Die wirtschaftliche Nutzungsdauer von Anlagegütern

مشکل استهلاک برای حسابداری تجاری اهمیت زیادی دارد. به همین دلیل، همواره در ادبیات مدیریت بازرگانی، نه تنها در توضیحات کلی حسابداری، بلکه در تعدادی از آثار ویژه گسترده، به طور گسترده مورد توجه قرار گرفته است. قابل توجه است که هیچ یک از این آثار به طور دقیق به مشکل عمر مفید پرداخته نمی شود، اگرچه راه حل این مشکل برای میزان استهلاک دوره ای اهمیت بسیار زیادی دارد. ظاهراً اکثر نویسندگان عمر مفید فنی را تنها مبنای قابل اعتماد برای استهلاک می دانند، بدون در نظر گرفتن اینکه عمر مفید فنی نیز به وضوح تعریف نشده است، اما تا حد زیادی به سطح هزینه های تعمیر و نگهداری مداوم بستگی دارد. اما برای یک محاسبه اقتصادی، فقط عمر مفید اقتصادی می تواند تعیین کننده باشد. زمانی پایان می یابد که یک سیستم به دلایل اقتصادی با سیستم دیگری جایگزین شود. با این حال، این دانش از نظریه سرمایه گذاری هنوز به عمل حسابداری تجاری منتقل نشده است. این تلاش با گسترش بیشتر تئوری سرمایه گذاری در کار حاضر ترکیب شده است، و این همان چیزی است که آن را به ویژه مهم می کند.

Das Problem der Abschreibungen ist für die Praxis des betrieblichen Rechnungs­ wesens von großer Bedeutung. Deshalb wurde es in der betriebswirtschaftlichen Literatur von jeher ausführlich berücksichtigt, und zwar nicht nur in den allge­ meinen Darstellungen des Rechnungswesens, sondern auch in einer Reihe umfang­ reicher Spezialarbeiten. Auffällig ist, daß es in all diesen Arbeiten an einer ein­ gehenden Auseinandersetzung mit dem Problem der Nutzungsdauer fehlt, obgleich die Lösung dieses Problems für die Höhe der periodischen Abschreibung von ent­ scheidender Bedeutung ist. Die meisten Autoren betrachten offenbar die technische Nutzungsdauer als die einzig zuverlässige Grundlage der Abschreibung, ohne dabei zu berücksichtigen, daß auch die technische Nutzungsdauer nicht eindeutig feststeht, sondern weitgehend von der Höhe des laufenden Erhaltungsaufwandes abhängt. Für eine ökonomische Rechnung kann aber nur die wirtschaftlidle Nutzungsdauer maßgebend sein; sie ist dann beendet, wenn eine Anlage aus wirtschaftlichen Grün­ den durch eine andere ersetzt werden sollte. Diese Erkenntnis der Investitionstheorie ist aber bisher noch nidlt auf die Praxis des betrieblidlen Rechnungswesens über­ tragen worden. Verbunden mit einem weiteren Ausbau der Investitionstheorie wird in der vorliegenden Arbeit dieser Versuch gemadlt, und darin liegt ihre besondere Bedeutung.