Die Schicksale der Transfusion im Letzten Decennium: Rede, Gehalten zur Feier des Stiftungstages der Militärärztlichen Bildungsanstalten am 2. August 1883

جراح برجسته، ارنست فون برگمان (1836-1907)، که به ویژه برای تمیز کردن قسمت‌های زخم بزرگ ("توالت‌های زخمی") مشهور است، در اوت برای افسران پزشکی انستیتوی آموزش پزشکی نظامی در برلین سخنرانی کرد. 2، 1883، که در آن او موضعی انتقادی در مورد تجربیات مربوط به انتقال خون در انسان اتخاذ می کند. . . "هر چه انسان کمتر در مورد خون می دانست، قدرتی را که تعیین کننده و ایجاد کننده همه ویژگی ها و بیان زندگی است در آن بیشتر می دید." او به این نتیجه رسید که در آن زمان نه خون اهداکننده حیوان و نه انسان برای جایگزینی از دست رفته مناسب نبود. او با مخالفت با تصورات قدیمی مبنی بر اینکه چنین تزریق‌هایی باید جوان‌کننده و شفابخش باشد، با تزریق نمک نمکی - بسیار کمتر هیجان‌انگیز - به‌عنوان وسیله‌ای برای پر کردن سیستم گردش خون مخالفت کرد. فون برگمان در تحلیلی که برای آن زمان و تا آنجایی که ممکن است در آن زمان به طرز شگفت انگیزی روشن و دوراندیشانه بود، مشاهداتی را که در حین انتقال خون انجام شده است، مانند افت غیرقابل برگشت فشار خون، همولیز و فروپاشی لکوسیت ها، حملات تب، اثر فرآورده های پوسیدگی خون و "تخمیر فیبرین"، ترومبوزها و آمبولی ها - پدیده هایی که او می خواهد قبل از انجام چنین عملیاتی روشن شود. تعیین قابل اعتماد تعداد سلول های خون قبل و بعد از تزریق فقط امکان پذیر بود. داروهای ضد انعقاد هنوز شناخته نشده بودند، تقریباً بیست سال بعد بود که کارل لندشتاینر (1868-1943) اهمیت گروه های خونی A، B و صفر انسان را در وین کشف کرد! ارنست فون برگمان ظاهراً از قبل این کشف را پیش بینی کرده بود. با انتقاد می گوید: . . .

Der bedeutende Chirurg, Ernst von Bergmann (1836-1907), besonders bekannt für die operative Säuberung großer Wund­ gebiete ("Wundtoilette"), hat vor Sanitätsoffizieren der Militärärztlichen Bildungsanstalten in Berlin am 2. Aug. 1883 eine Rede gehalten, bei welcher er kritisch zu Erfahrungen über Bluttransfusionen beim Menschen Stellung nimmt . . . "je weniger man vom Blute wußte, um so mehr sah man in ihm die Kraft, welche alle und jede Eigentümlichkeit wie Äußerung des Lebens bestimmt und schafft". Er kommt zu dem Ergebnis, daß zu jener Zeit weder tierisches noch menschliches Spenderblut geeignet sei, Blutverluste zu er­ setzen. Alten Vorstellungen zum Trotz, nach welchen solche Transfusionen verjüngend und heilend wirken sollten, stellt er die - viel weniger sensationelle - Infusion VOll Kochsalzlösung als Mittel zur Auffüllung des Kreislaufs gegenüber. In einer für jene Zeit erstaunlich klaren und weitsichtigen Analyse, und soweit damals überhaupt mög­ lich, beschreibt von Bergmann die bei Bluttransfusionen gemachten Beobachtungen, wie irreversible Blutdruckab­ fälle, Hämolyse und Leukozytensturz, Fieberanfälle, die Wirkung von Blutzerfallsprodukten und des "Fibrinfer­ mentes" , Thrombosen und Embolien - Ers-cheinungen, welche er zu klären verlangt, bevor derartige Operationen ausgeführt werden. Eben erst waren zuverlässige Bestim­ mungender Zahl der Blutkörperchen vor und nach Trans- fusionen möglich; Antikoagulantien waren noch nicht bekannt, erst fast zwanzigjahre später sollte Karl Landsteiner (1868-1943) in Wien die Bedeutung der menschlichen Blutgruppen A, B und Null entdecken! Ernst von Bergmann hat diese Entdeckung offenbar vor­ ausgeahnt. Kritisch sagt er: . . .