Die Wirkung von Substanzen auf den Netzbau der Spinne als biologischer Test

2 قبلاً وجود نداشت. بر اساس بررسی کلی، اگر ماده ناشناخته ای بر ساختار تار عنکبوت تأثیر داشته باشد، باید بتوان آن را طبقه بندی کرد. این امر با توجه به مشکل فعلی آزمایش بیولوژیکی مایعات بدن از بیماران روانی مهم به نظر می رسد. بسیاری از مردم از این فرضیه حمایت می کنند که در بیماری روانی، یا حداقل در هذیان گویی که در جریان آن رخ می دهد، مواد توهم زا در متابولیسم آسیب شناختی تغییر یافته انسان ظاهر می شوند (GERARD 1955؛ W ITT 1956a). همه آن موادی که باعث ایجاد حالت های هذیان مانند در افراد سالم می شوند و شبیه به موادی هستند که قبلاً در متابولیسم طبیعی رخ می دهند مشکوک بودند. با این حال، تا کنون چنین ماده ای هرگز در بدن یک فرد بیمار شناسایی نشده است (KEUP 1954). عنکبوت‌ها اکنون به طور خاص به طیف وسیعی از مواد مشکوک در ساختار وب خود واکنش نشان می‌دهند. آنها تغییراتی را در ساختار شبکه پس از مسکالین نشان دادند (WITT 1954)، که همراه با 3،5 دی ید-4- متوکسی-فن اتیل آمین مطابق با JATZKEWITZ و NoESKE (1951) به عنوان یک آمین بیوژنیک که ممکن است در بدن تولید شود. اهمیت احتمالی را نمی توان انکار کرد"؛ آنها به طور خاص به آدرنوکروم (WITT 1954) واکنش نشان می دهند، که Hoffer، ÜSMOND و SMYTHIES (1954) دریافتند که در انسان توهم زا است، که از آنجا این فرضیه را ایجاد کردند که تجزیه تخمیر نادرست آدرنالین در بدن منجر به تجمع آدرنوکروم و در نتیجه آن می شود. توضیح می دهد که هذیان می تواند تبدیل شود. عنکبوت ها به طور خاص به دی اتیل آمید اسید d-lysergic واکنش نشان می دهند (WITT 1951) و BLICKENSTORFER (1952) عمدتاً از این فرضیه حمایت می کند که این ماده ممکن است به عنوان یک عنصر کمیاب در بدن بیمار رخ دهد.

2 fehlte bisher. Auf Grund der Übersicht sollte es möglich sein, eine unbekannte Substanz einzuordnen, wenn sie eine Wirkung auf den Netzbau der Spinne zeigt. Dies scheint besonders wichtig im Hinblick auf das aktuelle Problem der biologi­ schen Testung von Körperflüssigkeiten Geisteskranker; wird doch von vielen die Hypothese vertreten, daß bei Geisteskrankheiten, oder zumindest bei den in ihrem Verlauf auftretenden Delirien, im pathologisch veränderten Stoffwechsel des Men­ schenhalluzinogene Substanzen auftreten ( GERARD 1955; W ITT 1956a ). Verdächtigt wurden dabei alle jene Substanzen, die beim Gesunden delirienähnliche Zustände verursachen und die Stoffen ähnlich sehen, die schon im normalen Stoffwechsel auftreten. Bisher ist aber niemals eine solche Substanz im Körper eines kranken Menschen nachgewiesen worden (KEUP 1954). Die Spinnen reagieren nun auf eine ganze Reihe der verdächtigen Substanzen in ihrem Netzbau spezifisch. So zeigten sie Netzbauveränderungen nach Mescalin (WITT 1954), dem zusammen mit 3,5 Dijod-4-methoxy-phenäthylamin nach JATZKEWITZ u. NoESKE (1951) als vielleicht im Körper entstehendes biogenes Amin "eine mögliche Bedeutung nicht abzusprechen ist"; sie reagieren spezifisch auf Adrenochrom (WITT 1954), das HoFFER, ÜSMOND u. SMYTHIES (1954) beim Menschen halluzinogen wirksam fanden, woraus sie die Hypothese entwickelten, daß der fehlgeleitete fermentative Abbau des Adrenalins im Körper zu einer Adrenochromanreicherung führt und damit die Delirien erklärt werden könnten; Spinnen reagieren spezifisch auf d-Lysergsäure-diäthylamid (WITT 1951), und von BLICKENSTORFER (1952) wurde hauptsächlich die Hypothese verfochten, daß diese Substanz möglicherweise im kranken Körper als Spurenstoff auftritt.