Directions in Tropical Agroforestry Research: Adapted from selected papers presented to a symposium on Tropical Agroforestry organized in connection with the annual meetings of the American Society of Agronomy, 5 November 1996, Indianapolis, Indiana, USA

مناطق وسیعی از مناطق گرم و مرطوب استوایی در جنوب شرقی آسیا، اقیانوس آرام، آمریکای لاتین، دریای کارائیب و آفریقا تپه ای یا کوهستانی هستند. جکسون و شر (1995) تخمین می زنند که این مناطق دامنه تپه های گرمسیری 500 میلیون نفر یا یک دهم جمعیت کنونی جهان ساکن هستند که بسیاری از آنها کشاورزی معیشتی انجام می دهند. منطقه ای که بیشترین آسیب را دیده است آسیا است که کمترین سطح زمین قابل کشت سرانه را دارد. گذشته از مناطق محدود تراس های آبی، بیشتر زمین های شیب دار که 60 تا 90 درصد منابع زمین در بسیاری از کشورهای آسیای جنوب شرقی را تشکیل می دهد، در توسعه اقتصادی منطقه دور زده شده است (Maglinao and Hashim, 1993). . بر خلاف ثروت نسبی مزارع برنج آبی در مناطق دشتی که از انقلاب سبز منتفع شده اند، فقر در این مناطق اغلب زیاد است. رشد سریع جمعیت در برخی کشورها نیز مشکلات مناطق دامنه تپه را تشدید می کند. مردم به طور فزاینده ای از مناطق پست و با پتانسیل بالا که زمین کمیاب است به مناطق دورافتاده در دامنه تپه مهاجرت می کنند. چنین مهاجرتی، همراه با رشد ذاتی بالای جمعیت، تغییر کاربری زمین را از معیشتی به کشاورزی دائمی در شیب‌های شکننده وادار می‌کند و مجموعه جدیدی از مشکلات اجتماعی، اقتصادی و زیست‌محیطی ایجاد می‌کند (گاریتی، 1993؛ مگلینائو و هاشم). ، 1993).

Large areas of the warm, humid tropics in Southeast Asia, the Pacific, Latin America, the Caribbean, and Africa are hilly or mountainous. Jackson and Scherr (1995) estimate that these tropical hillside areas are inhabited by 500 million people, or one-tenth of the current world population, many of whom practice subsistence agriculture. The region most affected is Asia which has the lowest area of arable land per capita. Aside from limited areas of irrigated terraces, most of the sloping land, which constitutes 60% to 90% of the land resources in many Southeast Asian countries, has been by-passed in the economic development of the region (Maglinao and Hashim, 1993). Poverty in these areas is often high, in contrast to the relative wealth of irri­ gated rice farms in lowland areas that benefited from the green revolution. Rapid population growth in some countries is also exacerbating the problems of hillside areas. Increasingly, people are migrating from high-potential lowland areas where land is scarce to more remote hillside areas. Such migra­ tion, together with inherent high population growth, is forcing a transforma­ tion in land use from subsistence to permanent agriculture on fragile slopes, and is creating a new suite of social, economic, and environmental problems (Garrity, 1993; Maglinao and Hashim, 1993).