Die Syntax des Semikolons: Von links ein Punkt – nach rechts ein Komma

این کتاب با نمایش سطحی دستوری معانی نحوی نقطه ویرگول، پلی بین نظریه نحوی و علائم نگارشی ایجاد می کند. با کمک ساختار تشکیل دهنده، روابط نحوی و نحوی، می توان جملات متفاوتی در مورد نحوه تعامل نقطه ویرگول با ساختار جمله بیان کرد. گنجاندن توپولوژی جمله نشان می‌دهد که نه در گروه‌های اسمی قرار دارد و نه در ناحیه جلو تا سمت راست جمله. نمایه پایان مشخصه آن به وضوح آن را از کاما متمایز می کند و باعث می شود دنباله هایی با نقطه ویرگول دارای ویژگی های لیست مانند باشند. وقتی به بیش از 100 سال سابقه استانداردسازی نگاه می کنیم، این که چگونه یک دیدگاه محدود از نقطه ویرگول به عنوان یک علامت هماهنگی توانسته است ایجاد شود، روشن می شود. با برخی اصلاحات، گرامر سطحی همچنین می تواند به دیدگاه نظریه پردازش زبان عمل کند.

Dieses Buch schlägt eine Brücke zwischen syntaktischer Theorie und Interpunktionszeichen, indem syntaktische Bedeutungsanteile des Semikolons oberflächengrammatisch expliziert werden. Mithilfe von Konstituentenstruktur, syntaktischen und syntagmatischen Relationen lassen sich differenzierte Aussagen darüber machen, wie das Semikolon mit der Satzstruktur interagiert. Ein Einbezug der Satztopologie zeigt, dass es weder innerhalb von Nominalgruppen steht noch in dem Bereich vom Vorfeld bis zur rechten Satzklammer. Sein charakteristisches Abschlussprofil unterscheidet es klar vom Komma und bewirkt, dass Reihungen mit Semikolon listenartige Eigenschaften erhalten. Wie sich eine verengte Sicht auf das Semikolon als Koordinationszeichen entwickeln konnte, wird durch die Betrachtung von über 100 Jahren Normierungsgeschichte deutlich. Mit einigen Modifikationen kann die Oberflächengrammatik auch einer sprachverarbeitungstheoretischen Perspektive gerecht werden.