Discourses of Vision in Nineteenth-Century Britain: Seeing, Thinking, Writing

این کتاب ارزیابی مجددی مبتکرانه از نحوه تفکر و نوشتن ویکتوریایی ها درباره تجربه بصری ارائه می دهد. این استدلال می‌کند که فناوری‌های بصری جدید، شیوه‌های جدید دیدن را بیان می‌کنند، و از آن‌ها برای کشف گفتمان‌های بصری استفاده می‌کنند که نحوه مفهوم‌سازی و بیان تجربیات بصری را تسهیل می‌کنند، آگاه می‌کنند و شکل می‌دهند. با انجام این کار، کتاب آثار ادبی و غیرداستانی نویسندگان مشهوری از جمله جورج الیوت، چارلز دیکنز، جی.اچ. لویس، مکس نورداو، هربرت اسپنسر، و جوزف کنراد، و همچنین روشن کردن آثار کمتر شناخته شده برگرفته از مطبوعات دوره ای. این کتاب با آشکار کردن گفتمان‌هایی که پیرامون فناوری‌های بصری شکل گرفته‌اند، به چالش می‌کشد و بر اساس دانش موجود، مدلی قدرتمند جدید ارائه می‌کند که به وسیله آن می‌توان درک کرد که ویکتوریایی‌ها چگونه چشم‌انداز را تجربه کرده، مفهوم‌سازی کرده‌اند و درباره آن نوشته‌اند.

This book offers an innovative reassessment of the way Victorians thought and wrote about visual experience. It argues that new visual technologies gave expression to new ways of seeing, using these to uncover the visual discourses that facilitated, informed and shaped the way people conceptualised and articulated visual experience. In doing so, the book reconsiders literary and non-fiction works by well-known authors including George Eliot, Charles Dickens, G.H. Lewes, Max Nordau, Herbert Spencer, and Joseph Conrad, as well as shedding light on less-known works drawn from the periodical press. By revealing the discourses that formed around visual technologies, the book challenges and builds upon existing scholarship to provide a powerful new model by which to understand how the Victorians experienced, conceptualised, and wrote about vision.