Die Straßen der Tiere

توسط پروفسور دکتر. هاینی هدیگر، مدیر باغ وحش زوریخ، هر کسی که به توسعه سریع و وضعیت فعلی تحقیقات رفتاری باغ وحش نگاهی بیاندازد، باید این تصور را داشته باشد که مسائل ساده و بدیهی اغلب نادیده گرفته می‌شوند و مشکلات دورتر و پیچیده‌تر در اولویت هستند. در دریافت پردازش به نظر می رسد که به طور کلی با یک ویژگی اولیه تحقیقات انسانی مطابقت دارد. حتی قبل از اینکه حتی با مرتفع‌ترین کوه‌ها و عمیق‌ترین اعماق سیاره‌مان آشنا شویم، داخلی‌ترین بخش‌های قاره‌ها و جزایر (مانند برزیل، گینه نو) یا قطب‌ها، پیشرفت‌هایی به فضا و سیارات دیگر در حال انجام است. تلاش فوق العاده از سوی دیگر، سوالات ساده شرم آور در مورد جانورشناسی ابتدایی سیاره ما هنوز بی پاسخ مانده است. بنابراین به عنوان مثال ب. کرگدن سفید (Ceratotherium simum) هنوز در هیچ باغ وحشی در جهان پرورش نیافته است. این یکی از بزرگترین حیوانات خشکی روی زمین است. ما هنوز نمی‌دانیم که آیا می‌تواند با دیگر گونه‌های کرگدن، فیل‌های آفریقایی و هندی، گوریل‌ها و شامپانزه‌ها دورگه‌سازی کند یا خیر، آیا زرافه می‌تواند شنا کند یا نه، یا خیر. تعداد کمی از مردم تصور می‌کنند که نهنگ آبی (BaZaenoptera muscuZus) با 30 نهنگ خود طول بدن متر و وزن 120 تن بزرگترین موجود در سیاره ما - سی تا چهل برابر جرم یک فیل - و در عین حال بزرگترین موجودی است که تا به حال در سیاره ما ساکن شده است. توجه بسیار بیشتری به مسئله موجودات زنده در سایر اجرام آسمانی می شود. این نشانه انسان ها و تحقیقاتی است که انجام می دهند.

Von Prof. Dr. Heini Hediger, Zürich Direktor des Zoologischen Gartens Wer vom Zoo aus Einblick nimmt in die rapide Entwicklung und in den gegen­ wärtigen Stand der Verhaltensforschung, muß den Eindruck gewinnen, daß oft am Einfachen und Naheliegenden vorbeigesehen wird und daß eher entfernte und komplizierte Probleme die Priorität in der Bearbeitung erhalten. Das scheint einem elementaren Wesenszug menschlicher Forschung überhaupt zu entsprechen. Noch bevor wir die höchsten Gebirge und die tiefsten Tiefen unseres Planeten, das Innerste von Kontinenten und Inseln (z. B. Brasilien, Neuguinea) oder die Pole einigermaßen kennengelernt haben, werden schon Vorstöße in den Weltraum und auf andere Planeten unternommen, und zwar mit gewaltigem Aufwand. Beschämend einfache Fragen der Primitiv-Zoologie unserer Erde sind hingegen heute noch unbeantwortet. So ist z. B. das Breitmaul-Nashorn (Ceratotherium simum) noch in keinem Zoo der Welt gezüchtet worden; dabei handelt es sich um eines der allergrößten Landtiere unserer Erde. Wir wissen heute noch nicht, ob es mit anderen Nashorn-Arten bastardiert werden kann, ob afrikanischer und indi­ scher Elefant, Gorilla und Schimpanse sich bastardieren lassen, ob die Giraffe schwimmen kann usw. Wenige Menschen haben eine Ahnung davon, daß der Blauwal (BaZaenoptera muscuZus) mit seinen 30 m Körperlänge und 120 Tonnen Gewicht der größte Zeitgenosse auf unserem Erdball ist - dreißig bis vierzig mal die Masse eines Elefanten - und gleichzeitig das größte Geschöpf, das jemals unseren Planeten bewohnt hat. Viel mehr Beachtung findet die Frage nach den Lebewesen auf anderen Himmelskörpern. Das ist symptomatisch für den Menschen und die von ihm betriebene Forschung.