برای ارتباط با ما می توانید از طریق شماره موبایل زیر از طریق تماس و پیامک با ما در ارتباط باشید

09117307688
09117179751

در صورت عدم پاسخ گویی از طریق پیامک با پشتیبان در ارتباط باشید

دسترسی نامحدود

برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند

ضمانت بازگشت وجه

درصورت عدم همخوانی توضیحات با کتاب

پشتیبانی

از ساعت 7 صبح تا 10 شب

دانلود کتاب Dion Cassius: Histoire romaine. Livres 36 & 37

دانلود کتاب تاریخ روم. کتاب 36 و 37

مشخصات کتاب

Dion Cassius: Histoire romaine. Livres 36 & 37

دسته بندی: تاریخ
ویرایش: 2 
نویسندگان: Dio Cassius,  Marianne Coudry. Guy Lachenaud  
سری: Collection des universités de France. Série grecque 510 
ISBN (شابک) : 9782251005942, 2251005943 
ناشر: Les Belles Lettres 
سال نشر: 2018 
تعداد صفحات: 426 
زبان: French 
فرمت فایل : PDF (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود) 
حجم فایل: 17 مگابایت

قیمت کتاب (تومان) : 44,000

میانگین امتیاز به این کتاب :
تعداد امتیاز دهندگان : 8

در صورت تبدیل فایل کتاب Dion Cassius: Histoire romaine. Livres 36 & 37 به فرمت های PDF، EPUB، AZW3، MOBI و یا DJVU می توانید به پشتیبان اطلاع دهید تا فایل مورد نظر را تبدیل نمایند.

توجه داشته باشید کتاب تاریخ روم. کتاب 36 و 37 نسخه زبان اصلی می باشد و کتاب ترجمه شده به فارسی نمی باشد. وبسایت اینترنشنال لایبرری ارائه دهنده کتاب های زبان اصلی می باشد و هیچ گونه کتاب ترجمه شده یا نوشته شده به فارسی را ارائه نمی دهد.

توضیحاتی در مورد کتاب تاریخ روم. کتاب 36 و 37

کتاب 36 اولین کتابی است که به سنت مستقیم به ما رسیده است و مانند کتاب 37 دارای شکاف های بسیار کمی است، اما به بحث در مورد دو سؤال منجر می شود، یکی بخیه بین 36 و 37 و دیگری از ویرایش. مبدأ گزارش مربوط به امور کرت. این دو کتاب که وقایع سال‌های 69 تا 60 را در بر می‌گیرند را می‌توان با عنوان «پمپیوس» توصیف کرد. آنها در سطح خارجی با آخرین مرحله از جنگ میتریدات و فتح شرق یونان توسط پمپئوس، و در روم، با ابراز قدرت پومپه، و با ظهور مخالفانی مطابقت دارند. او را به نزدیک شدن به سزار و کراسوس سوق دهید تا "نخستین سه گانه" را تشکیل دهد. این وقایع از متون دیگر شناخته شده است و اصالت این کتابها در خود اطلاعات نهفته نیست، اگرچه در مورد حقایق خاص، به ویژه ماهیت نهادی، بدون معادل است. ما جدول مفصلی از تطابق با داستان های موازی ارائه می دهیم: سیسرو (گفتار و مکاتبات)، سالوست (تاریخ و کاتلین)، پلوتارک (زندگی لوکولوس، پومپی، سزار، سیسرون)، لیوی (فقط برای این دوره Periochae)، آپیان ( جنگ میتریداتیک و جنگ های داخلی). این مقایسه ارزیابی کار دیون، تجزیه و تحلیل انتخاب های روایی او، شناسایی اشارات ادبی و پی بردن به اطلاعاتی که او تنها کسی است که می دهد ممکن می سازد. اگرچه چارچوب تحلیلی و تمایز بین امور داخلی و امور خارجی وجود دارد، تجزیه و تحلیل اثر ترکیب نشان می‌دهد که دیون با ایجاد مجموعه‌های روایی، به‌ویژه برای شرح لشکرکشی‌های نظامی، و با بیان رویدادهای خارجی، از برداشت ناهمگونی اجتناب می‌کند. و رویدادهای رم دیون به عنوان مورخ لشکرکشی‌های لوکولوس و پومپه، عموماً از پیشینیانش با متانت گزارشش متمایز می‌شود، اما برخی از بخش‌ها با بلاغت و نمایش‌پردازی مشخص می‌شوند، مانند نبرد سرنوشت‌ساز علیه میتریداتس و مرگ او. انحرافات (مثلاً در مورد محاصره اورشلیم، augurium salutis یا استاندارد Janiculum) مستقیماً با سیر وقایع مرتبط است. علاوه بر این، زمانی که داستان خود را با تأملات و اظهارات قضاوتی همراه می کند، اصالت خاصی را نشان می دهد. یک بازتاب تاریخی در مقیاس بزرگ واقعاً موضوع مشترک است. اگر سال 69 که کتاب 36 باز می شود با گسترش درگیری ها در آسیا (تیگرانس و میتریدات) مشخص می شود، نقطه عطف واقعی در سال 67 اتفاق می افتد، با فرمان فوق العاده ای که به پمپی نسبت داده می شود. به همین دلیل است که رای به قانون گابینیا بخش بزرگی از کتاب را به خود اختصاص داده است و موضوع نگارش بسیار دقیقی است، با مجموعه ای استثنایی از سه گفتار، که استدلال و جنبه های رسمی آن با دقت مورد بررسی قرار گرفته است (بی شک پومپه مورد مطالعه قرار گرفته است. ساختگی). به گفته مورخ، این سخنرانی ها بر شخصیت تعیین کننده این مرحله از گذار از جمهوری به سلطنت تأکید می کند و علاقه او را به مسائل نهادی نشان می دهد. به طور مشابه، توطئه Catiline بخش مهمی از کتاب 37 را تشکیل می دهد و به دیون اجازه می دهد تا بازتاب بسیار انتقادی در مورد تضعیف سنا ارائه دهد. جایگاهی که به شخصیت ها داده می شود با دیدگاه کلی کتاب های جمهوری مطابقت دارد: به عنوان مثال، تضاد بین شکست لوکولوس و موفقیت پومپه، سلطه سیاسی آینده او را پیش بینی می کند، و ارائه پومپه، سزار و سیسرو به گونه ای طراحی شده است که آماده شدن برای رویدادهای بعدی تأثیر تضاد و کنایه و رفتار سیاسی بسیار بیشتر از نگرانی برای انسجام روانی اهمیت دارد.

توضیحاتی درمورد کتاب به خارجی

Le livre 36 est le premier qui nous soit parvenu par la tradition directe, et, comme le livre 37, il comporte très peu de lacunes, mais elles amènent à discuter deux questions, celle de la suture entre 36 et 37 et celle de la rédaction originelle du récit concernant les affaires de Crète. Ces deux livres, qui couvrent les événements des années 69 à 60, peuvent être qualifiés de « pompéiens ». Ils correspondent, sur le plan extérieur, à la dernière phase de la guerre de Mithridate et à la conquête pompéienne de l'Orient grec, et, à Rome, à l'affirmation de la puissance de Pompée, et à la montée des oppositions qui vont le conduire à se rapprocher de César et de Crassus pour former le « premier triumvirat ». Ces événements sont connus par d’autres textes, et l’originalité de ces livres ne se trouve pas dans l’information elle-même, quoique sur certains faits, d’ordre institutionnel notamment, elle soit sans équivalent. Nous présentons un tableau détaillé des concordances avec les récits parallèles : Cicéron (discours et correspondance), Salluste (Histoires et Catilina), Plutarque (Vies de Lucullus, de Pompée, de César, de Cicéron), Tite-Live (pour cette période uniquement les Periochae), Appien (Guerre mithridatique et Guerres civiles). Cette comparaison permet d’évaluer le travail de Dion, d’analyser ses choix narratifs, de repérer des allusions littéraires et de se rendre compte des informations qu’il est le seul à donner. Bien que la trame annalistique et la distinction entre affaires intérieures et affaires extérieures soient présentes, l’analyse du travail de composition montre que Dion évite l’impression d’hétérogénéité en constituant des ensembles narratifs, notamment pour le récit des campagnes militaires, et en articulant événements extérieurs et événements de Rome. En tant qu’historien des campagnes de Lucullus et Pompée, Dion se distingue généralement de ses prédécesseurs par la sobriété de son récit, mais certains passages sont très marqués par la rhétorique et la dramatisation, comme la bataille décisive livrée contre Mithridate et sa mort. Les digressions (par exemple à propos du siège de Jérusalem, de l’augurium salutis ou de l’étendard du Janicule) sont en relation directe avec le cours des événements. En outre, il fait preuve d’une certaine originalité quand il accompagne son récit de réflexions et d’énoncés sentencieux. Une réflexion historique de grande ampleur est vraiment le fil conducteur. Si l’année 69 sur laquelle s’ouvre le livre 36 est marquée par l’élargissement des conflits en Asie (Tigrane et Mithridate), le véritable tournant se produit en 67, avec le commandement extraordinaire attribué à Pompée. C’est pourquoi le vote de la loi Gabinia occupe une grande partie du livre et fait l’objet d’une rédaction particulièrement soignée, avec un ensemble exceptionnel de trois discours, dont l’argumentation et les aspects formels sont étudiés avec précision (celui de Pompée est sans doute fictif). Ces discours soulignent le caractère décisif, selon l’historien, de cette étape du passage de la République au Principat et manifestent son intérêt pour les questions institutionnelles. De même la conjuration de Catilina forme une part importante du livre 37, et permet à Dion de livrer une réflexion très critique sur l’affaiblissement du Sénat. La place accordée aux personnages est cohérente avec la perspective d’ensemble des livres républicains : par exemple, le contraste entre l’échec de Lucullus et la réussite de Pompée anticipe sur sa domination politique future, et la présentation de Pompée, César et Cicéron est conçue de façon à préparer les événements ultérieurs. Les effets de contraste et d’ironie et les comportements politiques comptent bien plus que le souci de cohérence psychologique.