اشیاء، برای مثال، توسط مشاوران در جلسات درمانی، توسط شوراهای شهر برای تسهیل بحث‌های پیش از رای‌گیری، توسط فعالانی که به دنبال مشارکت هستند، و توسط موسسات و صنعت برای درک بهتر ارزش‌ها استفاده کرد. ، باورها و نگرش های کسانی که به آنها خدمت می کنند. طراحی گفتمانی جرقه راه‌های جدید تفکر می‌دهد، و تنها از طریق تفکر جدید است که آینده اجتماعی-فرهنگی ما می‌تواند تغییر کند.

Good design provides solutions to problems. It improves our buildings, medical equipment, clothing, and kitchen utensils, among other objects. But what if design could also improve societal problems by prompting positive ideological change? In this book, Bruce and Stephanie Tharp survey recent critical design practices and propose a new, more inclusive field of socially minded practice: discursive design. While many consider good design to be unobtrusive, intuitive, invisible, and undemanding intellectually, discursive design instead targets the intellect, prompting self-reflection and igniting the imagination. Discursive design (derived from “discourse”) expands the boundaries of how we can use design—how objects are, in effect, good(s) for thinking.

Discursive Design invites us to see objects in a new light, to understand more than their basic form and utility. Beyond the different foci of critical design, speculative design, design fiction, interrogative design, and adversarial design, Bruce and Stephanie Tharp establish a more comprehensive, unifying vision as well as innovative methods. They not only offer social criticism but also explore how objects can, for example, be used by counselors in therapy sessions, by town councils to facilitate a pre-vote discussions, by activists seeking engagement, and by institutions and industry to better understand the values, beliefs, and attitudes of those whom they serve. Discursive design sparks new ways of thinking, and it is only through new thinking that our sociocultural futures can change.