Direct Myocardial Revascularization: History, Methodology, Technology

پنج سال گذشته شاهد علاقه فزاینده ای به موضوع بازسازی عروقی با لیزر ترانس میوکارد (TMR) بوده ایم همانطور که با تعداد چکیده های ارائه شده در جلسات انجمن قلب آمریکا و کالج آمریکایی قلب و عروق نشان داده شده است (شکل). ایده ها و مفاهیم مرتبط با این روش خاص عروق مجدد میوکارد حتی در این مدت کوتاه به طرز چشمگیری تغییر کرده است. فرض اصلی قلب پستانداران "در حال تکامل" برای بازسازی یک گردش خون خزنده مانند با ایجاد کانال های متعدد از طریق میوکارد تقریباً (اما شاید نه کاملاً) کاملاً رد شده است. در حال حاضر، رایج ترین تصور این است که یک پاسخ رگ زایی به ساخت کانال میوکارد وجود دارد. تصور می‌شود که این توسعه رگ‌های خونی جدید مسئول بهبود آشکار علائم و جریان خون است. در طول مسیر، این ایده که یک کانال می تواند باز بماند و اجازه دهد خون به طور مستقیم از محفظه بطنی جریان یابد، پشتیبانی کمی پیدا کرده است. به جای بررسی مستقیم همه این موضوعات و صرفاً تکرار مقالات منتشر شده قبلی، هدف ما اتخاذ رویکردی بدیع بود: یعنی عقب‌نشینی از این استدلال‌ها و ارائه چشم‌انداز از نقطه نظر فاصله. در مورد عروق ترانس میوکارد، فاصله هم از نظر تاریخچه و هم از نظر روش و دانش از سایر زمینه های تحقیقاتی حاصل می شود. از نظر تاریخی، روش‌های نوآورانه عروق قلبی عروقی به هیچ وجه غیر معمول نیستند. دو فصل اول به این دیدگاه تاریخی می پردازد.

The last five years have witnessed an increasing interest in the subject of transmyocardial laser revascularization (TMR) as illustrated by the number of abstracts presented at the meetings of the American Heart Association and the American College of Cardiology (Figure). The ideas and concepts associated with this particular method of myocardial revascularization have changed dramatically over even this short period of time. The original premise of "de-evolving" mammalian hearts to recreate a reptilian-like myocardial circulation by making multiple channels through the myocardium has been almost (but perhaps not quite) completely dismissed. Now, the most popular notion is that there is an angiogenic response to myocardial channel making. It is this development of new blood vessels that is thought to be responsible for the apparent improvements in symptoms and blood flow. Along the way, the idea that a channel could stay open and allow blood to flow directly from the ventricular chamber has found little support. Rather than directly explore all of these issues and merely duplicate previously published articles, our aim was to take a novel approach: that is, to step back from these arguments and provide perspective from the vantage point of distance. In the case of trans myocardial revascularization, distance comes both in terms of history and in terms of methodology and knowledge from other fields of research. Historically, innovative methods of myocardial revascularization are by no means uncommon. The first two chapters deal with this historical' perspective.